The Challengers - Akrides

De laatste wedstrijd van de 1e helft van het seizoen. Gezien de ranglijst moesten we deze gewoon gaan winnen. Immers thuis en een tegenstander die gelijk stond met ons, bood perspectief. De start was zoas we inmiddels gewend zijn, stroef. Niet omdat we minder zijn, maar omdat we gewoon slordig beginnen. Hoeze warming – up? Ik blijf erop hameren dat je voor de wedstrijd begint in en in warm moet zijn. Wij schieten liever van de 3 puntlijn want dan hoef je minder te lopen. Hoezo lopen we tot de middellijn, daar wordt je moe van, toch? Bij de yell krijg ik vaak een paar ijshanden op mijn hand en dan denk ik, wat heb je nu gedaan tijdens het warm lopen? Maar goed we hielden gelijke tred met de mannen uit Ijmuiden en het wachten was voor mij in ieder geval op die tussensprint van ons. We liepen gemakkelijk tegen fouten op. Daarover kun je van mening verschillen maar de scheidsrechter fluit, of niet. Als je echt stil staat, kun je erover jammeren, maar zo gauw je beweegt heeft de scheidsrechter een punt. De stand na 12 minuten 10 – 9. Het zou weer een moeilijke middag worden. Het 2e part liet nog wel een beter Challengers zien, maar de moeizaam bijeen gesprokkelde 10 punten waren geen goed teken. Op die momenten kunnen we niet de rust bewaren. Spelen we slordig en gehaast. Verliezen we van de tegenstander? Nee gewoon van onszelf. Te vaak willen we individueel de wedstrijd beslissen. Ondoordachte schoten uit balans en zonder enige vorm van rebound, maken winnen lastig. Discipline bij het aanvallen met die extra pass levert vaak meer op, maar daar komen we blijkbaar niet toe. Coachen vanaf de kant en de time-out leveren op die momenten niets op. Ja knikken en nee doen in het veld. Op trainen een spelletje spelen met een aanval tegen man to man wordt bewust gesaboteerd en het aanleren van een pick en roll aanval met elke training maar maximaal 4 a 5 man levert geen effect op. Als die heren die er zijn dan ook nog eens niet de moeite doen om zich iets nieuws eigen te maken wordt het lastig. Dat zagen we in het 3e en 4e part. Eigenlijk liepen we de rest van de wegstrijd van 5 punten voor bij rust, naar een uiteindelijke 37 – 48 nederlaag aan. Heren, veel frustratie deze middag bij ons en bij mij. Wat willen we? We spelen de volgende helft van de competitie weer tegen zwakkere tegenstanders. Dan zijn we weer de betere ploeg. Kan er weer (eens) gewonnen worden en krijgen we weer een beetje zelfvertrouwen terug. Ik denk echter, dat met de huidige inzet en dan heb ik het niet over de wedstrijd, maar de eigen inzet om jezelf en het TEAM te verbeteren, er weinig positiefs te halen valt. Oh ja ik krijg vaak het verwijt te negatief te zijn. Ik zie altijd wat er beter kan. Bij mij is het glas half leeg. Dat is wat mij betreft geen gave maar een last. Maar laat ik het anders verwoorden. Zoals jullie deze middag speelden liep mijn glas nog sneller leeg dan gebruikelijk. Ik geef geen punten want die zijn het vermelden wat mij betreft dit keer niet waard. Ik vermoed dat er nog geen 25 % van de schoten doel trof. Het is aan jullie om er in de 2e seizoenshelft wat aan te veranderen. Verbeter je TEAM begin bij jezelf! Kommer en kwel dus? Nee hoor, nieuwe kansen en mogelijkheden in het nieuwe jaar. Dus ondanks mijn teleurstelling deze middag, wens ik jullie via de blog toch vooral fijne Kerstdagen en een geweldig, gelukkig, gezond en sportief 2016. Coach

Harlem Lakers - The Challengers

Weer een wedstrijd in de hoofdstad. Nu bij Harlem Lakers en we moesten er blijkbaar vroeg uit, de tip-off was al om 12 uur. Na een paar avond wedstrijden was het nu dus vroeg naar bed en vroeg op ;-)) Het was de mannen aan te zien dat zij erg goed rekening hadden gehouden met de wedstrijd. De start was geweldig van beide kanten. Ook bij de Lakers werd er met losse flodders geschoten. Al moet er bij gezegd worden dat het bij hen na de eerste missers een beetje keerde. Bij ons bleef het helaas een beetje aanmodderen. Zeep aan de handen, slaap in de ogen en verder de eigen zelf als tegenstander hielpen niet voor een toppertje. Eigenlijk maakte het niet uit wie er tegen ons speelde vandaag, wij hadden vooral even problemen met onszelf. De tegenstander moest volgens de stand te pakken zijn en bij het inlopen was er nog niet veel te merken van de stroeve start die zou volgen. Afijn na het eerste part stond er toch een ruime 21 - 11 achterstand op het bord. Het 2e part moest het maar gaan gebeuren. De tegenstander zakte iets in, maar we konden geen vuist maken. Een part van 12 - 6 gaf wel aan dat er nu 2 ploegen met koude handen in het veld stonden. De rust van 33 - 17 gaf wel te denken. Inmiddels had iedereen gespeeld en gelukkig was ook Ricardo er weer. Na een aantal weken niet trainen en geen conditie mocht hij ook een paar minuten maken en dat is geen compliment voor de rest, hij wist zich prima bij het niveau aan te sluiten. De rust gaf reden tot overpeinzen. Wat moest er gebeuren? Gewoon de bal vangen en uit gaan van de eigen mogelijkheden en dat zijn er voldoende. Dat bleek wel in het 3e part. Natuurlijk, Lakers dacht er nu wel iets gemakkelijker over, maar we kregen nu wel iets van zelfvertrouwen. De rebound werd goed verzorgd en er werd weer gevangen en daar waar de 1e helft steeds net niets opleverde, was het nu steeds wel. Een part van 4 - 16 deed de wedstrijd snel kantelen. Eindelijk werden de lay-ups en drives weer gemaakt en ondanks nog de nodige missers werd er keihard gewerkt en was er weer iets van, we kunnen het wel! Het laatste part moest het dan maar gebeuren. Er werd nu heel gedisciplineerd gespeeld. Redelijk lange aanvallen en geduldig werd er gezocht naar de betere (beste) mogelijkheid. Ook de spelers van de Lakers waren nu weer bij de les en gelijk op werd het een puntje puntje wedstrijd. Helaas waren wij het die aan het kortste eind trokken. 49 - 46. Ondanks de nederlaag heb ik goede dingen gezien. Dat was misschien niet direct op het veld te zien maar ik merkte dat vooral aan de bank. Waar er anders nogal wordt gezeurd over speeltijd, of juist het gebrek eraan, bleef het nu rustig. Er werd gezien dat er prima werk werd geleverd in het veld. Eigenlijk is dat wat ik altijd roep. Team eerst en wie scoort of zit moet niet uitmaken. Je doet het met zijn allen. Egootjes ondergeschikt maken aan het team, je best doen en verder niet zeuren. Mick was vandaag de topscoorder, had er veel te veel pogingen voor nodig maar maakte ze uiteindelijk wel. Nando was eens niet de topschutter, zeer tot zijn frustratie. Lees nog een keer die paar zinnen terug, aandachtig. Wist zijn frustratie wel om te zetten tot beter verdedigen en rebounden, wat mij betreft zeker zo belangrijk. Rsjaart was een klein horzeltje bij de tegenstander en wist een paar mooie scores te maken. Onthield zich dit keer van al te frivole behind the backs etc. en dan is hij gewoon prima op zijn plaats. Ricardo "the come back kid", maakte gezien zijn trainingsachterstand en conditie te veel minuten. Maar het ging in het 4e part te lekker om hem te wisselen. Jeffrey hield zich staande in de middenpositie in de zone en was gelet op de enkelproblemen dit seizoen een beetje zijn oude zelf. Omar had niet zijn dag, hard werken was wat er restte maar geluk met het afmaken zat er vandaag niet in. Rick was na een sterk begin en een forse knal op zijn knie een beetje uit zijn spel. Heeft net als zijn broer Bas veel gezeten maar Bas zou de dag erop weer spelen. Die kreeg zijn minuten toch nog. Nogmaals Omar, Rick, Bas, klasse om niet te veel te zeuren over speeltijd. Ik maak als coach keuzes en als dat betekent dat je daar de dupe van bent en je klaagt niet, dan toon je wat mij betreft klasse en ben je prima bezig met een team sport. We hebben nog een wedstrijd te gaan. Ook weer een te pakken tegenstander. Dat was vaak de insteek bij onze wedstrijden deze competitiehelft. Tegenstanders die we zouden moeten kunnen pakken. Helaas blijken de tegenstanders toch wel een stuk sterker dan die van het vorig seizoen. We zijn toch de jonkies in de competitie. We leren er enorm van maar dat gaat wel gepaard met vele verlieswedstrijden. Als basketballer word je daar beter van als speler baal je daar enorm van. De tijd gaat leren wat dat waard is. De punten nog: Mick 18, Nando 9, Jeffrey 7, Omar 2, Rsjaart 4, Rick 2 en Ricardo 4. Dit is wat ik heb weten te ontcijferen uit het sheet. De dames achter de tafel hebben misschien wel een een verkeerd nummer genoteerd maar qua stand klopt het. De laatste kans tot schitteren komende zaterdag, thuis. Lijkt mij een mooie kans voor het afsluiten van een leerfase.

BV Amsterdam 22-1 - The Challengers

De van Hogendorphal was het strijdtoneel van de wedstrijd van afgelopen zaterdag. Top weer op weg erheen en als het de voortekenen zouden zijn van de wedstrijd, dan kwamen we op het veld opnieuw in zwaar weer. Afijn, oppervlakkig gelet op de stand, een tegenstander gelijk aan onze ploeg. Bij nadere bestudering van de uitslagen een zeer sterke ploeg die met name thuis goede uitslagen maakt. Of ze geen volledige ploeg meenemen naar de uitwedstrijden? Een paar grote jongens, een paar zeer snelle guards en wij, vandaag zonder Ricardo en Bas. Jos van de U16 kreeg zo een kans om kennis te maken met de tegenstand die je krijgt op het hogere leeftijdsniveau. We startten voortvarend en tot de 4e minuut konden we gelijk opspelen met Amsterdam, daarna gaven ze gas. Geholpen door kracht en snelheid en een prima schot liepen ze snel uit. We zouden deze middag ook als het erom ging de scheids niet mee hebben en dat wekte bij vlagen grote irritatie. Het part eindigde bij 30 - 12. inmiddels was Jeffrey weer door zijn enkel gegaan, zou verder niet meer spelen en hadden Omar en Rick al 2 fouten. De stand deed het ergste vrezen. Met Omar en Rsjaart als spelverdelers probeerden we in het 2e part, even meer tijd te nemen voor de aanval en de zone verdediging nog breder te maken. Dit had enig effect en dit part werd het maar 20 - 17, rust dus bij 50 - 29. Je kunt nu wel zien dat de ploeg ook met moeilijkere omstandigheden beter leert omgaan. Met grote inzet werd er geknokt voor elke bal. Mick en Nando scoorden nu veel. Zij maar ook de rest van de ploeg werkte zich uit de naad en zo hoort het, je mag verliezen maar laat de tegenstander het niet cadeau krijgen. Mooie momenten hadden we ook in deze wedstrijd. Een prachtige ally-oop lay-up van Nando op een pass van Omar en een heerlijke fake en up and under van Rsjaart. In de rebound werd beter gewerkt dan in onze voorgaande wedstrijden, ondanks vele "over de back" fouten van Amsterdam, die nooit werden gefloten, hadden we vaak de bal ondanks een stuk lengtenadeel. Jos kreeg een goed gevoel van het niveau verschil in onze competitie en hield zich prima staand in de rebound. Hij had geen geluk bij zijn schoten maar ja niemand gaat hier voor je opzij zal ik maar zeggen. Omar een Rick wisten, ondanks de gemakkelijk gekregen fouten, met 4 p's de wedstrijd uit te spelen. Goed voor de moraal, het 3e part voor ons met 15 - 18, maar minder goed, in het laatste part kwam er toch weer een eenvoudige 23 - 8 tussensprint, waardoor Amsterdam de wedstrijd gemakkelijk won met 87 - 55. Heren, gelet om de tegenstander, de kleine ploeg met uiteindelijk maar 1 wissel is het geen afdroog partij geworden. Maar ik moet bekennen dat we voor dit soort ploegen gewoon 1 a 1,5 jaar leeftijd en ervaring tekort komen. Afijn dat is de hele competitie al zo en alleen maar goed voor jullie basketbal ontwikkeling. Details blijven bitter noodzakelijk. Pass geven op de hand, van de verdediger af, waarbij je bij ontvangst je tegenstander afhoudt met je schouder. Houd oog contact met je medespelers en loop je eigen snelheid en niet die van de tegenstander. Blijf werken aan ballhandling, dribbelen en beschermen van de bal bij aanname en inzet van de dribbel. Train dit met de gedachte dat je dit in de wedstrijd nodig hebt. Net zoals een goed aanvalsspelletje. Freewheel basketbal is prachtig als het lukt, maar bij een sterke tegenstander moet je ergens op terug kunnen vallen. Amen. Na deze mooie, naar ik hoop wijze woorden van de oude man nog de scores. Omar 8, Rsjaart 2, Mick 19, Nando 24, Rick 2 Coach

The Challengers – Landslake Lions U22

Ook deze zaterdag middag mochten we aan de bak en wel tegen de nummer 2 van de competitie. Het beloofde weer een zware pot te worden. Bij Landlake liep een echte dubbele meter, ergens rond de 2.10 en ook nog mobiel. Zo zie je ze als basketbal coach graag, maar dan wel in de eigen ploeg. Helaas voor ons was dat nu net niet het geval. Vanaf de start was het duidelijk dat Landslake gekomen was voor de winst en ze scoorden direct, snel en veel. Na 4 minuten keken we al tegen een achterstand aan van 1 – 12, waaronder 2 driepunters. Onze zone was niet snel genoeg om alle gaten dicht te lopen. Na scores van Jeffrey een een paar van Nando konden we uithijgen, met een stand van 9 – 22 na het 1e part . Oh ja, Ricardo was er vanmiddag niet bij. Zijn gezondheid blijft hem parten spelen en als vervanger speelde Daniel mee. In het 2e part konden we iets meer tegenstand bieden. We stonden beter uit te boxen in de verdediging en in de aanval wisten we de kansen te benutten. In het midden werd de dubbele meter sterk verdedigd door de Bijsterbroers en vlogen Mick, Omar, Daniel en Rsjaart achter elke bal aan die op de kop werd rondgespeeld. De rust kwam bij 21- 32. Wat hadden we gezien. Een stevige snelle ploeg met zeer sterke spelers. Zit tegenwoordig iedereen in de sportschool? Moeten we dan toch echt 80 keer opdrukken per dag en ten minste een half uur buikspier en krachtoefeningen doen, buiten de basketball training om? Ik daag jullie uit mannen. Ik denk namelijk dat het wel helpt. Maar goed ondanks ons gebrek aan fysieke mogelijkheden werd er gewerkt en gewerkt. Rsjaart zette als kleinste man van het veld de verdediging van Lions even volledig op het verkeerde been en scoorde na een reverse, met een leep balletje onder het bord. De bonus vrije worp benutte hij niet, maar belangrijker is wel dat hij meer en meer onderdeel wordt, van wat we toch weer langzaamaan een team mogen noemen. Mick en Jeffrey kregen even problemen met de enkel en knie maar gelukkig voor beiden konden ze de westrijd voorzetten. Wat gebeurde er verder. Eigenlijk een hoop, maar niet in ons voordeel. Ergens in het 3e part kwamen we tot op 8 punten en daarbij hield het op. Gedecideerd werd er door de tegenstander verdedigd en met 2 gelijkwaadige ploegen kwam het eind bij 44 – 60. Naar mijn inschatting was Lions een sterker team, dan de ploeg van Hoppers. Snelheid, schutters, kracht en lengte alles zit in deze ploeg. En laten we wel zijn, we speelden er gewoon tegen op. Eigenlijk werden we alleen in het 1e part ruim verslagen 9 - 22, maar standen van de andere partjes 12–10, 12-16 en 11-12 geven wel aan dat we met de betere ploegen kunnen opspelen. Ik ben dan ook zeker niet ontevreden. Daniel baalde als een stekker, was niet tevreden over zichzelf? Zijn speelminuten? Niet te kritisch op jezelf, hij hield zich goed staande. Een uur ervoor speelde hij tegen spelers van 1.60 en nu tegen 1.90 mannen met schouders 2 maal zijn eigen breedte. Welkom in de wereld van het mannen basketbal. Blijf trainen, vooral fysiek en je komt er wel. Bas is wat dit betreft al even meer gewend. Niet alles ging natuurlijk goed en het blijft een probleem om onder druk de aanval goed op te zetten, rust helpt maar ook een team aanval, gaan we toch aan werken. Geen probleem was de press van de tegenstander! Die werd met een heerlijke klassieke Boston Celtics break afgerond. Onze Bill Russell (Nando) greep de rebound en speelde door naar Bob Cousy (Omar) die Sam Jones (Mick) bereikte en scoorde. Afijn, julie weten het, dan geniet ik, teamspel “pur sang”. Voor de niet frans geschoolden. volbloed, dus. Mannen, het was een prima pot. De scores: Nando 23, Mick 5, Omar 3, Rsjaart 2 , Jeffrey 9 en Rick 2. Daniel en Bas helaas geen scores maar wel weer veel ervaring opgedaan, dat betaalt zich later dubbel en dwars uit. Coach

Novo Stars - The Challengers U20

Een nieuwe tegenstander voor ons, Novo Stars uit Nieuwkoop. Een latertje op zaterdag, maar alle kansen voor een toppotje, althans dat was de insteek. Nando had zijn eigen chauffeur mee deze keer. Zijn vader en dat was geen succes. Niet het rijden hoor, prima, niets op aan te merken, maar de zenuwen bij zoon waren onmiskenbaar aanwezig. Maar het moet gezegd. Starre borden, starre ringen en dan weet je het met ons spelletje, steal, fast-break, lay-up en kloink, mis. Dit ging zo tot de 6e bal die werd geschoten, mijn inschatting nu. Mick gooide de deksel eraf, zullen we maar zeggen. Verdedigend stonden we er wel. Maar de kleine zone van de tegenstander maakte het ons erg lastig. Geen ruimte voor de drive en al helemaal geen geluk bij het afstandsschot. Afijn een partje met een stand van 6 - 10 zegt eigenlijk alles. In het 2e part gingen we verder met veel missers maar gelukkig waren er nu wel meer treffers. Met een hardwerkend team en een matig tevreden coach kwam de rust bij 18 - 30. De aspiraties om de tegenstander af te drogen, moesten behoorlijk bijgesteld worden. In het 3e part dan maar en Nando kreeg zowaar de 1e bal erin. De ouders op de tribune hadden inmiddels aan de vader van Nando gevraagd om maar weer naar de kantine te gaan. Wellicht zou dan de ban gebroken kunnen worden? Na de 1e score van Nando volgden er meer. In de ogen van Nando nooit genoeg maar het is en blijft een teamsport. Zeker tegen deze tegenstander kan ik als coach gemakkelijk iedereen ongeveer evenveel speeltijd geven. En met maar 2 wissels deze wedstrijd was dat niet zo heel moeilijk. Afijn na een tussenstand van 31 - 49 speelden we eigenlijk pas in het laatste part, zoals we dat kunnen. In dit part was de score 4 - 29 en kwamen we alsnog aan een 35 - 78 eindstand. Wat hebben we geleerd? Blijven werken loont. Als het van afstand niet lukt dan maar van onder het bord. Met name in de 2e helft werd dat goed gebruikt. Ik zag prima passes van Rsjaart op Nando en Ricardo. Zag een mooie reverse lay-up van Ricardo, die zelfs probeerde te dunken in de wedstrijd. Mick en Omar scoorden na een stroeve start hun lay-ups. Mick buffelde zich een aantal keer prima door de verdediging of gaf een prima pass. Junior scoorde weer een paar maal met zijn linkerhandje en al met al was het een simpele overwinning. Zaterdag wacht weer een zware tegenstander, Landslake Lions, de nummer 2 van de competitie. Ik mag hopen dat we thuis minder problemen hebben met het 1e part. Zo'n 1e part zoals tegen Hoppers lijkt mij beter, dan maken we zeker een kans. Dat we komend weekend voor elke bal moeten knokken, lijkt mij duidelijk. De punten (jullie mogen blij zijn dat we geen scorepercentages bijhouden, ik schat over de hele wedstrijd 30% max.) Mick 12, Omar 9, Jeffrey 6, Rsjaart 2, Ricardo 8, Rick 16 en Nando 25 (alleen in de 2e helft) Coach

The Challengers – Hoppers

De thuiswedstrijd tegen Hoppers moest het gaan bewijzen. Hoppers, de koploper tegen ons als bijna laatste in deze zware poule. Zijn wij nou zo slecht of …. . Zonder Louis van Gaal imitatie, had ik het idee dat we met een nagenoeg complete ploeg niet op voorhand de handdoek moesten gaan werpen. Ik geloof vast in ons team, dat hoewel slecht aan deze zware competitie begonnen, bij vlagen laat zien dat er groei en potentie in zit. Met alleen Willem als scheidsrechter, een ondankbare taak deze middag, moest het dan maar gaan geschieden. De heren schrokken er zelf denk ik ook van, want flitsend werd er gestart. Hard werkend in de verdediging met goede passes en snelle scores van ons in de aanval kreeg Hoppers niet de kans om weg te lopen. Helaas werden er ook bij ons nog een hoop open kansen gemist, maar na het 1e part stond het gewoon 21 – 14. Jawel 21 -14 tegen de koploper. Historie in de maak of … . Het 2e part werd er door de Hoppers beter, maar vooral fysieker verdedigd en gerebound. Keer op keer kwamen we nu wel tekort en de wedstrijd kantelde. Nu laat dit ook direct zien waar we nog stappen kunnen en moeten maken. Fysiek moeten we sterker worden, een natuurlijk proces, dat je met hard trainen iets kunt versnellen. Maar vooral het uitboxen in de rebound is gewoon concentratie en de wil hebben de bal te pakken. Kracht is een factor, net als sprongkracht, maar vooral slimheid is hierbij van groot belang. Het gebrek aan ervaring tegen deze ploeg, maar meer in het algemeen deze hele competitie brak ons nu op. Na een tussensprint van Hoppers werd het nu 11- 22 in het part waardoor de rust kwam bij 32 – 36. De rollen waren nu ongedraaid. Ik geloofde nog steeds in een goede afloop en na de rust werd er door iets rustiger spel in de aanval, snel weer de goede lijn van het 1e part opgepakt. We kwamen weer gelijk en liepen weer een paar punten uit. Daarna vervielen we toch weer in het (te) snelle spel dat ons helpt, maar zeker zo vaak ook doet verliezen. Ook deze middag knapte er iets. Het spel werd iets ruwer en Willem had het niet gemakkelijk. Een harde domme fout van Rik en even later een harde domme fout van een van de Hoppers spelers toonden wel aan dat er voor iets gespeeld werd. Helaas zat er voor ons niet meer in en werd de wedstrijd uiteindelijk verloren met 57 – 73. Een verschil van 16 punten en dat was naar mijn mening niet nodig geweest. Aan de andere kant Ricardo op 1 been en Jeffrey de eerste wedstrijd na 4 weken,Mick met 30 uur sporten per week met een beetje spierpijn of vermoeidheid in het lijf laat veel van het werk op de anderen aankomen. Er wordt naar mijn mening heel aardig gepresteerd en hoewel ik dat natuurlijk niet laat blijken, zie ik per week verbeteringen. Een reverse pivot beweging van Rick, gevolgd door een goede pass op een insnijdende forward. Een steeds beter wordend afstandschot van Nando, een fraaie onderhandse reverse lay-up van Jeffrey, gecontroleerde lay-ups van Omar en Mick. Oh ja, prima aanvalsrebounds van Bas en na 4 schijnbewegingen een score. Wie heb ik vergeten? Oh ja, Ricardo met zijn droge schot en Rsjaard die hoewel nog steeds een beetje zoekend meer en meer zijn plaats vindt. Heren ik was aangenaam verrast ondanks de nederlaag. Helaas is het sheet te slecht te lezen en de scores van deze middag zijn voor mij niet te ontcijferen. Houd vast, dat jullie een prima pot hebben gespeeld tegen de koploper. Komend weekend tegen Novo Stars uit Nieuwkoop. De laatste ploeg in de stand en wellicht een fijne tegenstander voor het zelfvertrouwen. Coach

Alkmaar Guardians - The Challengers

Een late avondwedstrijd 20.00 uur in Alkmaar. De heren worden groot en gaan op herentijden spelen zullen we maar zeggen. De tegenstander, de ploeg die ons van het kampioenschap af wist te houden vorig seizoen. Revanche gevoelens, zeker? Als we de stand beoordeelden vooraf dan moesten er kansen zijn. Eigen kunnen, beter ingespeeld raken (of zijn) afijn, ik had er wel vertrouwen in en de heren hadden wel iets van "we gaan ervoor, ze hebben ons kampioenschap gestolen. Joep had deze avond andere verplichtingen en Jeffrey is er nog steeds niet bij, als speler wel te verstaan en met 7 man, dienden we de klus te klaren. De start was stroef, na snelle scores van Mick, Omar en Rick, begonnen we harder te lopen dan we kunnen en met name Mick had moeite met de volgens hem te zware bal, die hij keer op keer over de ring gooide. Hoezo te zwaar, schamperde ik. Manen tot rust hielp nog niet echt en hoewel er goed werd gewerkt in de verdediging was het eerste part voor Alkmaar met 12 - 9. Het 2e part startte niet anders. Na scores van Alkmaar konden wij pas in de 4e minuut het net vinden. Gelijk op ging het daarna tot Ricardo een verre driepunter via het bord raak knalde. De bank is open zeggen ze dan in de NBA. Ineens was er weer het vertrouwen dat het kon en de rust kwam bij 18 - 22. In het 3e part was er weer even de terugval. Na een snelle score en een driepunter van Alkmaar kregen wij eindelijk vleugels. Met name Nando en Mick kregen de smaak te pakken en we liepen nu snel uit. Hard verdedigen en in de aanval geduld opbrengen zijn daarvan de oorzaak. Rust in de aanval, ik benadruk het graag, is waar we te vaak niet op letten. Hollen en racen over het veld is ook zo lekker. Maar bij een beetje rust en de juiste pass op de insnijdende man is veel meer te winnen. Een schot met een hogere trefkans maar ook de organisatie van de aanvalsrebound om maar 2 voordelen te noemen. Het kwartje viel en na een drive van Omar en treffers van Ricardo was de stand ineens 26 - 43. Het laatste part werd zo een formaliteit. Dit part werd gewoon verder gebouwd aan de voorsprong en de eindstand kwam bij 40 - 61. Een terechte overwinning en dat moet gezegd, de mannen waren er aan toe. Nu even een week geen wedstrijd en dan de krachtmeting tegen Hoppers de koploper van de competitie. Hopelijk zijn we dan ook weer compleet. Terugkijkend op deze avond vielen de volgende zaken op. Ricardo, vond zijn schot. Nu heeft hij dat altijd wel, maar gebruikt het naar mijn mening te weinig, 2 driepunters en een 5 tal schoten van middenafstand leidden tot een productief avondje voor hem. Ik zag ook een iets betere rebound er werd regelmatig uitgeboxed en de start van de break liep daardoor bij vlagen. Zo niet dan werd er bedachtzaam op gedribbeld. Balverlies werd zo beperkt. Ik heb verder weinig domme passes, gezien maar ik zeg bewust weinig. Verder en daar ligt onze grote kracht, werd er goed getimed ingesneden en gepast. Heren houd dit vast. De scores: Mick 13, Omar 7, Nando 16, Rick 5, Bas 4 en Ricardo 16. Over 2 weken weer zo spelen, dan maken we een kans tegen Hoppers. Coach

The Challengers - JBC Noorderhaven

We mochten deze middag onze krachten meten met de nummer 3 van de competitie. JBC bestaat voor een deel uit de talentvolle jeugd van Den Helder dat vorig jaar ter ziele is gegaan. Een sterke ploeg dus, waar we de handen meer dan (zo goed Nando?) vol aan zouden krijgen. We startten met die mensen, die en op tijd waren en 2 keer getraind hadden. Trainen en op tijd komen loont. Soms heb ik het gemakkelijk als coach en hoef ikzelf niet te kiezen wie de basisvijf vormen. En hoezo speel je dan niet goed? Rick startte met 3 schoten en 3 maal raak. Tweemaal een halve lay-up of running hook en 1 maal met een droge knal vanaf de starfworplijn. Op deze manier bleven we de 1e minuten in het spoor van JBC. Die toonden inmiddels, dat zij naast snelheid ook een goed, zeg maar prima afstandschot in de bagage meedroegen. Keer op keer werd onze zone verdediging verschalkt en hoe we ook werkten, na een pass of 5 van JBC stond er weer iemand vrij voor een droge knal. Die 4 maal per week trainen (en reken maar hard) uit hun verleden bij Den Helder betaalt zich terug. Afijn na een 1e part van 10 – 19 liep de stand gestaag op. We werkten hard, maar konden geen vuist maken tegen deze ploeg. Toch denk ik dat we deze middag wel onze beste wedstrijd tot nu gespeeld hebben. Ik zag een prachtige fastbreak via 4 spelers, een prachtige onmogelijke score van Nando vanachter onder het bord, een prima teruggelegde pass van Rshaart op Omar, een sterke drive met hookshot van Ricardo en Bas met prima passwerk op zijn broer Rick en een 3punter. Joep en Mick sprongen en sprintten zoals zij alleen kunnen. Kortom redenen genoeg voor een positieve kijk naar de komende wedstrijden. Als we allemaal onze best doen en elkaar steunen wordt het weer een leuke(re) competitie. De tegenstanders blijven gelijkwaardig of en maatje (of 2?) te groot maar daarvan wordt je beter. Na een rust van 17 – 36 en een 3e part van 28 – 56 werd het uiteindelijk 42 – 71. Heren ondanks de ruime nederlaag was en ben ik niet ontvreden. Er blijft genoeg werk aan de winkel voor verbetering. Ook wij hebben talent. Alleen lijkt het soms dat tegenstanders harder willen (en kunnen). Daar heb ik natuurlijk maar een remedie voor harder trainen! Beul jezelf af op trainen en dan houd je meer over in de wedstrijd. De scores: Rick 13, Mick 6, Nando 10, Joep 1, Ricardo 2, Omar 5 en Bas 5 Coach

Racing Beverwijk - The Challengers U20

Racing Beverwijk was de volgende tegenstander in onze nieuwe, zware competitie. Met Justin en Bas als versterking van de U16 traden we aan in de Walvis. Vanaf de start werden we getracteerd op een snelle vaardige tegenstander met een uitstekend schot. Voor wij er goed en wel erg in hadden stonden we een punt of 10 achter. We konden onze borst nat maken en wisten ons geen raad met de gevarieerde aanval van Racing. Een team met sterke wapens, o.m. geduld en een goede pass, waardoor er vroeg of laat steeds weer iemand vrij kwam voor een afstand schot. Die schoten vielen zeer regelmatig en wij hadden eigenlijk gewoon geen antwoord. Onze zone werd stukgespeeld en mijn inschatting was om de man te man maar niet te proberen. Daarvoor missen we denk ik nog de snelheid en de routine. Na een part stond het 28 – 12. Wie er in het veld stond maakte niet zoveel uit. We konden de pass snelheid van Beverwijk niet belopen en de kansen die we zelf kregen werden niet voldoende benut. Er was wel sprake van enig ontzag voor de tegenstander en als er naar het bord werd gegaan, dan werd er veelal geen fout gefloten. Maar hoe je het wendt of keert de tegenstander was stukken beter. Wij stelden daar eigenlijk in de hele wedstrijd maar een paar goede acties tegenover. Waarbij het gefrommel van Bas in de bucket met 2 of 3 schijnbewegingen en dan een droog schotje dat doel trof ,wel tot de mooiste van de middag gerekend mag worden. Justin hield deze middag ook zijn hoofd koel en deed niet onder voor de rest. De opvolgers voor de U20 staan te trappelen. Er werd door iedereen denk ik naar vermogen verdedigd maar dat was niet voldoende. Over de aanval was ik minder te spreken. Prachtige behind the backs en dan een pudding pass van Rshaart doen mijn welige haardos versneld verkleuren. Maar ook de (te) snelle passes van Omar, Rick en Nando laten mij niet onberoerd. Afijn als we iets moeten constateren deze middag is dat we nog even te kort komen op dit niveau. Geduld is niet alleen een schone zaak, ook noodzaak tegen een goede tegenstander. Harder lopen dan het eigen kunnen, is een slechte optie. We zijn daarbij nog geen team en willen dat misschien te snel. Nieuwe spelers inpassen, gewijzigde rollen. Bij ontbreken van Jeffrey worden Omar en Ricardo nu meer ingezet voor de opzet van de aanval, nieuwe plaatsen en wijzigingen genoeg voor een haperende aanval. Maar het moet mij van het hart. Dat ga we niet verbeteren, door elkaar af te branden. Negatief ben ik genoeg, dat hoeven jullie naar elkaar dan ook niet uit te stralen. We speelden deze middag verre van perfect, dus een beetje kijken naar de eigen prestaties en die op waarde schatten past beter dan de medespelers afzeiken. Een team bouwen kost jaren, nieuwe mensen inpassen kost maanden, dus geef elkaar ook een beetje de kans. Goed na veel tegenscores in het 2e part wisten we uiteindelijk wel het 3e part naar ons toe te trekken met 12 – 13. Hier hield onze opleving wel zo’n beetje op. Het werd maar 76 – 41. Gelet op de 1e helft valt de schade mee. Ik zeg het niet gauw, maar een terechte nederlaag tegen onze sterkste tegenstander tot nu toe. Heren, blijf trainen en geloven in jezelf. Af en toe komt er een betere tegenstander langs. Leer ervan of laat het je motiveren harder (nog harder, vraag je jezelf af?) te trainen en dat moet dan vooral verdedigend. Straffe man tot man moet ook in ons pakket komen te zitten. Als wij ze thuis krijgen moeten we een beter antwoord hebben op dit Racing. De scores: Mick 12, Nando 9, Joep 2, Rshaart 2, Omar 8, Ricardo 2, Rick 4, Bas 2 Coach

De derby tegen Aalsmeer

De ploeg van Aalsmeer is een oude bekende voor ons. Vorig seizoen hadden we 2 zwaar bevochten overwinningen geboekt tegen hen en ook afgelopen zaterdag zou dat weer het geval zijn. Met Arron en Justin van de U16 als extra spelers startten we de wedstrijd. Joep en Jeffrey waren geblesseerd en Mick en Nando zaten onder de pijnbestrijders. Afijn, alle voortekenen voor een lastige middag waren aanwezig. De start was overweldigend voor ons. Vanuit de sprongbal scoorde Mick en de volgende aanval was het Rick die zijn kans waarnam. Na nog een aanval scoorde Mick opnieuw en stond het 6 - 0. Daarna zou het tot de 3 minuut van het 2e part duren voor wij weer de basket wisten te vinden. De stand was toen 6 - 19. Te snel, te slordig, te laat, te ... , te ..., de vaste lezer van dit blog weet dan dat er een coach staat te "stralen" met zoveel aan ( / terecht) wijzingen. Hoe of het komt is mij dan een raadsel. Alhoewel, tegenstand op trainen lijkt niet echt voldoende voor het anticiperen op een wedstrijd situatie. De straffe man to man verdediging van de Aalsmeerders brachten ons keer op keer in de problemen. Passes werden niet of te laat gegeven en telkens wist Aalsmeer de bal te veroveren. Er is nog veel werk aan de winkel. Individueel zijn we tot veel in staat. Fysiek zijn we redelijk gelijkwaardig aan onze tegenstanders maar, zoals dat zo mooi heet in het voetbal jargon van de analisten, de besluitvorming met de bal is niet optimaal of niet op het gewenste niveau. Wat schort eraan? Veel, na ontvangst van de bal eerst de dribbel, voordat je de eigen man vrij hebt zien staan of lopen. Er wordt niet geholpen door goed vrij te lopen, V-cut of met voldoende snelheid en timing. Voeg daarbij het niet voldoende op elkaar ingespeeld zijn, waardoor ook de wijze van vrijlopen of aanbieden niet klikt. Justin en Arron verdienden een compliment. Zij voerden hun rollen in het veld prima uit. Speelden naar behoren tegen jongens die gemiddeld 4 jaar ouder waren. Dat scheelt een hoop lengte en kracht. Wat restte was gewoon keihard werken en geduld bewaren. Uitgaan van de eigen kracht roep ik altijd, maar ik moet bekennen dat ik niet veel hoop had. Onterecht zou blijken want met de manke ploeg werd er ineens weer gescoord. Nando was even belangrijk, de paracetamol deed zijn werk, zal ik maar zeggen. Zijn 9 punten met nog 4 van Mick en 2 van Omar leidden tot een 22 -21 ruststand. Hallo coach zuurpruim, zie je wel dat we het kunnen! Na de rust scoorde het genoemde 3-tal wederom en daarna was het weer even stil. Aalsmeer mocht weer een paar maal scoren maar na het part stond het 27 - 31. Werd er dan goed gespeeld? Nou verdedigend zeker wel, er werd beter uit geboxed, beter verdedigd maar de aanval bleef rommelig. Veel balverlies en veel snelle (in mijn ogen, hoe zeg ik dat voorzichtig) niet optimaal gekozen schoten. We willen blijkbaar allemaal onze stempel drukken op de wedstrijd. We willen graag het laatste schot nemen en zien dan de eigen vrije mannen niet staan, of willen we dat niet. Hoezo teamsport zeg ik dan. Het laatste part werd dan ook weer een nagelbijter. Met scores om en om werd er gestreden voor elke bal. En met nog een kleine minuut te gaan en 4 punten voorsprong was het ineens gedaan met de rust in de kop. Nando moest en zou snel schieten, geen rebound niks en de score van Aalsmeer bracht ze op 1 punt 42 - 41. Met toen nog een seconde of 7 te spelen ging Rshaart aan de haal met de bal en verspeelde die. Tijdens de zoemer van het eind was een Aalsmeerder bezig met zijn lay-up, die er in ging. De scheids was resoluut en besloot, geen score! De bal was niet uit de hand van de speler. We wonnen dus, maar wij maakten daar nauwelijks aanspraak op. De eindstand was uiteindelijk 42 - 41. Heren, vorige week schreef ik het ook al, we moeten nog een hoop leren. Leren dat we op een hoger niveau spelen en dat we dan ook de handelingssnelheid moeten verhogen. Maar ook dat we elkaar moeten helpen is de wedstrijd, kritiek op elkaar is gemakkelijk, iemand anders doet het fout. Zelfkritiek leek mij deze middag op zijn plaats. En natuurlijk spelen we met een relatief nieuwe bezetting de wedstrijden, maar dat geeft je niet het recht om de ander af te branden. (dat is mijn taak, toch ;-) ? ) Ik heb in ieder geval gezien dat de jonge mannen Justin en Arron gewoon mee kunnen draaien met ons en dat is goed nieuws. De punten, Mick 12, Omar 5, Rick 3, Nando 17, Arron, 2 en Ricardo 3.

Flevo Musketiers - The Challengers

De eerste wedstrijd in het nieuwe seizoen. Na een aantal weken hard werken op trainen moest het zaterdag gebeuren. Een nieuwe competitie met nieuwe tegenstanders en de verwachting dat we het wel zwaar gingen krijgen. In ons team een nieuwe man Rshaard Aumaj die zijn kunsten mocht gaan vertonen. Bleke koppies bij het inlopen, wedstrijdspanning? Het leek ervan af te druipen. Het begin was stroef, er werd een straffe man to man verdediging gespeeld door de Musketiers en wij hebben het dan moeilijk. Geen Mark of Michael als tegenstander maar iemand die echt zijn best doet om je niet aan de bal te laten komen. Dat was wel even wennen. Welkom in het heren basketbal. De tijd van de kleintjes wordt zo langzamerhand verlaten. Hoe gaan we dat handen en voeten geven is dan de vraag en mijn uitdaging als trainer. Moeizaam werd er aangevallen en wij wisten op dit moment de tegenstander ook van het scoren te houden. Het koste ons wel erg veel fouten. Terecht (veel) of onterecht (minder veel) we kwamen hierdoor snel in foutenlast. Rick en Omar zaten dan ook al snel aan de kant. Ricardo en Jeffrey met toch wat conditionele achterstand hadden het zwaar en Mick liep op een serie blaren die hij aan zijn opleiding te danken had. Afijn, redenen genoeg voor een mindere wedstrijd. Rshaard moest al snel aan de bak. Dat viel niet mee, geen kennis van ons spel, moeilijke tegenstander en mopperende medespelers maakten zijn debuut geen overweldigend succes. Maar het kost tijd om te weten waar je medespelers staan. Verder gaan we dat dribbelen ook wel minderen, want daar heb ik zoals jullie weten niets (of niet veel) mee. Het 1e part eindigde bij een stand van 9 - 8. Er was nog van alles mogelijk. In de 6e minuut van het 2e part werd het 9 - 9, Hoezo snelle scores, misser op misser, deels afgedwongen door goed verdedigen, maar zeker zoveel het gevolg van domme, te snelle schoten. Jeffrey stapte op de voet van een tegenstander en die kon daarna met een ijszak op zijn enkel gaan toekijken. Er is gelukkig niets gescheurd of gebroken en gelukkig voor hem kan hij nog steeds gamen ;-((. De organisatie was toen even helemaal weg. De tegenstander kreeg wat meer vat op ons spel en zo werd de rust bereikt met 21 - 15. Daarna was het eigenlijk wel gedaan met ons. Musketiers ging pressen en wij gooiden de een na de andere bal weg. Zeuren op de scheids, zeuren op elkaar en ik zeuren op het team en de scheids. Kortom er bleef weinig over van onze goede voorbereiding. Hoe zeggen ze dat "een slechte generale geeft een goede voorstelling". Nou wij deden dat in omgekeerde zin. Ging er dan niets goed, nee hoor maar te weinig. We zagen een prachtige combinatie tussen Rick en Ricardo en ook werd een paar maal een goede pressbreaker gespeeld, maar dat was het dan wel, scoren bleef een opgave. De eindstand kwam bij 60 - 40, een terechte nederlaag. De tegenstander had meer ervaring met het spelen van fysiek basketbal. Zij stonden goed te verdedigen en speelden verder thuis. Eigen bal, eigen bord en ringen, kortom dan moet je dat voordeel benutten en deden dat ook. Wij zullen moeten wennen aan fysieker spel. Minder snel fouten moeten maken, want in het laatste part moesten zowel Joep als Omar met 5 fouten naar de kant en diende Rick zich te onthouden van het maken van zijn 5e. Trainen, trainen en trainen is mijn antwoord daarop. Geen blocks proberen te maken als je voorover springt of je arm vooruit beweegt. Geen armen gebruiken bij het verdedigen van je man. Het vrijlopen moet beter en we moeten meer rust krijgen in de kop. Dribbelen om het dribbelen leidt tot niets, wees je bewust waar je medespelers staan, hoofd op met dribbelen en controleer de bal. Trainen, trainen en trainen is mijn antwoord daarop. Passes moeten scherp en op de hand aan de andere kant van de verdediger. Een beetje huppelen om vrij te komen op het verkeerde moment gaat niet helpen. Timing is alles en agressie in je bewegingen om de bal te willen is een must. Trainen, trainen en trainen is mijn antwoord daarop. Afijn, leerpunten te over. Jeffrey is nog wel 2 wedstrijden afwezig en dat betekent dat Omar en Rshaard, maar wellicht ook Mick, de guard taken op zich moeten nemen. We zullen dus ons ren en vliegspel moeten aanpassen. Het leerproces is in volle gang. Laat je niet ontmoedigen door deze mindere wedstrijd. We zijn er nog niet. Als je wilt leren, dan wordt het per wedstrijd beter. Trainen is een must, jullie weten hoe ik daar over denk. Dan de punten, ik ben verbaasd dat we er toch nog 40 hebben gemaakt. Nando 20, Rick 3, Omar 5, Mick 7, Ricardo 5 Komende week de wedstrijd tegen Aalsmeer, een zware pot, maar thuis en nieuwe kansen om er iets moois van te maken. Coach

Toernooi BV Hoofddorp afgelopen zaterdag

Het was weer zover. De eerste stuitjes van het seizoen en die mochten we doen in het SKWA. Met een tamelijk gehavende ploeg moesten we maar eens zien hoe we uit de zomer gekomen waren. Ik moet zeggen dat het mij enorm is meegevallen. Zonder Bas, Jeffrey (beiden geblesseerd), Moos (gestopt), Ricardo op een been, om het maar zo te zeggen en herintreder Joep (die zo weer de van der Veen connectie in stand houdt), traden we aan tegen het laagste U18 team van Hoofddorp. Wij waren een maatje te groot (fysiek) voor de mannen en vrij gemakkelijk liepen we over ze heen. Wat mij het meest is bijgebleven, was de snelheid die we vorig jaar konden maken, deze is in de zomer vakantie niet weggestroomd. Het luie vakantie leven heeft maar beperkt zijn sporen achtergelaten. Maar dat krijgen wij er wel weer uit, zij hij met een grijns op zijn hoofd. Opvallend verder het gemak waarmee Ricardo zijn puntjes scoorde. Met de rem op zijn speeltijd wist hij die kansen die hij kreeg vrij gemakkelijk te benutten. Heren als deze wedstrijd de op maat is voor dit seizoen, dan gaan we nog leuke dingen zien. Vraag mij niet naar de eindstand, want dat was erg veel voor ons en weinig voor de tegenstander. Wedstrijd 2 was van hetzelfde laken een pak. Ook hier werd er snel en veel gescoord, werd er matig verdedigd en konden we toch met de bekende 2 vingers in de neus de wedstrijd controleren. We zullen naar mijn mening nog hard aan de man to man verdediging moeten werken. Het afstoppen van de eigen man, helpside bieden als je maatje in de problemen komt en verder een of meerdere goede team aanvallen eigen maken, verbeter punten te over! Afijn, ik krijg al weer zin in de training van morgen. Doseren Stroetje, niet te hard van stapel lopen! Wedstrijd 3 liet even op zich wachten, scoorders en scheidsrechters moesten gezocht worden. Als er een minpunt was deze middag, dan was het dit aspect van het toernooi. Het merendeel van de wedstrijden werd door Sjaak Resoort en Amondo van ons Challengers dus, gefloten en dat doet een beetje vreemd aan op een toernooi, dat een andere vereniging organiseert. Maar laat ik wel positief blijven, we kregen deze middag toch maar mooi de gelegenheid om even lekker te draven. Wedstrijd 3 dan toch. Joep en Rick hadden andere plannen en werden vervangen door Daniel en Justin van de U16. Het begon dan ook even een beetje stroef, de tegenstander was de sterkste van deze middag en wij hadden even moeite met het vinden van elkaar en de basket. We hadden echter ook in deze wedstrijd een lengte overwicht, zij het beperkt en na een paar missers kregen we de smaak toch weer te pakken. Met een beetje van het mij bekende gemopper (jawel, ik heb dat gewoon in de vakantie op het oude niveau weten te houden, daar ben ik wel aan blijven werken hoor ;-)) ) over baseline verdedigen en uitboxen kregen we beter vat op de wedstrijd. Scores vielen weer en Daniel scoorde alsof hij al jaren bij deze ploeg speelt. Uiteindelijk werd ook deze wedstrijd gewonnen en nogmaals ik was niet ontevreden over het vertoonde spel deze middag. Invallers, trainingsachterstand, geblesseerden etc. genoeg factoren om het minder te doen. De ouders hadden eindelijk weer eens wat om te doen op de zaterdag middag en hadden wat dat betreft ook de nodige lof over voor het getoonde spel. De kop is er dus af en vanaf volgende week gaat het weer om het echie. Een nieuwe competitie met nieuwe sterke tegenstanders, dan gaat het vast niet zoals deze middag. Maar winnen bereik je alleen door willen leren, een actief proces! Nu stellen jullie mij al een paar jaar niet teleur en dat zal dan ook nu wel weer goed komen. Houd mij scherp op trainen. Het zal mij weer een genoegen zijn om jullie te kwellen op trainen, te voeren met basketbal wijsheid en weetjes uit de oude doos. Who the F*** was Chocolate Thunder from the planet Lovetron, die afgelopen week op 58 jarige leeftijd is overleden. Heren ruim 40 jaar passie voor het edele spelletje zit diep. Ik hoor jullie nu al denken, boeien... . Coach

De laatste wedstrijden MBCA en Alkmaar Guardians

Vorige week moesten we de laatste thuiswedstrijd spelen. MBCA uit Amstelveen was de tegenstander. Volgens de stand een makkie. In de praktijk was dat bepaald niet zo. Wat ik er van in dit blog vermeld, is dat we Nando er weer bij hadden. Bas zijn vinger stond scheef, in een spalk en zou niet meedoen. Met 7 man moesten we het klusje gaan klaren. Dat lukte uiteindelijk na veel (te veel?) moeite. We bleven eigenlijk de hele wedstrijd onder ons niveau spelen en zo werd maar weer aangetoond dat deze competitie, er een is waar de verschillen tussen de ploegen klein zijn. Uiteindelijk wisten we de wedstrijd te beslissen met 43 - 34. Het sheet is niet te lezen, dus een samenvatting van de scores geef ik niet. Laat ik het maar zo verwoorden. Iedereen heeft naar behoren gewerkt en gescoord. Zoals zo vaak dit seizoen. We bleven door deze score bovenaan in de competitie. Wat nu volgde, was de wedstrijd uit, tegen Alkmaar. Winst was het kampioenschap en verlies de 2e plaats dus de opdracht was duidelijk. Uitgaande van onze eigen kracht deze competitie, geloofde ik dat er een goede kans was. Helaas bleek dat in deze wedstrijd ijdele hoop. Vanaf het begin van de wedstrijd hadden we moeite de zenuwen de baas te blijven. De eerste 4 lay-ups werden er direct naast gegooid en Alkmaar kon tot 9 - 0 weglopen, voordat wij een strafworp benutten. Na het 1e part stond het 11-4. We speelden te gehaast, te bang ook en er werd niet echt (of echt niet!) gefloten voor fouten op doelende spelers van ons. Afijn het zou een moeilijke avond worden. Het 2e part werd meer van hetzelfde, tot 21 - 6 liep Alkmaar uit en vanaf dat moment hield Mick ons een beetje in de race. We kregen ze echter flink om de oren. Met name een speler die ik nog niet gezien had bij hun team, met nummer 50 was niet te stoppen. Drie punters, verre twee punters hij mistte deze avond weinig op weg naar 22 punten. Met veel krachtgebruik en te weinig gefloten fouten, kon Alkmaar de rebounds veroveren. En jammergenoeg blijkt dan maar weer dat eigen fluiters met 2 maten meten. Niet dat het veel aan de eindslag had kunnen veranderen, daarvoor speelden we zelf te wisselvallig. Maar de verschillen die nu verschenen stonden in geen enkele verhouding tot de kracht van de beide teams. Uiteindelijk bereikten we teleurgesteld het eind met een stand van 63 - 33. Gelet op de verschillen waarmee Alkmaar tot dan had gewonnen (gemiddeld 4.3 punten verschil) een monsteruitslag. Een uitslag die zwaar op de maag ligt. Des te pijnlijker was het dat we de thuiswedstrijd tegen Alkmaar niet konden winnen met de blessure van Nando en de afmelding van Moos. Afijn als, als,.... heren we hebben een fantastisch seizoen gedraaid en mogen als jonkies uiterst tevreden zijn met de 2e plaats in de competitie tegen een winnaar van U20 (+?). Van de 22 wedstrijden werden er 20 gewonnen en 2 verloren, beide van Alkmaar dus werden die terecht kampioen. We moeten het doen met de gedachte dat we met een nagenoeg nieuwe ploeg met jonge gasten een redelijk team hebben gemaakt. Een team dat hard trainde, veel inzet toonde en altijd heeft geknokt voor de winst. Als trainer en coach heb ik nog geen team meegemaakt dat er zo voor is blijven gaan. Ik ben dan ook trots op hetgeen jullie dit jaar hebben gedaan, zowel op de training als in de wedstrijden. Wellicht hebben jullie niet altijd de speeltijd gekregen waar je dacht recht op te hebben en was je (of de niet neutrale toeschouwer ;-)) het niet altijd eens met mijn besluit om je te wisselen. Ik heb geprobeerd om binnen de mogelijkheden van het team steeds het beste resultaat te halen. Ik gebruik het woord team vaak omdat dit wat mij betreft de kern is van basketbal, jezelf ondergeschikt maken aan het team belang. Dat proces vereist aanpassen en dat is bij pubers niet vanzelfsprekend. Met hier een daar een stuk uitleg van mijn kant hebben jullie het uiteindelijk steeds weer omgezet in hard of nog harder werken. Als dit jaar een begin was van jullie verdere ontwikkeling als basketballer dan ligt er nog een mooie toekomst in het verschiet. Komend jaar mogen jullie weer. Ik hoop dat ik ook weer mag. Kijk niet terug op de 2 verlies wedstrijden, maar kijk vooral naar hoe je bent gegroeid. Wat mij betreft zeker niet onbelangrijk, durf ik te stellen dat jullie het ook op een sportieve manier hebben gedaan. Conform de regels, fanatiek en met respect voor de tegenstander. Moos heeft aangegeven om een jaar te stoppen. Dat vind ik jammer. Hij heeft niet altijd de grootste rol gehad en van mij gekregen maar was steeds waardevol in het team. Misschien als scorer niet het grootse gevaar voor de tegenstander, maar aan inzet en vechtlust geen gebrek. Ik wens hem een fijn (reis?) jaar toe en wellicht tot volgend jaar. Dan resten mij de laatste punten van dit seizoen. Jeffrey 4, Ricardo 4, Moos 3, Nando 8, Mick 13 en Omar 1. Rick had vandaag geen succes en Bas heb ik wel om laten kleden maar niet laten spelen met zijn hand. Ik hoop van harte dat jullie de komende tijd door blijven trainen. De lange zomerperiode maakt jullie Skillzz wat roestig. Mei en juni doortrainen al is het maar 1 keer per week houdt jullie nog een beetje in vorm. En vergeet niet dat jullie altijd op pleintjes kunnen spelen. Nodig elkaar uit en spreek af. Als ik daarin een rol kan spelen dan hoor ik dat graag. Voor nu een fijne zomer toegewenst en tot volgend seizoen. Coach

De laatste 2 wedstrijden, Alkmaar en Hoofddorp.

Vorige week de 21e moesten we aantreden voor de "topper" tegen Alkmaar Gusrdians. De nummer 2 in de competitie. Met een team van 6 man tegen een grote ploeg die de avond ervoor van Hoofddorp had verloren. Vanaf het begin was het duidedlijk dat zij niet een 2e keer in dit weekend wilden verliezen. Nando geblesseerd en Moos afwezig voor school en dat maakt het wisselen voor een coach gemakkelijk, geen gezeur over speeltijd. Maar dat we duidelijk een probleem hadden met Alkmaar was vooral in het 1e part duidelijk. Wij scoorden in dit part 2 punten en Alkmaar 13. Toch als er iets in dit jaar veel beter is geworden, is het het geloof in de eigen kracht. In het 2e part was er een ander team te zien en met name Rick in de bucket en Mick en Jeffrey met fast breaks en drives. Met hard knokken beter uitboxen en goede schoeten werd de tussenstand in het part 10 - 11 wat leidde tot een rust met 12 - 24. 12 punten met rust lijkt veel, maar in een basketbalwedstrijd is dat niet altijd fataal. Werken, werken en jawel werken in het 3e part leverde nu een 12 -11 tussenstand in het part. Maar net als in het 2e part was er in het 3e part een periode dat we vrij gemakkelijk scoorden en als het dan liep, dan wist Alkmaar alleen met grote moeite het tij te keren. Met 24 - 35 gingen we de laatste periode in. Ik moest mijzelf weer zo nodig boos maken over weer een niet gefloten fout op een van onze mannen en dat kwam mij op een terechtwijzing van de scheidsrechter te staan. Of het daardoor kwam of ondanks dat, kregen we toen wel onze sterkste periode van de wedstrijd en in no time kwamen we met een paar goed uitgespeelde 1-2-2 aanvallen terug tot 41 - 38. Zou het dan toch gaan lukken? Helaas de laatste punten kwamen van de tegenstander en moe gestreden moesten we de eerste wedstrijd sinds de start van het seizoen als verlies noteren. Met 6 man tegen 9 was toch net even te veel. Maar chapeau wat er er deze middag gewerkt. 38 - 47 is toch geen slechte score met zijn zessen. Sheets leveren ook aardige statistieken, die op op originele wijze kunt verklaren. De Bijsterveld brothers hadden samen 9 van de 15 gefloten fouten aan onze kant gekregen. Blijkbaar moest je deze middag niet groot en blond zijn en de achternaam Bijsterveld hebben. Maar even zonder dollen heren. Verdedigen doe je met voetenwerk, laterale snelheid en niet met de handen of gewoon fysieke kracht. Nog iets om even te vermelden. Rick was met de grootste Alkmaarder aan het rebounden. Krijgt goed grip op de bal net als de tegenstander en voor we het goed en wel doorhebben gaat Rick als een volleerde judoka gestrekt over de schouder van de tegenstander. Ippon dacht ik nog en dat wordt een blauwe bil. Maar Rick lachte, schudde zich even uit en ging gewoon verder met buffelen. Inzet heren klasse. De scores: Jeffrey 12, Mick 5, Rick 11, Bas 6, Ricardo 4. BV Hoofddorp-The Challengers. Op 28 maart moest het dan maar gebeuren. We speelden weer met een complete ploeg. Nando met een ingetapete enkel en ook Moos was weer van de partij. Zoals altijd is de strijd in de klas voor de mannen al eerder in de week begonnen en ieder staat dan ook vanaf het begin op scherp. De start was matig. Jeffrey liep vrij gemakkelijk binnen 3 minuten tegen 3 fouten op. Gebrom alom op de Chllengers bank. Na een wissel voor Omar kon Jeffrey gaan rusten. Met Moos, Omar, Rick, Ricardo en Nando ging het daarna verder. op dat moment stonden we ruim voor 4 - 12. Het eind van het part was het 16 -16. Ik was wel verbaasd over het gemak waarmee we speelden op dat moment. Snel op voorsprong maar ook snel weer gelijk. Maar Hoofddorp is een ploeg die net als wij niet wenst te verliezen. Er werd een tandje bijgezet en zo werd Moos 2 maal zowat over de baseline gelopen zonder dat er en fout werd gefloten. De 3e keer was er eindelijk een signaal te horen. De wedstrijd was nu wel gekanteld in het voordeel van Hoofddorp. Rick kreeg kort achter elkaar 3 fouten en ook Bas als zijn vervanger werd keer op keer gemangeld bij de rebound, maar ondanks dat, was er vertrouwen in een goede afloop. Bij druk op de spelverdelers, Omar of Jeffrey dan was de lijn daarachter redelijk open en zo kregen we toch steeds de kans op een open schot van de strafworplijn. Als Hoofddorp daar instapte om te verdedigen, dan was er een open lay-up op de baseline. Afijn appeltje-eitje denk je dan als lezer. Nou niet dus. De rust kwam bij 35 - 34. De 2e helft verdedigden we voor de eigen bank en dat geeft mij altijd de mogelijkheid om de boel op scherp te houden. Alsof ze dat zonder mijn gebrul ook niet doen. Maar ik zie het als een voordeel. Met name onze rebound blijft een zwak punt. Hoofddorp kreeg veel rebound te pakken over the back zoals dat heet. Dat komt toch door het niet goed uitboxen en een foutje bij het 2e schot is dan snel gemaakt (of gegeven). Er werd wel goed positie gekozen voor een charge, maar daar had de scheids deze middag niet van gehoord. Dit tot frustratie van Nando, Rick en Mick. Opmerkingen van mijn kant hierover waren niet aan de heren in het grijs besteed en ik begaf mij op glad ijs. Ondanks alle fysieke kwalen en irritaties die zo steeds meer de wedstrijd ontsierden bleven we redelijk geconcenteerd. Hoofddorp kon niet uitlopen en het 3e part eindigde met 52 - 49. In het 4e part was Ricardo eindelijk warm gedraaid en vond hij kort achter elkaar 4 maal de basket voor een score. Ook het linkerhandje van Jeffrey kwam nog door en stonden we 3 punten voor. Omar kreeg toen 2 maal kort achter elkaar een onsportieve fout tegen zich gefloten waar met name de laatste in mijn ogen onterecht was. Naast de 2 maal en zijkant kreeg ik dankzij mijn niet aflatende verbale inzet een T (echnische fout). De driemaal en zijkant waren aan de schutter wel besteed en direct stonden we weer gelijk. Om en om bleef het daarna gaan. Tot het eind. Ik denk dat we over een beetje geluk niet te klagen hadden. Hoofddorp speelde de tijd niet uit en wij kregen zo de kans op een tegenaanval met nog een 30 seconden te spelen. Ricardo scoorde en met 1 punt voor kwam Hoofddorp weer. Een fout van ons en 1 benutte vrije worp van Hoofddorp en gelijk 62 - 62 en wederom een stukje bonus basketbal. Rick zat inmiddels met 5 fouten aan de kant, dus een groot lijf minder in de rebound. Gek genoeg was het in de verlenging direct helder dat wij nog over de betere conditie beschikten. Na een strafworp van Jeffrey werd Mick een paar keer gelanceerd, Ricardo met een droog schotje en een prima block van Nando maakten de mannen de wedstrijd af. Ondanks de stevige wedstrijd denk ik een prima resultaat. De punten Omar 4, Mick 18, Nando 13, Jeffrey 9, Rick 8 Bas 2, Moos 2 en Ricardo 16. Heren nog 2 wedstrijden te gaan. Met de inzet van zaterdag in gedachten worden dat nog 2 hele leuke potjes. Ik kijk er nu al naar uit.

The Challengers U18 - Volendam H2-1

Afgelopen zaterdag speelden we thuis tegen Volendam. Gezien de plaats op de ranglijst een tegenstander die verslagen kon worden. We begonnen met een kleine opstelling, even rust voor Nando en Ricardo, die hadden al gespeeld met de U22 en met succes. Onze wedstrijd begon stroef. Na 2 minuten werd de score geopend door Moos die zijn eerste open kans direct benutte. Daarna moest er voor elk puntje gewerkt worden. De altijd zo goede verdedigingsrebound gevolgd door een fast-break was vanmiddag afwezig. Set aanvallen moesten het dan ook doen. Passen en vrijlopen is dan het devies. Gepast werd er beperkt en vrijlopen gebeurde mondjesmaat. Door solo acties van Mick, Rick en Jeffrey konden we toch het part met een 12 - 9 voorsprong afsluiten. Dat zou voorlopig de laatste voorsprong zijn want Volendam kwam langszij en daarna liepen wij achter de feiten aan. Blijkbaar was dit niet onze middag. Het indraaien als de bal hoog gespeeld wordt naar de post (Rick, Bas) leverde niet veel op. Incidenteel werd er gescoord uit een rebound of individuele actie. Maar het kon niet voorkomen dat we met 2 punten achter gingen rusten. 23 - 25. In de 2e helft kwamen we weer langszij. Jeffrey met een paar linkse hoekjes met bord en wederom een paar ballen van Mick en Nando onder het bord en ineens was daar weer een comfortabele voorsprong. 42 - 34 bij de ingang van het laatste part. Niet slim coachen van mijn kant maar ook gewoon niet scherp genoeg zijn vanmiddag liet Volendam weer terugkomen. Overigens stond er wel een fout in het sheet. De telling had 1 punt hoger moeten zijn. Een score van Jeffrey wordt als 1 punt doorgeteld. Maar terug naar de wedstrijd. Het werd een beetje harder. Er werd wat warrig gefloten en dat leverde met name bij Volendam irritaties op. Laat ik het zo zeggen dat wij daar niet slecht vanaf kwamen. Bij een paar beslissingen zou ik als coach ook geïrriteerd geraakt zijn. In het begin van dit part verstapte Nando zich. Hij ging goed door zijn enkel en als ik dit schrijf, is bekend dat hij zijn enkelband gescheurd heeft. De rest van het seizoen zal hij wel niet meer spelen. Een grote domper, zijn scores en rebounds hebben we hard nodig in deze zware competitie. We vervolgen de wedstrijd en verspelen geleidelijk de voorsprong. Volendam herpakt zich en wij komen met name te kort in het afstoppen van de aanval van Volendam. Bij 45 - 45 schiet Volendam een 3 punter raak en met nog een halve minuut te gaan, nemen we de bal in. We besluiten de bal richting Ricardo te passen en hij dient dan een 3 punter te schieten om ten minste gelijk te komen. Jeffrey weet Ricardo te bereiken die zich goed heeft vrij gelopen. Hij aarzelt niet en schiet de bal perfect binnen 48 - 48 en in de rest seconden weet Volendam niet meer te scoren. Verlengen dus, bonus basketbal voor de toeschouwers. In de 5 minuten verlenging wordt er hard gewerkt, vallen een paar beslissingen in ons voordeel en weten we nog 5 punten te scoren. Ricardo valt nog uit met kramp, maar Volendam scoort niet meer en dan is wederom een wedstrijd gewonnen. Ik denk dat we met gemak de minste wedstrijd van het jaar hebben gespeeld, maar het resultaat is toch weer winst. Heren, ik was vandaag zeker niet tevreden over het getoonde spel, ook coachte ik niet scherp, maar qua vechtlust in het 4e kwart en in de verlenging, bleek weer dat jullie nog steeds, ook als het minder loopt "blijven basketballen". En daar blijf ik op hameren als "team". Winnen doe je met zijn allen. De komende weken zullen we nog harder moeten werken. Met Nando geblesseerd moeten de overigen, ook zijn rebounds en scores gaan inbrengen. Komende week zullen we opnieuw stilstaan bij een team aanval waarbij ik blijf hameren en zeuren over passen, insnijden, vragen, op de goede hand passen rebounden etc.. Teambasketbal daar gaat het wat mij betreft nog steeds om. En zoals vandaag ook een beetje geluk, (sorry Nando, niet voor jou) of moet ik het zien als " Geluk dwing je af"? Misschien is een oorzaak van de blessure van Nando en de kramp van Ricardo nog wel te vinden in het spelen van 2 wedstrijden achter elkaar. Vermoeidheid en / of wellicht te weinig drinken. We zullen het niet weten. De komende wedstrijd is dubbel spelen geen optie. Dan speelt de U22 niet en kunnen jullie 100% gaan voor de eigen ploeg. De punten: Nando 9, Rick 7, Mick 13, Moos 2, Jeffrey 15 en Ricardo 8. Omar en Bas hadden volgens het sheet geen punten, maar daar heb ik mijn twijfels over. Komende week vrij en dan volgt de wedstrijd tegen Alkmaar Guardians. Ik zag op de stand dat zij van Aalsmeer hebben verloren en zij moeten de dag voor ons tegen BV Hoofddorp, kansen dus! Coach

The Challengers U18 -BV Aalsmeer H2

Na vorige week de uitwedstrijd gespeeld te hebben tegen Aalsmeer, mochten we nu thuis tegen ze spelen. Bekende spelers, bekend spelletje ook en met Gilberto als de enige scheidsrechter begonnen we aan deze klus. Routine ? No way, Aalsmeer heeft ongeveer dezelfde wapens als wij. Snelheid, beweeglijkheid en iets waar wij regelmatig tekort schieten, schot. De opdracht deze middag was dat laatste te voorkomen. Immers vorige week werkte dat uiteindelijk ook. Vanaf de start werd er in de verdediging gewerkt, gewerkt en als het niet anders kon gewerkt. "Arbeid adelt" is een oud gezegde en ook deze middag ging dat op. Helaas was de eerste score van Aalsmeer en direct een 3 punter van de scoorder van de week eerder. De toon was direct gezet. Nog harder werken was ons antwoord op deze score. Het bleef de enige van Aalsmeer in dit part. Via Nando Ricardo en Mick liepen we uit naar 9 - 3. Maar het moet gezegd ook onze scores kwamen moeizaam tot stand. Geen fast-breaks en Rick werd op de high-post positie het leven zuur gemaakt, waardoor de pass op diepe mensen niet kwam. In het 2e part gooiden we de boel een beetje om. Ricardo nu als post en met Nando en Bas even diep in de aanval kregen we net even meer ruimte. Ricardo kreeg de kans op schoten van midden afstand en bij een misser was er steeds weer iemand van ons alert genoeg voor de rebound. Puntjes bleven er zo komen, maar door al het gezwoeg kwamen we nu in de verdediging soms net tekort. De score ging in dit part gelijk op 12 - 12 en zo kwam de rust bij 15 - 21. Een voorsprong, hoger dan die van de uitwedstrijd, leek hoopgevend. Het moet mij van het hart, dat ook de U18, steeds meer vertrouwen krijgen in hun eigen capaciteiten en hoewel eigenlijk niemand echt lekker in de wedstrijd zat, wellicht aanvallend alleen Ricardo, was er geen reden tot grote zorg. Voortgaan op de wijze zoals in de 1e helft moest toch volstaan. Zo gedacht, zo gezegd, zo gedaan zal ik maar zeggen. Om en om werd er gescoord, gewerkt, gerebound en ook wel een beetje gebromd. Niet te veel zeuren mannen, zeker niet tegen de "solo" scheidsrechter. Zeuren en brommen is eigenlijk mijn ding en dat wil ik zo houden. Gaat mij van nature ook wel erg goed af. Dat hoeven jullie wat mij betreft niet over te nemen. Goed punt gemaakt, weer terug naar de wedstrijd. Rick, Nando en Omar tekenden in dit part voor de scores en eenieder werkte zich een slag in de rondte bij het verdedigen. Weer, met als gevolg, een part met een score van 13 tegen 10. Met een stand van 34 - 25 aan het laatste part beginnen, is voor ons doen riant. Na een 1e score van Aalsmeer, scoorden wij snel 6 punten en leek Aalsmeer het vertrouwen kwijt te zijn. "Schijn bedriegt" is een andere uitdrukking en na een paar wissels aan onze kant, was even de snelheid uit het spel. Ik deed dat bewust, we zijn een stuk verder in de ontwikkeling als basketballer en moet ieder redelijk in staat zijn om mee te draaien, hard te werken en ook onder druk van de tegenstander de bal zonder veel balverlies rond te spelen en te scoren. Dit "praktijk examen" lukte maar ten dele, moet ik bekennen. De rust was wel even uit ons spel verdwenen. Maar dan zie je toch weer de groei, Mick die zijn gevoel een beetje kwijt leek scoorde 2 maal evenals Omar en Moos die niet altijd durft te gaan voor zijn kans, maakte een mooie reverse lay-up. Uiteindelijk liep Aalsmeer in dit part 3 puntjes in, maar winstwedstrijd 17 zat in de pocket. 48 - 42. Heren, minder mooi basketbal vandaag, maar inzet, motivatie en verdedigen en acteren als team, is uiteindelijk weer de reden van deze overwinning. Helaas mogen we nu een aantal weken geen wedstrijd spelen. Toch hoop ik dat we met de huidige inzet op trainen, de vorm kunnen vasthouden. De scores deze week en gelukkig is iedereen nu eens vertegenwoordigd. Nando 12, Ricardo 8, Omar 10, Mick 6, Rick 2, Moos 2, Jeffrey 6, Bas 2. Teamspel een dikke 8. Wat kan beter, individueel schot, strafworpen, maar ook een routine aanval met een patroon. Ik wil daar eigenlijk niet zo aan omdat jullie steeds beter gaan passen en kijken. Intelligente spelers zoals jullie zijn goed in staat om de open man te vinden, maar bij het lopen van een soort van "standaard patroon" wordt het effect daarvan groter. We hoeven nu een paar weken niet. Eens kijken of we daar nog iets mee kunnen. Coach

BV Aalsmeer H2- The Challengers J8

Afgelopen zondag moesten we tegen de mannen van Aalsmeer aantreden. Onze jongens moesten proberen om de ongeslagen status van 15 wedstrijden te handhaven. We kenden deze ploeg niet en misschien was dat maar goed ook. Aalsmeer leek niet erg gevaarlijk bij het inlopen. Een ploeg met een paar lange jongens en verder een paar basketballers, die je niet als basketballer geschetst zou hebben als je die op straat tegen kwam. Afijn de tip-of en direct een paar scores van Nando. Al gauw bleek dat Aalsmeer ook wapens had en met name de lange nummer 11 schoot al 4 driepunters raak, voor dat we in de gaten hadden dat er voor elke bal geknokt moest worden. Ons wapen de fastbreak, was vandaag niet echt een wapen. De tegenstander stond steeds snel weer in de verdediging, ook zij waren snel, maar als we al een kans kregen dan verspeelden we veelal de bal. Aalsmeer liep uit tot 15 - 6 alvorens wij wat terug konden doen. Het eind van het part kwam bij 18 - 12. De toon was gezet, het zou een benauwde middag gaan worden. Uitgaan van eigen kracht was de opdracht. Verdedig tot je er bij neer valt en weinig balverlies. Dat lijkt gemakkelijk, maar met een paar wandelende grieppatienten (Rick, Jeffrey) en een bord dat van beton leek, was scoren geen gemakkelijke opgave. Toch kwamen we steeds een beetje beter in de wedstrijd. Met name in de verdediging werden bergen werk verricht. Ieder vulde naar behoren de rol van jager op de bal en met alert instappen in de paslijnen kreeg ook Aalsmeer steeds meer moeite met schieten. Dit part waren wij de betere ploeg en met een tussenstand van 8 - 11 voor dit part kwam de rust bij 26 - 23. Vertrouwen en uitgaan van de eigen kracht, we waren immers teruggekomen van een ruime achterstand. Het moest dus kunnen. Met een geweldige inzet en een constant schreeuwende coach (in slaap vallen zat er voor de mannen niet in deze middag, zal ik maar zeggen) werd ook part 3 een nagelbijter. Verdedigend zat het nog even stabieler in elkaar als in part 2 en na de tussenscore van 7 -11 gingen we met de kleinst mogelijke voorsprong het laatste part in (33 - 34). Het kon dus nog alle kanten op deze middag. Na een 3 punter van Aalsmeer in de 4 minuut duurde het voor ons tot de 7e minuut voor wij scoorden. Een door duwertje van Rick (zo'n schot waar je als coach grijze(re) haren van krijgt). Daarna opnieuw van Rick een schot, waarvan ze over de plas zeggen een "Hail Mary" die binnen valt. Om het even te schetsen. Rick dribbelt naar binnen, komt met zijn voeten ergens klem te zitten en valt voorover. Hij houdt zijn positieven en gooit de bal omhoog en die valt erin, 2 punten. De strafworp die hij erbij kreeg, wist hij niet te benutten, maar we stonden, met die score weer gelijk. Stug verdedigen in de laatste minuut en een score, 7 seconden voor tijd, van Nando, gevolgd door opnieuw goed verdedigen gaf uiteindelijk winstwedstrijd 16. Als ik een cijfer moet geven voor inzet een 10 +. Als ik een cijfer moet geven voor mazzel dan scoorden we ook een zeer goed. Maar daarover moet niet gezeurd worden. Wat we vanmiddag hebben gezien was een ploeg die ook als het even niet loopt gewoon knokt voor elke bal. Zich niet uit het veld laat slaan, als team opereert en wederom op die manier de winst afdwingt. De tegenstander met zijn 3 punt schutters was kapot gespeeld van het vrijlopen en daardoor vielen de schoten op het eind niet meer. Dat dwing je door zo te werken toch gewoon (nou gewoon?) af. Heren, mijn hartslag is vandaag, dinsdag, weer gezakt tot een normale waarde, maar bij het schrijven van dit blog loopt die opnieuw snel op. We verdienden weliswaar niet de schoonheidsprijs, maar chapeau voor de inzet en motivatie. De punten, Moos 0 punten maar ook prima in de verdediging, pakte rebounds en schoot misschien niet die ene bal waar hij vrij stond, maar gooide geen enkele bal weg. Daar konden zijn teamgenoten deze middag eenvoorbeeld aan nemen. Inzet klasse. Nando, 20 punten, 40 minuten gespeeld, rebounds gepakt, gewerkt en afgezien van een paar mindere schoten toch op het juiste moment de bal erin gooien, inzet klasse. Jeffrey 1 punt, volgens het sheet, schrijffout maar verder gewerkt op 4 posities, gepasst, ge-rebound, verdedigd en grieperig. Zijn linkerhand liet hem deze middag in de steek, inzet klasse. Omar 4 punten, krijgt steeds beter in de gaten dat je met keihard werken jezelf in de wedstrijd speelt. Werd 1 keer vreselijk geblockt maar liet daardoor of moet ik zeggen ondanks dat, zijn kop niet hangen. Inzet klasse. Mick 3 punten , ondanks het feit dat de scores van Mick op dit moment een beetje achter blijven, is deze snelheidsduivel verdedigend van grote waarde. Werk aan strafworpen en schot blijf ik zeuren maar inzet klasse. Rick 4 punten, grieperig, geen lucht en hier en daar wat pech met passing en dribbels. Toch ook een stabiele kracht in het midden. Een tegenstander moet werken om er omheen te komen. Pakte eigenlijk 2 slechte schoten maar wist beiden te scoren op het moment dat het moest. Strafworpen moeten beter, dribbel vanuit stilstand hetzelfde, inzet klasse. Ricardo 8 punten, pakt zijn puntjes als het kan, forceert soms te weinig en mag, nee moet werken aan kracht en uitboxen. Nuttig als schutter (mag wel iets meer) passer en snel genoeg om een hoop spelers het vrije schot te beletten. Inzet klasse. Coach geen punten, geen stem en een beetje te bang dat jullie het nog niet alleen kunnen. Toch trots en voldaan. Heren ik schrijf het wel vaker, komende week weer? De tegenstander zal gebrand zijn op revanche, wees erop voorbereid! Coach

Weer 2 goede wedstrijden voor de U-18

Vorige week moesten we aantreden tegen MBCA Millennium Basketbal Club Amstelveen voor de volledigheid. Een ploeg met weinig mensen maar dit wordt wel gecompenseerd met een paar razendsnelle en fanatieke jongens. Dat klinkt bijna als Challengers. Maar goed de wedstrijd want daar gaat het om, begon direct goed. Nando wist een paar keer goed door te komen en er werd eigenlijk vanaf het begin goed gekeken, gepassd en goed verdedigd. De coach van MBCA maakte daar na de wedstrijd, een positieve opmerking over. De 2-1-2 zone met pressie op de guards van de tegenstander werkt prima. Door goed aan te sluiten vanuit het midden en achter, worden steeds meer de paslijnen afgesloten en pakken we balwinst. Het is nog niet allemaal hosanna, want op het moment dat we geen fast-break kunnen spelen, moeten we vanuit een rustige aanval zoeken naar de beste schot optie. Geduld is daarbij onze grootste handicap. We hebben er in delen van de wedstrijd te weinig van. Ook nu brak ons dat regelmatig op. Houd het veld breed en gebruik het hele veld. Na een aantal passes wordt de tegenstander lui en krijg je veelal een gemakkelijke score dicht bij het bord. Afijn het is mijn bekende mantra. Na 10 minuten stond het 10 - 12. Een kleine voorsprong waarvoor hard gewerkt werd. Na eerst 2 scores van MBCA gingen we even los. Even gingen de "mantra" zaken helemaal naar wens, onderscheppingen van Moos, Omar en Mick leidden tot snelle scores. Voeg daarbij een reeks scores uit rebounds en goed vrijlopen onder het bord, door Nando, na goede passes van Rick en Ricardo en we konden rusten met 18 - 25. Toch was er ook wel een beetje reden voor zorg van mijn kant. We worden wel een beetje voorspelbaar in de aanvalsopzet via het midden (Rick). Tegen een compacte zone zijn we dan afhankelijk van een schot van buiten. Dat valt lang niet altijd goed. Gelukkig kunnen we wel steeds beter de aanvalsrebound pakken. Door even een 1-2-2 aanval te spelen was de tegenstander even verrast, maar dit leidde niet direct tot uitlopen. Door hard te blijven knokken voor elke bal en niet te veel balverlies, bleef het verschil na het 3e part 9 punten. Geconcentreerd uitspelen moest de volgende winst wedstrijd opleveren. Rick buffelde zich een paar keer vrij onder het bord.Ricardo kreeg nog een paar open schoten en ook Bas kreeg een mooie kans op een pass vanaf de baseline en zo stond het ineens 41 - 56. Weer een goede wedstrijd waar steeds meer het team in zichtbaar wordt. De Punten: Nando 18, Jeffrey 5, Ricardo 4, Moos 1, Omar 4, Mick 5, Rick 8 en Bas 11. Afgelopen zaterdag was de wedstrijd tegen Hoofddorp. De mannen van ons en hun collega's van Hoofddorp hadden elkaar al lekker gek zitten maken op school, omdat er nu blijkbaar iets op het spel stond. Hoofddorp was op sterkte aanwezig met de bankspelers van hun 1e team. Wij waren met uitzondering van Brandon compleet. De start van de wedstrijd was voor mij als coach heerlijk om naar te kijken. Vanaf de start concentratie en aan inzet en motivatie ontbrak het ook zeker niet. Het veld werd breed gehouden en er werd goed gezocht naar de beste optie, in plaats van naar het snelste schot. Het resultaat was veel rake pogingen en niet al te veel balverlies. Door het goed kijken naar de vrije man kwam met name Ricardo nu tot scores na aangeven van onder meer Omar en Nando. Aan het eind van het 1e part stond er dan ook een 19 - 13 voorsprong op het scorebord. Het maakte eigenlijk niet uit wie er in het veld stond. Moos ging vol door bij zijn lay-up en scoorde en Jeffrey toverde weer eens zijn voor ons befaamde onderhandse linker lay-up tevoorschijn. Er werd voor elke bal gegaan en de vrije man kreeg de bal. Eigenlijk hadden alleen Rick en Bas het moeilijk in deze wedstrijd. Om aangespeeld te kunnen worden in de bucket (High post) werden ze keer op keer geconfronteerd met een lastige tegenstander in de rug. Met name het afschermen van de bal, bij de aanname moeten we nog veel aan werken. Maar duidelijk is te zien dat als de mannen willen, ze enorm veel opsteken van (de) training. Vorige week is er door de trainers Jasper en Ricardo getraind op het forceren van doordringen. Nou dat heeft in deze wedstrijd geleid tot vele aanvallende fouten van Hoofddorp. Maar dat lukt natuurlijk alleen maar als je op tijd in de lijn van de aanvallende speler stapt en stil staat als hij tegen je aankomt. Je moet ook een beetje pijn willen leiden zeg ik altijd. Ik had niets te klagen. Afijn de rust kwam bij 29-15 en ja de oplettende lezer heeft gezien dan Hoofddorp maar 2 punten scoorde in het 2e part. Ik heb dit keer niet te zeuren over inzet en motivatie. Patrick de coach van de tegenstander en een oude bekende van mij, was ook vol lof over de verdediging van ons. De paslijnen werden goed dicht gehouden en hij gaf aan dat zij altijd gemakkelijk scoorden via fast-breaks. Het was even schrikken dat nu wij, die liepen en niet zij. Dat het hoge tempo en de snelle tegenstander ook bij ons vroeg of laat zijn tol ging eisen, was niet meer dan logisch en in het 3e part moesten we dan ook 4 punten van de voorsprong inleveren. Niet onvermeld mag het block van Nando zijn. Ik schrijf block maar dat moet natuurlijk zijn BLOCK. Ik vermoed dat de Hoofddorp speler die nog wel eens ziet voorbij komen in zijn nachtmerrie. De 42 - 32 voorsprong moest toch genoeg zijn, leek mij. In het 4e part kon Hoofddorp nog 1 puntje inlopen, maar uiteindelijk was de winst er bij de stand 57 - 48. Iedereen heeft wat mij betreft, een pluim verdiend met deze wedstrijd. Blijkbaar is de confrontatie met de eigen klasgenoten bij Hoofddorp een motivator die leidt tot dit soort team prestaties. Ik heb begrepen van de toeschouwers van Hoofddorp dat zij zagen, dat wij als een "geolied team" speelden. Laat dat nou net datgene zijn, dat ik altijd hoop dat jullie zijn. Al is jouw scorende aandeel klein of er niet. Je kunt wel bijdragen aan de prestatie van het team, door te werken met rebounden en verdedigen. Die geest was voldoende aanwezig. Als je mij nu na 2 dagen achter de PC ziet zitten, dan glim ik nog van trots. Dat hebben jullie toch maar mooi bereikt. Trainers en coaches kunnen het wel proberen te trainen of roepen, uiteindelijk moeten jullie het wel doen in het veld. Ik heb deze competitie gezien dat jullie daarin reuze sprongen hebben gemaakt. Ik kan alleen maar zeggen en hopen " houd dit vast". Het was mij een genoegen jullie te coachen deze middag. De punten geven eigenlijk prima aan, dat er een team speelde, waar ieder zijn eigen belangrijke bijdrage heeft gespeeld. Nando 13, Mick 11, Omar 10, Jeffrey 10, Ricardo 8, Rick 3 en Moos 2. Jammer dat Bas niet tot een score kwam, want ook hij heeft er hard voor gewerkt. Maar ik geef het je te doen tegen tegenstanders die gemiddeld 2 jaar ouder zijn. Geniet nog maar weven na van deze wedstrijd en mag ik hopen op een vervolg komende zondag tegen Aalsmeer? Coach

Volendam U-22- The Challengers U-18

Het 2e deel van de competitie begon afgelopen zaterdag met een uitwedstrijd tegen Volendam. Moos was ziek en Brandon geeft even de studie voorrang en dus dienden we met 7 man de klus te klaren. De tegenstander was voor ons geen bekende. Wat we wel wisten is dat onze U22 er van had verloren. Kansen? Jawel die zijn er ook tegen een oudere tegenstander. Ze spelen immers niet voor niets in onze competitie. Elke tegenstander is ongeveer van ons niveau en dus kan er gewonnen worden. De starters kregen het niet kado. Er moest voor elk puntje gevochten worden. Na 2 scores van Volendam buffelde Rick zich na 4 minuten door de Volendam defensie voor de eerste score. Daarna volgenden Jeffrey 2 maal en Nando en Mick (volgens het sheet). Volendam kreeg ook zijn kansen en punten zodat het na 10 minuten 12-12 was. Wat zagen we tot dat moment. Hard werken, veel balverlies en daarna nog harder werken om de bal weer te heroveren. Het 2e part was niet anders, om en om werd er gescoord. Bij ons veelal uit een onderschepping en een fast break, bij Volendam uit een slecht uitgeblockte rebound. We kregen ook wel wat P's kado en er mocht veel onder het bord als wij probeerden te scoren. Maar steeds was er het vertrouwen dat we het wel gingen klaren. Niet in het 2e part want Volendam ging met 26-22 de rust in. Opnieuw overleg over de aanval en de rust die we moesten bewaren bij een niet fast-break, passen, passen en wachten op de goede kans moest het verschil maken. Dat lukte wonderwel. Nando werd steeds vaker goed aangespeeld over de base-lijn en zo kwamen we langszij. Er moet er een scoren, dat deed hij, maar de passes om hem vrij te spelen, waren op dat moment loupe zuiver en als er gemist werd dan werd de rebound prima veroverd. Tel daarbij de scores van Rick en Ricardo en erna was de score gekanteld in ons voordeel, 29-37. Wat mij betreft net even te weinig om zeker te zijn van de winst, maar het bood zeker kansen. Na 2 steals en scores van Omar en een score met bonus van Nando kwamen we op 12 punten voorsprong en leek het een kwestie van uitspelen. Rick kreeg weer vlot 2 fouten en met een kleine snelle ploeg moest het dan maar gebeuren. En dat ging gelukkig goed. Puntje bij puntje kroop Volendam dichterbij. Lange aanvallen een weinig haast in onze aanval deden de rest. Uiteindelijk werd de eindstand 41-49. Een prima overwinning tegen een fysiek sterke ploeg. We hebben een hoop bijgeleerd mannen. Bas is vanmiddag weinig gebruikt, de tegenstander liet hem weinig ruimte, daarbij gaf ik hem weinig kans om dat te keren. Hard trainen en met zo nu en dan een paar minuten, vormen de aankomende speler. Teleurstelling over het niet veel spelen horen erbij, het leerproces heet dat. Toch zijn we als team afhankelijk van de medespelers die minder minuten krijgen. Die rol vind je niet vaak terug in verslagen van wedstrijden. We focussen vaak op de punten. Bij het sporten gaat het vaak om diegene die scoort. Niet om de mensen die het vuile werk doen. Uitboxen, rebounden, charges forceren etc en al zeker niet over de speler die wacht op zijn minuten en dan klaar moet zijn voor een score, rebound of wat er in het teambelang wordt gevraagd. Ik zag van de week een mooi verslag van de NBA kampioen van het afgelopen jaar. Jawel ik ben verslaafd. In het filmpje wordt er mooi getoond wat de rollen zijn van de spelers. De mensen op de bank hoewel minder in de spotlights worden hier ook steeds nadrukkelijk getoond an een factor van belang voor het "team". Als team hebben we volgende week een nieuwe kans tegen weer een onbekende tegenstander en als dat net zo gaat als deze keer dan .... . Afijn een leuke wedstrijd, waarin het aan inzet en nadenken dit keer niet heeft gelegen. Hier hebben we denk ik al veel opgestoken dit seizoen. Houd dit vast mannen. De scores, een weer niet de rebounds, onderscheppingen, het uitboxen en de assist, helaas het is niet anders. Nando 23, Rick 7, Ricardo 6, Jeffrey 6, Mick 2, Omar 6 Heren, mag het zaterdag weer zo gaan? Coach