2 november wedstrijden tegen Volendam en Wiringherland

Op 8 november moesten we spelen in Volendam. Speeltijd zou deze wedstrijd geen issue worden. We konden maar ternauwernood een team op de been brengen. Mick was door zijn enkel gegaan op school. Bas speelden met de U16 en Brandon was is de veronderstelling dat hij na 2 maal niet trainen niet hoefde te komen. Bij zijn oude vereniging was dat de regel. Afijn met 6 man naar Volendam en niet voor BZN of voor de jeugd Nick en Simon. De uitslagen tot dan lieten een paar vreemde uitschieters zien. Er was niet erg duidelijk, hoe sterk de ploeg was en zij speelden nu thuis. We startten stroef en het duurde tot de 6e minuut voor Omar de eerste bal erin gooide. Daarna volgden Nando, Moos en Jeffrey en stopte het partje bij 6 - 8. Opvallend was dat de 6 punten van Volendam in de 1e 4 minuten werden gescoord. De verdediging stond als een huis na 5 minuten en dit werd in het 2e part niet minder. In dit part wisten vooral Ricardo en Nando elkaar en de basket goed te vinden. Bij een stand van 10 - 20 werd er gerust. Na die rust waren we een beetje ingedut en werd de tegenstander weinig in de weg gelegd. Een ruime voorsprong tot dan toe, werd snel weggegeven, mede door de zeer compacte zone verdediging van Volendam. We kunnen nog te weinig creëren, tegen een zone. Hiervoor dien je gewoon een afstandschot en een goed screen aan te leren. Maar goed, dat komt nog wel. Ineens was het weer 24 -28 en in het begin van het laatste part werd het zelfs 28 - 28. Blijkbaar moest ik eerst weer even de mopperstroet uithangen alvorens er ineens weer goed gebald kon worden. Ineens werd er weer straf verdedigd. Ineens waren er weer een paar snelle breaks en ineens hadden Nando en Ricardo in de gaten dat de base-line bij Volendam wagenwijd openstond. Afijn een tussensprint van 8 - 16 leidde tot een eindstand van 32 - 44. Goede punten in deze wedstrijd: De felle verdediging, baseline drives en rebounds. Minder 2 periodes met een lage intensiteit, waarbij de tegenstander heel snel orde op zaken stelde. Maar gezien de maar 6 man en uitwedstrijd, toch een prima resultaat. De punten: Moos 6, Omar 4, Jeffrey 4, Rick 2, Ricardo 14, Nando 14 Afgelopen week speelden we thuis tegen Wiringherland een ploeg uit de onderste regionen van de competitie. Met 8 man startten we de wedstrijd, nadat Mick had vastgesteld, dat hij nog niet kon spelen met zijn enkel. Het eerste bedrijf was er een van halen en brengen. Met veel inzet werd er verdedigd, de bal veroverd en daarna maakten we de aanvallen niet af. Met name Ricardo kreeg open kansen en verzuimde te scoren, koud?, te hoge verwachtingen na de vorige wedstrijd waarin het voor hem heerlijk liep? We liepen wel uit, maar een mindere periode in de 7de en 8ste minuut, gaf de voorsprong aan de tegenstander. Gelukkig wisten daarna Moos en Nando nog een keer te scoren, zodat we toch met een voorsprong het part eindigden, 13 -12. Waardoor het dan ineens wel loopt in het 2e bedrijf, is mij niet geheel duidelijk. Ik merk vaak op dat er met weinig intensiteit word ingelopen, hetgeen vaak leidt tot een matig begin. Vanaf de start van het 2e part was het er ineens. Steal op steal, break op break en nu vielen de ballen er wel in. We maakten 20 punten op rij, voor de tegenstander 1 keer doel trof. Een partje van 22 -4 leidde tot een ruststand van 35 - 16. Na de rust werd de voorsprong gestaag uitgebreid. We bleven elkaar gemakkelijk vinden en ondanks de nodige missers liepen we verder uit naar 56 - 28. In het laatste part kreeg de tegenstander even wat meer ruimte en scoorden ook zij gemakkelijk. Maar er was een periode in dit part dat we 3 aanvallen van de tegenstander de bal reboundden en via een of 2 passes scoorden zonder ook maar 1 dribbel. Het ultieme fastbreak basketbal, zo zie ik het eigenlijk het liefst. De rebounder heeft een rol, de passer die snel zijn medespeler weet te vinden en de scoorder. Ieder zijn rol en elke rol is belangrijk. Zelfs al zit je op de bank, te balen wellicht, dat je geen deelgenoot bent aan die situatie. Moet je toegeven dat het wel erg lekker loopt en kun je daar toch om juichen. Afijn daar gaat het bij een teamsport om. Niet de kreet van de Koot en Bie (typetjes Jacobse en van Es), "Met ze alle voor ons eige" (op zijn Haags uitgesproken) maar als de Drie musketiers, All for one en one for all. Om een lang verhaal niet nog langer te maken. Het werd een zeer leuk kijkspel,voor de Challengers supporter. Bij Wiringherland zal men daar iets genuanceerder over gedacht hebben. Eindstand 79-45 met de opmerking dat zowel Brandon als Jeffrey het 42ste punt scoorden. De eindstand had dus mits goed geteld 81 - 45 moeten zijn. Genoteerd staat 79 - 45, een prima potje dus. De scores: Jeffrey 14, Nando 17, Omar 13, Brandon 8, Moos 3, Rick 16, Bas 4 en Ricardo 6 2 winstwedstrijden wederom. Ik zie per week een beter op elkaar ingespeelde ploeg, waarbinnen eenieder zijn rol begint te begrijpen. Houd dat vast. Coach