maandag 26 januari 2015

Weer 2 goede wedstrijden voor de U-18

Vorige week moesten we aantreden tegen MBCA Millennium Basketbal Club Amstelveen voor de volledigheid. Een ploeg met weinig mensen maar dit wordt wel gecompenseerd met een paar razendsnelle en fanatieke jongens. Dat klinkt bijna als Challengers. Maar goed de wedstrijd want daar gaat het om, begon direct goed. Nando wist een paar keer goed door te komen en er werd eigenlijk vanaf het begin goed gekeken, gepassd en goed verdedigd. De coach van MBCA maakte daar na de wedstrijd, een positieve opmerking over. De 2-1-2 zone met pressie op de guards van de tegenstander werkt prima. Door goed aan te sluiten vanuit het midden en achter, worden steeds meer de paslijnen afgesloten en pakken we balwinst. Het is nog niet allemaal hosanna, want op het moment dat we geen fast-break kunnen spelen, moeten we vanuit een rustige aanval zoeken naar de beste schot optie. Geduld is daarbij onze grootste handicap. We hebben er in delen van de wedstrijd te weinig van. Ook nu brak ons dat regelmatig op. Houd het veld breed en gebruik het hele veld. Na een aantal passes wordt de tegenstander lui en krijg je veelal een gemakkelijke score dicht bij het bord. Afijn het is mijn bekende mantra. Na 10 minuten stond het 10 - 12. Een kleine voorsprong waarvoor hard gewerkt werd. Na eerst 2 scores van MBCA gingen we even los. Even gingen de "mantra" zaken helemaal naar wens, onderscheppingen van Moos, Omar en Mick leidden tot snelle scores. Voeg daarbij een reeks scores uit rebounds en goed vrijlopen onder het bord, door Nando, na goede passes van Rick en Ricardo en we konden rusten met 18 - 25. Toch was er ook wel een beetje reden voor zorg van mijn kant. We worden wel een beetje voorspelbaar in de aanvalsopzet via het midden (Rick). Tegen een compacte zone zijn we dan afhankelijk van een schot van buiten. Dat valt lang niet altijd goed. Gelukkig kunnen we wel steeds beter de aanvalsrebound pakken. Door even een 1-2-2 aanval te spelen was de tegenstander even verrast, maar dit leidde niet direct tot uitlopen. Door hard te blijven knokken voor elke bal en niet te veel balverlies, bleef het verschil na het 3e part 9 punten. Geconcentreerd uitspelen moest de volgende winst wedstrijd opleveren. Rick buffelde zich een paar keer vrij onder het bord.Ricardo kreeg nog een paar open schoten en ook Bas kreeg een mooie kans op een pass vanaf de baseline en zo stond het ineens 41 - 56. Weer een goede wedstrijd waar steeds meer het team in zichtbaar wordt. De Punten: Nando 18, Jeffrey 5, Ricardo 4, Moos 1, Omar 4, Mick 5, Rick 8 en Bas 11. Afgelopen zaterdag was de wedstrijd tegen Hoofddorp. De mannen van ons en hun collega's van Hoofddorp hadden elkaar al lekker gek zitten maken op school, omdat er nu blijkbaar iets op het spel stond. Hoofddorp was op sterkte aanwezig met de bankspelers van hun 1e team. Wij waren met uitzondering van Brandon compleet. De start van de wedstrijd was voor mij als coach heerlijk om naar te kijken. Vanaf de start concentratie en aan inzet en motivatie ontbrak het ook zeker niet. Het veld werd breed gehouden en er werd goed gezocht naar de beste optie, in plaats van naar het snelste schot. Het resultaat was veel rake pogingen en niet al te veel balverlies. Door het goed kijken naar de vrije man kwam met name Ricardo nu tot scores na aangeven van onder meer Omar en Nando. Aan het eind van het 1e part stond er dan ook een 19 - 13 voorsprong op het scorebord. Het maakte eigenlijk niet uit wie er in het veld stond. Moos ging vol door bij zijn lay-up en scoorde en Jeffrey toverde weer eens zijn voor ons befaamde onderhandse linker lay-up tevoorschijn. Er werd voor elke bal gegaan en de vrije man kreeg de bal. Eigenlijk hadden alleen Rick en Bas het moeilijk in deze wedstrijd. Om aangespeeld te kunnen worden in de bucket (High post) werden ze keer op keer geconfronteerd met een lastige tegenstander in de rug. Met name het afschermen van de bal, bij de aanname moeten we nog veel aan werken. Maar duidelijk is te zien dat als de mannen willen, ze enorm veel opsteken van (de) training. Vorige week is er door de trainers Jasper en Ricardo getraind op het forceren van doordringen. Nou dat heeft in deze wedstrijd geleid tot vele aanvallende fouten van Hoofddorp. Maar dat lukt natuurlijk alleen maar als je op tijd in de lijn van de aanvallende speler stapt en stil staat als hij tegen je aankomt. Je moet ook een beetje pijn willen leiden zeg ik altijd. Ik had niets te klagen. Afijn de rust kwam bij 29-15 en ja de oplettende lezer heeft gezien dan Hoofddorp maar 2 punten scoorde in het 2e part. Ik heb dit keer niet te zeuren over inzet en motivatie. Patrick de coach van de tegenstander en een oude bekende van mij, was ook vol lof over de verdediging van ons. De paslijnen werden goed dicht gehouden en hij gaf aan dat zij altijd gemakkelijk scoorden via fast-breaks. Het was even schrikken dat nu wij, die liepen en niet zij. Dat het hoge tempo en de snelle tegenstander ook bij ons vroeg of laat zijn tol ging eisen, was niet meer dan logisch en in het 3e part moesten we dan ook 4 punten van de voorsprong inleveren. Niet onvermeld mag het block van Nando zijn. Ik schrijf block maar dat moet natuurlijk zijn BLOCK. Ik vermoed dat de Hoofddorp speler die nog wel eens ziet voorbij komen in zijn nachtmerrie. De 42 - 32 voorsprong moest toch genoeg zijn, leek mij. In het 4e part kon Hoofddorp nog 1 puntje inlopen, maar uiteindelijk was de winst er bij de stand 57 - 48. Iedereen heeft wat mij betreft, een pluim verdiend met deze wedstrijd. Blijkbaar is de confrontatie met de eigen klasgenoten bij Hoofddorp een motivator die leidt tot dit soort team prestaties. Ik heb begrepen van de toeschouwers van Hoofddorp dat zij zagen, dat wij als een "geolied team" speelden. Laat dat nou net datgene zijn, dat ik altijd hoop dat jullie zijn. Al is jouw scorende aandeel klein of er niet. Je kunt wel bijdragen aan de prestatie van het team, door te werken met rebounden en verdedigen. Die geest was voldoende aanwezig. Als je mij nu na 2 dagen achter de PC ziet zitten, dan glim ik nog van trots. Dat hebben jullie toch maar mooi bereikt. Trainers en coaches kunnen het wel proberen te trainen of roepen, uiteindelijk moeten jullie het wel doen in het veld. Ik heb deze competitie gezien dat jullie daarin reuze sprongen hebben gemaakt. Ik kan alleen maar zeggen en hopen " houd dit vast". Het was mij een genoegen jullie te coachen deze middag. De punten geven eigenlijk prima aan, dat er een team speelde, waar ieder zijn eigen belangrijke bijdrage heeft gespeeld. Nando 13, Mick 11, Omar 10, Jeffrey 10, Ricardo 8, Rick 3 en Moos 2. Jammer dat Bas niet tot een score kwam, want ook hij heeft er hard voor gewerkt. Maar ik geef het je te doen tegen tegenstanders die gemiddeld 2 jaar ouder zijn. Geniet nog maar weven na van deze wedstrijd en mag ik hopen op een vervolg komende zondag tegen Aalsmeer? Coach

donderdag 15 januari 2015

Volendam U-22- The Challengers U-18

Het 2e deel van de competitie begon afgelopen zaterdag met een uitwedstrijd tegen Volendam. Moos was ziek en Brandon geeft even de studie voorrang en dus dienden we met 7 man de klus te klaren. De tegenstander was voor ons geen bekende. Wat we wel wisten is dat onze U22 er van had verloren. Kansen? Jawel die zijn er ook tegen een oudere tegenstander. Ze spelen immers niet voor niets in onze competitie. Elke tegenstander is ongeveer van ons niveau en dus kan er gewonnen worden. De starters kregen het niet kado. Er moest voor elk puntje gevochten worden. Na 2 scores van Volendam buffelde Rick zich na 4 minuten door de Volendam defensie voor de eerste score. Daarna volgenden Jeffrey 2 maal en Nando en Mick (volgens het sheet). Volendam kreeg ook zijn kansen en punten zodat het na 10 minuten 12-12 was. Wat zagen we tot dat moment. Hard werken, veel balverlies en daarna nog harder werken om de bal weer te heroveren. Het 2e part was niet anders, om en om werd er gescoord. Bij ons veelal uit een onderschepping en een fast break, bij Volendam uit een slecht uitgeblockte rebound. We kregen ook wel wat P's kado en er mocht veel onder het bord als wij probeerden te scoren. Maar steeds was er het vertrouwen dat we het wel gingen klaren. Niet in het 2e part want Volendam ging met 26-22 de rust in. Opnieuw overleg over de aanval en de rust die we moesten bewaren bij een niet fast-break, passen, passen en wachten op de goede kans moest het verschil maken. Dat lukte wonderwel. Nando werd steeds vaker goed aangespeeld over de base-lijn en zo kwamen we langszij. Er moet er een scoren, dat deed hij, maar de passes om hem vrij te spelen, waren op dat moment loupe zuiver en als er gemist werd dan werd de rebound prima veroverd. Tel daarbij de scores van Rick en Ricardo en erna was de score gekanteld in ons voordeel, 29-37. Wat mij betreft net even te weinig om zeker te zijn van de winst, maar het bood zeker kansen. Na 2 steals en scores van Omar en een score met bonus van Nando kwamen we op 12 punten voorsprong en leek het een kwestie van uitspelen. Rick kreeg weer vlot 2 fouten en met een kleine snelle ploeg moest het dan maar gebeuren. En dat ging gelukkig goed. Puntje bij puntje kroop Volendam dichterbij. Lange aanvallen een weinig haast in onze aanval deden de rest. Uiteindelijk werd de eindstand 41-49. Een prima overwinning tegen een fysiek sterke ploeg. We hebben een hoop bijgeleerd mannen. Bas is vanmiddag weinig gebruikt, de tegenstander liet hem weinig ruimte, daarbij gaf ik hem weinig kans om dat te keren. Hard trainen en met zo nu en dan een paar minuten, vormen de aankomende speler. Teleurstelling over het niet veel spelen horen erbij, het leerproces heet dat. Toch zijn we als team afhankelijk van de medespelers die minder minuten krijgen. Die rol vind je niet vaak terug in verslagen van wedstrijden. We focussen vaak op de punten. Bij het sporten gaat het vaak om diegene die scoort. Niet om de mensen die het vuile werk doen. Uitboxen, rebounden, charges forceren etc en al zeker niet over de speler die wacht op zijn minuten en dan klaar moet zijn voor een score, rebound of wat er in het teambelang wordt gevraagd. Ik zag van de week een mooi verslag van de NBA kampioen van het afgelopen jaar. Jawel ik ben verslaafd. In het filmpje wordt er mooi getoond wat de rollen zijn van de spelers. De mensen op de bank hoewel minder in de spotlights worden hier ook steeds nadrukkelijk getoond an een factor van belang voor het "team". Als team hebben we volgende week een nieuwe kans tegen weer een onbekende tegenstander en als dat net zo gaat als deze keer dan .... . Afijn een leuke wedstrijd, waarin het aan inzet en nadenken dit keer niet heeft gelegen. Hier hebben we denk ik al veel opgestoken dit seizoen. Houd dit vast mannen. De scores, een weer niet de rebounds, onderscheppingen, het uitboxen en de assist, helaas het is niet anders. Nando 23, Rick 7, Ricardo 6, Jeffrey 6, Mick 2, Omar 6 Heren, mag het zaterdag weer zo gaan? Coach