The Challengers U20 - SV Christofoor

De laatste thuiswedstrijd van het seizoen. Wederom met een minimale bezetting en dat gaat ons vroeg of laat opbreken, maar deze middag? De vereniging SV Christofoor is voor ons nieuw. Nooit eerder speelden we tegen deze ploeg en we moesten maar even afwachten hoe dat zou gaan uitpakken. De coach van hen en de schrijver van deze blog hebben in het verleden, toen het haar nog kleur had, eens een kampioenschap behaald met een BV Hoofddorp team. Maar jullie kennen mij, dat is geen reden voor cadeautjes. Immers de Sint is al geweest en dat gedoe met Santa, is aan mij niet besteed. We startten met de basis van Omar, Mick, Rick, Nando en Jeffrey. Rik van de U18 zorgde voor een broodnodige wissel. De tegenstander moest gezien de plaats op de ranglijst een appeltje, eitje overwinning gaan opleveren, maar indruk werd er wel gemaakt. De gemiddelde lengte van de mannen kwam ruim boven die van ons uit. De start mocht er weer zijn, want Mick, Nando en Jeffrey hadden al snel de ring gevonden. Daarna stagneerde het even. De man to man van Christofoor, maakte dat we sneller gingen spelen dan goed voor ons was (en is). Mijn verzoek (maar dan iets meer nadrukkelijk) werd anders geïnterpreteerd dan ik voor ogen had en we eindigden dit part bij 12 - 4. Een in mijn ogen veel te lage score voor onze mogelijkheden. Het 2e part stond er in ieder geval een iets meer gefocust team in het veld. In de zone werd er goed gewerkt, werd de bal vaak onderschept en werd er in de loop aanval veelvuldiger de open man gevonden. Een simpel spel is basketbal, als je niet voor je eigen punt speelt maar voor dat van de man die vrij staat. Gelukkig toonden we dat meer in dit part en na dit part van 22-8 stond er bij rust al weer een geruststellende 34 - 12 op het bord. Een opmaat voor een grote uitslag? Het 3e part zou dat uitwijzen. Met Jeffrey en Rick als de bezitters van 2 fouten konden we verdedigend nog wel wat hebben. Dus het verdedigend concept bleef bij het oude en dat leverde dan ook voldoende op. Heerlijke fastbreaks, (alsof de Spurs even Hoofddorp aandeden.) via de rebound van Nando via een lange pass van Jeffrey op Omar die prima Mick wist te vinden voor een eenvoudige lay-up. Heerlijk om te zien. De eerlijkheid gebied mij om te zeggen dat de geschetste spelers ook Rick, Nando Mick en Omar kunnen heten of zo. Ik was meer onder de indruk van de snelheid en het behouden van overzicht, dan dat ik oplette wie nu wat precies deed. Eigenlijk is dat natuurlijk wat ik wil zien. Snelheid en wie er scoort zal mij worst wezen. Opereren als een team daar gaat het om. Dat de loop aanval ons past bleek ook uit een perfect getimede wrap around pass, vanonder het bord om een verdediger heen, van Jeffrey op Mick die de bal er alleen nog maar even hoefde in te leggen en dat natuurlijk ook gewoon deed. Ik vind het overigens erg jammer dat wij ook niet onze manier van spelen via trainen wat meer kunnen trainen en variëren. Met de aanvallen van Mo erbij in het assortiment, het zou prachtig zijn. Helaas is dat bij een zo lage opkomst niet echt mogelijk. Maar jullie kennen mij nu wel zo'n beetje, goed is mooi, maar beter moet. Afijn een part van 23 - 8 bracht ons bij het laatste bedrijf. Rick was inmiddels naar de bank gehaald. Na een domme en een rommel fout onder het bord was de 4e weer bereikt. Verplichte rust dus, maar zeer tegen de wens van Rick die nog energie te over had. Maar zijn iets kleinere naamgenoot met een ook iets kortere naam Rik dus, mocht waarnemen. Direct onderschepte die een paar ballen en stond zo ook weer een aantal maal aan het begin van weer een fastbreak. Afijn de afloop werd wel weer erg duidelijk. Halverwege dit part werden Rik en Rick weer uitgewisseld en stond laatst genoemde nog wel even aan de basis van 2 wederom snel uitgespeelde aanvallen. Toen viel voor hem het doek, 5 fouten en mocht Rik weer zijn plaats innemen. Met veel pijn en moeite wist die met verkrampte kuiten het eind te halen. Na afloop stond er weer een gedegen 74 - 29 stand op het bord. Heren de ongeslagen status is behouden gebleven in deze competitie. Wat hebben we zoal gezien? Een prima basis verdediging, een prima fast break en voldoende drang om naar voren te spelen. Soms wat roekeloos en vaak met een te snel schot, waardoor de rebound wordt gemist. Maar wel gewoon degelijke overwinningen. Dat houd na de jaarwisseling vermoedelijk wel een beetje op. De (te) zwakke poule van nu, wordt een hoge poule en dan moeten we maar eens gaan tonen, waar we nu staan. Ik heb er wel vertrouwen in, maar dan moet er wel bedachtzaam gespeeld worden. Afijn we gaan het zien. Nog een paar keer trainen en dan mogen we dit succesjaar uitluiden en ik wens jullie ( en natuurlijk jullie familie) vanaf dit blog alvast alle goeds voor de feestdagen en het nieuwe jaar. Oh ja, mijn complimenten voor het houden van de monden tijdens de wedstrijd. Jacques en Micheal hebben voor zover ik heb kunnen waarnemen geen negatieve reacties gekregen op hun fluiten. Jullie een beetje kennend (puber, fanatiek, eigenwijs?) afijn een late twen of vroege twin die gewoon de scheidsrechter accepteert is zoals het hoort en moet, klasse. Daar heb ik later deze avond, heren 2 fluitend met Willem, nog wel even aan terug gedacht. Fluiters en spelers horen bij elkaar, waarom dan zoveel commentaar en woede? Omdat je eigen wijze wijze, een eigenwijze wijze van waarnemen is? Sorry ik dwaal af, de punten dan maar. Als ik mij niet vergis en ik de opsomming van Jeffrey goed heb onthouden, dan was het: Nando 16, Mick 17, Jeffrey 16, Omar 13 en Rick 12. Een mooi verdeelde score een TEAM waardig. Helaas voor Rik was er alleen hard werken, een paar steals, goede passes en hinderlijk in de weg staan bij de tegenstander. Een rol die je niet mag onderschatten, want daar gaat het ook om in een TEAMsport. Heren, het was mij een genoegen en kijk uit naar het vervolg. Coach

The Sea-Devils - The Challengers U20

"De" wedstrijd van deze seizoenshelft speelden we afgelopen zaterdag. Na de vrij simpele potjes van de afgelopen weken moesten we tegen (mijn inschatting) de sterkste tegenstander van deze competitie. Het feit dat ze 2 keer niet waren komen opdagen, gaf ons meer wedstrijd punten, maar ze hadden verder perfect gespeeld. Wij traden deze middag redelijk gehandicapt aan. Mick met een stevig ingetapete enkel en 0 wissels. Het zou er om gaan hangen. Vanaf het begin stonden we met de rug tegen de muur. Letterlijk in sommige situaties want er liep bij de mannen uit Castricum een echte dubbele meter en die kon ook nog redelijk uit de voeten. Sterk lang en toch ook redelijk behendig. De eerste punten waren voor Sea Devils en wij kregen er met uitzondering van Rick zijn eerste schoten, echt niets in. Angstig, slordig vooral en veel te gehaast probeerden we de tegenstander te bestrijden van afstand. Nu is dat het laatste dat wij als ploeg onder druk beheersen. Afijn het hoeft niet verder uitgelegd, we liepen behoorlijk achter de feiten aan. De fouten werden natuurlijk niet direct bij onzelf gezocht. Zeuren over fouten die niet werden gefloten in plaats van een beetje zelfreflectie, jammer we kunnen namelijk best wel basketballen, maar blijkbaar zaten we deze middag een beetje in een dip. Na 10 minuten stond het 15 – 14 dus niets aan de hand. In het 2e part meer van het zelfde als het ging om te snel en ondoordacht. De 2-1-2 zone van Sea Devils was een lastige voor ons. Zo erg lastig dat we gingen rusten met 24 – 20. We hadden welgeteld 6 punten gescoord. Kansen hadden we vooral gekregen vanaf de vrije worp lijn. 8 van de 8 gemist en tot dan toe in de wedstrijd 10 van de 12. Het ging dus niet lekker. Na rust op een betere basket(?) moest het dan maar gebeuren. En alhoewel we nu meer scoorden, deed de tegenstander dat ook, 17 tegen 15 voor ons. Het zou dan ook in het laatste part moeten gaan gebeuren. En hoe slecht we ook speelden, we wisten in de laatste 2 minuten langszij te komen en uiteindelijk 2 seconden voor tijd op 2 punten voorsprong te komen. Na enig gerommel met de klok en een scheidsrechter time out werd de bal op de middellijn ingenomen door Sea Devils en gelukkig voor ons kwamen zij niet meer tot een goed schot. Alsnog de wedstrijd gewonnen. Lucky Ajax? Ik weet wel dat we de hele wedstrijd achter de feiten aan liepen. Weinig bezieling toonden en uiteindelijk met 3 minuten vechtbasketbal de wedstrijd hebben gewonnen. Eigenlijk onverdiend maar ook wel weer knap. Ondanks een beroerde wedstrijd met 4,5 man (sorry Mick, maar dat halfje bleek toch genoeg) nog steeds ongeslagen. Ik hoop dat de laatste wedstrijd tegen Christofoor een betere wordt. En heren over de strafworpen 4 van de 20, dat kan beter!!! De punten dan, zonder percentages want ik denk dat niemand de 25 % haalde. Nando 20, Rick 11, Mick 12, Omar 8 en Jeffrey 3. Mannen ondanks de beroerde wedstrijd wederom winst. Houd dat vast. Tot zaterdag Coach

HBC-The Challengers

Heerhugowaard was afgelopen zaterdag het strijdtoneel. Met Justin en Daniel erbij zouden we lang en sterk genoeg zijn. De schrijver van de blog had zich vergist met de tegenstander en dacht dat het de nummer 2 was. Dat was ook zo maar dan de nr 2 van onderen. Afijn, het werd een leuke pot. We startten niet al te voortvarend. Mick had het kanon niet op scherp en de eerste ballen werden gemist. Daarna, kwamen we langzaam op gang. Met ons gebruikelijke concept, een zeer felle compacte zone met een goede helpside. In het begin vooral vanuit de bucket (Rick) en later toch vanuit de fastbreak (Daniel, Omar) kwamen we op stoom zodat het na 10 minuten 7 – 20 was. Daarna werd het meer van hetzelfde goede stukken in de wedstrijd en toch ook veel missers. Feestjes (Mick?) zijn leuk maar de scherpte is dan toch een beetje weg. Met de rust stond er een 15 – 39 stand op het bord. Een fletse wedstrijd maar met licht puntjes. Onder het bord werd heerlijk gecombineerd tussen Daniel en Justin en via de baseline werd er gemakkelijk gescoord. Goed om te zien dat deze heren zo goed kijken naar de vrije man. De fastbreak liep wat beter en de verdedigingsrebound was nu erg goed verzorgd. Na de rust speelden we naar het publiek. Wat dat met ons kan doen werd snel duidelijk. Het tempo werd opgevoerd. Passes vanaf de baseline naar de weg sprintende forwards lukten nu veel vaker en ook werd duidelijk dat er bij het ontwerp van de zaal niet gedacht is aan de snelheid van een basketballer en de afstand die nodig is tussen baseline en muur en een grijsgeschilderde stalen bint voor de dakconstructie. Jeffrey kwam na het neerkomen bij een van zijn bekende linkerhand lay-ups hard tegen de bint en muur tot stilstand. Gelukkig niets ernstigs, maar waarom alles in het grijs geverfd? Niet dat het voor de uitslag iets uit maakte. De mannen waren nu pas op stoom. Nando heeft nu ook de westrijd dunk onder de knie, wederom 2 en weer een met een man naast zich. Een schitterende diagonale pass van Jef op Justin over het hele veld was ook een juweeltje. Even zat de schrik er nog goed in. Mick ging in het laatste part door zijn enkel, gelukkig lijkt de schade mee te vallen? Zo moesten Justin en Daniel alsnog, laat in de wedstrijd weer aan de bak. Zij zouden later nog in Hoofddorp nog een wedstrijd spelen. Maar zoals eerder opgemerkt alles lukte ineens zo ook op het eind. Ineens waren we van de stand 19 – 67 tot 29 – 98 uitgelopen en de time out van de coach van HBC moest voorkomen dat de 100 punten op het bord zouden komen. Een felle press van ons met daarna 2 gehaaste en dus gemiste schoten en evenzoveel rebounds, schoot Rick in het eindsignaal de bal erin. 25 – 100. Dus appeltaart voor ons dankzij Rick! De scores en ik hoop dat Jeffrey goed heeft geteld ;-)) Nando 23, Justin 6, Jeffrey 16, Rick 18, Mick 10, Omar 12 en Daniel 15 Volgende week tegen Sea Devils en nu echt. Houden we de ongeslagen status? We hebben vanmiddag in ieder geval een goede generale gehad. Coach

The Challengers U20 - Monks H0-1

Thuis, tegen Monks, een makkie? Alle tekenen wezen in die richting. De tegenstander kwam met 5 man en wij hadden vandaag een selectie van 7 man. Ricardo was er niet maar Justin en Arron van de U18 speelden bij ons mee. Zij en ook Omar hadden al een U-18 wedstrijd in de benen, dus niet helemaal vers zoals we dan zeggen. We startten eigenlijk zoals steeds de afgelopen weken. De tip was voor Nando en de eerste fastbreak was voor ons. Helaas werd dat een misser en de eerste aanval van de Monks was kassa. Een achterstand (de eerste van het seizoen?) was het gevolg. Tot de 6e minuut ging de strijd gelijk op. En werd zichtbaar dat de 5 mannen uit Monnikendam zich niet lieten aftroeven door ons. Vanuit een hechte zoneverdediging trokken zij ten strijde en wij hadden alle moeite om vanuit een set aanval de puntjes te maken. Het afstandschot blijkt dan toch niet ons sterkste punt in wedstrijden. Niet omdat we dat niet kunnen, maar meer omdat we te gehaast de bal richting bord werpen. Neem de tijd en in balans blijf ik roepen maar helaas. Het late puberbrein is natuurlijk niet ontvankelijk voor zoveel wijsheid. Op de eigen wijze wijze of moet ik zeggen eigenwijze wijze wordt te vaak, te snel de keuze gemaakt, voor een schot van afstand. De pass brengt vaak een betere optie, maar dan moet je je geduld bewaren. Afijn, na het inbrengen van de schutters Justin en Arron die ons de vorige keer, dat zij meespeelden ook prima van afstand ondersteunden, liepen we wat uit. Niet omdat zij de bal wel veelvuldig raak schoten, maar omdat de dreiging van buiten, de zone wat opende. Waardoor er ruimte ontstond voor de drive en de pass inside. Na de tussenstanden van 17 - 8 en de rust 33 - 14 kregen we toch weer zicht op de winst. Wat ik hoopte en verwachtte, een conditionele ineenstorting van de mannen uit Monnikendam bleef uit. Zij bleven gaan en met name hun nummer 33 was een plaag. Sterk, snel, balvaardig en slim wist hij veelvuldig te scoren en hij had een schitterend block op een fastbreak van Mick. Dat betekent, dat je dus snel bent! Gelukkig voor ons, was de fastbreak in de 2e helft weer als vanouds en dus ons sterkste wapen en de block van 33 een incident. Mick en Omar zijn dan eigenlijk niet te stoppen en als Omar zelfs de ballen blind over zijn schouder gooit naar Mick die dan netjes weer 2 puntjes laat aantekenen, dan weet je "dat is kat in 't bakkie". "Wedstrijd in de tas" zoals je wel eens hoort van een verslaggever. Die break begint bij een goede rebound en dan moet er toch ook een hoop lof naar Jeffrey, Justin, Rick en Nando die de rebound pakken en de bal snel uitspelen voor de fastbreak pass. Mick en Rick moesten nog even op hun tellen passen voor wat betreft de fouten maar al met al werd het een toch weer ruime overwinning. "75 - 45" We zagen: prima rebounds, pin point passes, in traffic van Justin op Nando, snelle aanvallen, sterke schoten van middenafstand, waar met name Rick een prima serie had vanaf de high-post positie waar hij prima bediend werd door Omar en Arron en wederom een prima inzet van iedereen. Voor Justin en Arron ook weer een goede gelegenheid om tegen een sterke, grote(re) tegenstander op te boksen. Dat staalt en daar leer je veel van. De wedstrijd inzet blijft geweldig om te zien. Helaas en dat blijf ik roepen is de trainingsopkomst (en inzet?) bij ons, U20, te mager. Volgens mij moet dat beter kunnen. Hoeveel heb je over voor je spelletje. Als coach heb ik weinig sanctie mogelijkheden. We hebben immers maar nauwelijks voldoende mensen en kan dus niet straffen met minder speelminuten. Maar ik mag toch verwachten, dat als je graag basketbalt, je ook inzet wilt stoppen in het verbeteren van je vaardigheden? Of is dat nu zo 1980? En als je het niet voor jezelf doet, dan heb je toch een soort van plicht, ten opzichte van je medespelers die wel gaan. Oh ja na zoveel "nag , nag , nag", ik zou het bijna vergeten, maar na een paar magere dunkjes van Nando dit seizoen, was hij vanmiddag in staat tot een echte DUNK. Gelijk opspringend met een verdediger van Monks naast zich, ramde hij de bal over de man door de ring. Een "grote mannen" dunk, klasse, beter dan die laffe afstandsschotjes ;-)). Als dan zelfs de scheidsen zich na afloop verbaasd afvragen, hoe die dat deed dat hij dat kon en opmerkingen maken dat we meer dan aardig ballen, dan geeft het toch aan dat we lekker op weg zijn. Of is het commentaar van Joshua en Jamahl zo iets al de WC-eend reclame, "Wij van WC-eend bevelen WC-eend aan". Ik als trouwe kijker, zure commentator en trotse coach (in een totaalpakketje) weet gelukkig beter. Mannen volgende week geen wedstrijd en dan op naar Heerhugowaard. Nog 3 te gaan tot de Kerst en houden we de ongeslagen status vast? De scores: Omar 8, Mick 21, Nando 19, Jeffrey 8, Rick 11, Justin 4 en ook Arron 4

Onze Gezellen - The Challengers U20

Met maar 5 man werd er afgereisd naar Haarlem Noord. Na een late start in Hoofddorp en een nog latere aankomst in de hal was er welgeteld nog 4 minuten voor de warming up. Dramatisch wat mij betreft, maar wellicht ook wel goed zodat er niet veel energie wegvloeide bij het warm lopen. De start was er een om van te schrikken. De tegenstander 12 man sterk met lange soepele gasten, maar wel een stuk jonger boezemde ontzag. En de eerste 5 minuten van de wedstrijd ging het mooi gelijk op. Iets dat wij niet gewend zijn. Haast en koude handen hielden ons van het gebruikelijke spelletje. Een paar typische hak fouten zorgen voor de 1e time-out van mij. Ik was er niet gerust op. Na de time-out kantelde de wedstrijd werd er even meer tijd genomen voor de aanval en werd er beter (positioneel) verdedigd en van een 8 - 8 gelijkspel liepen we snel uit naar een comfortabele 8 - 15. In het 2e part meer van hetzelfde. De rebounds werden gepakt. De fast break begon te lopen en de loopaanval werd goed uitgespeeld. Een part met 4 tegen 29 was het gevolg, net als een rustige coach bij rust. 12 - 44 mocht er weer zijn. In deze competitie zijn we met de 2e jaars ploeg een beetje de Nestor en de jonge tegenstanders krijgen dan net geen vat op ons. Volgend jaar ga je niet meer zo gemakkelijk van deze jongens winnen. Ze hebben veel jonge lange gasten die ook redelijk balvaardig zijn. Wat ze nog missen is geduld en ze passen te dicht langs de verdediger. Dat laatste vinden wij natuurlijk erg fijn. Mick en Omar konden zo weer hun puntjes bij elkaar sprokkelen. Opvallend was vandaag de scorende rol van Jeffrey. Meestal meer aan het passen en rebounden trok hij nu vaak de bucket in voor een drive. Zijn linkerhandje deed het goed. Omar was helemaal lekker op dreef en gooide ze op een bepaald moment met zijn rug naar het bord over zijn schouder nog raak. We konden de wedstrijd niet met 5 man uitspelen. Rick liep toch nog vrij knullig in het laatste part tegen zijn 5e fout op. Met een 2 - 2 zone moesten we de laatste 2 minuten spelen. Afijn het werd uiteindelijk toch weer meer van hetzelfde. 37 - 99 was de eindstand. De 100 punten werden net niet gehaald. Jammer, maar ook wel een beetje terecht. Deze tegenstander verdiende geen 100 punten tegen. Daarvoor werkten ze veel te hard. Overigens denk ik dat Nando er ook geen zin in had, om weer taart te moeten (laten) bakken ;-)) De scores waren mooi verdeeld al kwam Rick er dit keer een beetje bekaaid vanaf. Nando 24, Jeffrey 20, Mick 20 Rick 8 en Omar met 27 de topscoorder. Heren, komende week de thuiswedstrijd tegen de Monks. Ik reken weer een beetje op hetzelfde. Wel hoop ik dan ook wel een wissel te hebben, want weer met 4 eindigen ging nu goed, maar is geen garantie voor herhaaldelijk succes. coach

The Challengers - Harlem Lakers

Deze zaterdag weer een tegenstander van formaat, dacht ik. Ricardo had afgemeld, Bas de vaste sub kon niet en Justin, Aaron en Daniel op de bank van de U18 completeerden het team. De start was rommelig. We speelden weer eens met het gas erop en dat leidde tot een aantal onnodige missers. Over de inzet niets dan lof, er werd voor elke bal gesprint, gevochten afijn er werd gewerkt en gewerkt. Dat zie ik graag, maar dat weten jullie wel. Eigenlijk werd ook deze tegenstander vanaf de start overrompeld. Een 16 - 4 stand, na 10 minuten gaf wel aan dat er enig kracht verschil was. De mannen van de U18 pasten naadloos in en Aaron opende met een driepunter, zijn scores bij de U20. Ook de door ons gespeelde loop-aanval was voor de mannen geen probleem. Screens zetten en de baseline opzoeken als "Looper" liep alsof het dagelijks gespeeld wordt. Dit geeft wel aan hoe simpel en effectief dit spelletje kan zijn. Nu is het wel zo, dat de tegenstander ook weinig helpside defence speelde en dan krijg je met deze aanval ruimte voor een schot of een pass op de vrijstaande medespeler. Voor de Spurs kenners er viel zelfs nog een zg "Hammerplay" te zien met een schitterende pass over de baseline van links naar rechts op de vrijstaande Justin die cool afdrukte, mijn Spurshart klopte van blijdschap. Het 2e part, meer van hetzelfde, ook hier een partje van 18 - 9, maar ook wel een indicatie dat de verdediging van ons minder scherp was. Nu is dat wel logisch, want in dit part was Nando bijna knock out gegaan door een rebound van Jeffrey. Pure pech, maar genoeg voor even een verdiende rust. Voor de NBA volgers, naar mijn idee was er geen reden voor een z.g. concussion protocol maar, even rusten na een knal is een must. Het liep dus als gezegd soepel, een rust van 34 - 18 was gewoontjes te noemen. Het 3e en 4e part was daarom weer een formaliteit. Maar wel werd even goed duidelijk dat er in de U18 echt wel spelers zijn die met ons kunnen meespelen en zelfs iets extra's brengen. Een beter afstandsschot en met name Aaron liet zien deze middag tegen een hoog percentage raak te mikken. Hij, Justin en Daniel waren dan ook al warm gespeeld in de eigen U18 maar toch. Klasse heren. Maar dat geldt natuurlijk voor de hele ploeg, steal op steal, loop aanval op loopaanval. Een schitterende tip-in tijdens zijn val door Nando en gewoon een hele duidelijke 79 - 42 overwinning. Het wordt gewoonte, zal ik maar zeggen. Maar ik moet constateren, dat er soms te gemakkelijk wordt gedacht over de wedstrijden. De trainingsopkomst is veel te laag. De conditie lijkt goed, maar als gevolg van onze speelwijze leidt de vermoeidheid ook tot veel balverlies. Dat laatste stapje om een goede pass te geven of door juist uitstappen de bal te vangen, wordt geregeld vergeten of we zijn er domweg te moe voor. Veel en hard trainen voorkomt dit. Wellicht kan de U20 hier leren van de U-18. Ik houd geen opkomst cijfers voor de training bij, maar wij komen met zijn allen, nog niet aan de 50%. Daar zijn redenen voor (school, stage etc.) maar geeft ook te denken. Als we een stap willen maken naar een gezamenlijk rayon-team volgend jaar, dan moet je ook de instelling hebben om te trainen en laat je alleen een training lopen als het niet anders kan. Heren het sheet was slecht te lezen en ik hoop dat ik een en ander goed ontcijferd heb. De punten: Nando 19, ondanks een stroeve start en knal voor zijn hoofd, Jeffrey 6, Omar 5, Mick, zoef zoef 18, Rick 8, Justin 2, Daniel 6 en Aaron 15 Zaterdag de uitwedstrijd tegen Onze Gezellen in Haarlem. Wederom een ploeg uit de top, dus meer van hetzelfde als het aan mij ligt. Coach

MBCA -The Challengers

Amstelveen was afgelopen zaterdag het strijdtoneel. Na enig mailen en rond appen hadden we een team met 7 man op de been. Rick van Schie van de U18 deed met ons mee zodat we uiteindelijk toch 2 wisselspelers hadden. Op voorhand had ik niet echt een goed beeld van de tegenstander, zij hadden nog maar 1 wedstrijd verloren en eigenlijk alleen maar gespeeld tegen tegenstanders die wij nog niet gezien hadden. Afijn, de start was minder dan matig. Ik druk mij voorzichtig uit, we wisten de basket wel te vinden maar de opening van de ring niet. Vanuit een sterke zone verdediging met voldoende intercepties en fast - breaks misten we de 1e 5 ballen. Dooie lay-ups werden zo verprutst en we verzuimden, om direct vanaf de start een punt te maken (letterlijk en figuurlijk). Maar we liepen toch vrij gemakkelijk uit naar 8 - 16 na het 1e part. Het 2e part kwamen we op stoom, Na direct Rick v S. zijn eerste punten, bij de U20, volgden er velen (niet van Rick v S). Fast - breaks, maar ook gewoon goede open schoten van rond de bucket. De verdediging was prima gesloten en al kan met name de "trapp" bij een bal naar de hoek beter, er is voldoende pressie voor de onderschepping en dan is het een klein feest om te zien hoe gemakkelijk we elkaar weten te vinden in de fast - break. De rust kwam bij 21 - 44, "rien al la main" dus. In het 3e part meer van hetzelfde. Nog maar 4 punten van MBCA, die nu duidelijk de weg kwijt waren. Onze fysieke kracht ten opzichte van hun snelheid bij de guards was overduidelijk. Rick had het even op zijn heupen en 23 - 63 was het resultaat aan het eind van het part. Complimenten voor de tegenstander. Jonge gastjes die bleven gaan en met name de 2 kleine spelverdelers, daar gaan ze in de toekomst veel plezier aan beleven. Wat een cross-over en versnelling hebben die 2. Jammer voor hen was dat tegen ons niet voldoende. Als zij langs onze verdedigers voor waren gesprint stond daar wel een Rick, Jef, Ricardo of Nando klaar. Een gehaast schot of een foute pass was dan vaak het resultaat. Maar goed het resultaat was dus wederom een ruime overwinning, 38 - 85. We waren het er eigenlijk wel over eens dat indien we vanaf de start scherp gespeeld hadden en de lay-ups er in hadden gegooid er toch weer taart gegeten had moeten worden. Gelukkig denken de mannen om mijn lijn en laten ze hier een daar een balletje lopen zal ik maar zeggen. Weer een prima pot, tegen een tegenstander die ook nu weer te klein en met name te jong was, om het ons lastig te maken. Heren laat je niet in slaap sussen, blijf wel scherp. De punten. Rick B, 17, waarbij met name de fast - break score opvallend was. Je verkijkt je dus echt op de snelheid van Rick heerlijk om te zien. Mick 18, maar het hadden er wel 30 kunnen zijn, feesten voor de wedstrijd is niet bevorderlijk voor je percentage zal ik maar zeggen. Nando 18, een beetje getergd omdat hij te weinig ballen kreeg? Twee keer de kans op een dunk, maar ingehouden omdat er mee gesprongen werd. Verstandig! Nu een vette blessure oplopen, daar koop je niets voor. Verder een vet block. Jeffrey 10, van alles wat, rebounds, linkerhandje, passes, degelijk, zeker na de goede charge, waarbij hij volledig de grond in werd gelopen, was het fijn dat hij nog kon meespelen. (Zijn vader eindigt dan met 3 gebroken ribben ;-) )Omar 12, ook feestje gehad? Afmaken was net als bij Mick niet scherp, maar ook net als Mick, constant aanwezig voor de onderschepping en het voorkomen van schoten van de tegenstander. Laten we wel wezen, meer dan de helft van de steals elke wedstrijd zijn te danken aan de snelheid en het verdedigend opstellen van Mick en Omar voor. Ricardo 8, traint te weinig, school is belangrijker (en terecht) maar weet toch zijn kansen er in te gooien. Conditie valt niet tegen, maar wat zou het fijn zijn om eens met ten minste 5 van die gasten te trainen. Rick (van Schie) 2 punten. Maar ten minste 4 steals en een paar uitstekende passes. Wist prima waar hij een goede bijdrage kon leveren en deed dat meer dan naar behoren. Weer een walk over en 2 punten. Weer geen tegenstander om veel van te leren. Maar wellicht volgende week thuis tegen Harlem Lakers, we gaan het zien. Coach

The Challengers - BV Spaarndam

Thuis tegen Spaarndam, het zou geen moeilijke pot moeten worden als we naar de stand keken. Ricardo had zich afgemeld, Bas moest scoren en in plaats van hen waren Justin en Daniel de wissels. De start begon niet zoals we gewend zijn. We mistten namelijk de tip, maar daarna was er weer veel van hetzelfde zal ik maar zeggen. We liepen snel en gestaag weg van Spaarndam dat ons trachtte te stoppen met een man to man. De loop kon dan vandaag in de praktijk gebracht worden, maar in de meeste gevallen kwamen we daar niet aan toe, omdat de fast-break goed liep. Na 10 minuten prijkte er al een 32 - 9 op het bord. Toen stokte het een beetje. We begonnen wat te knoeien en de grote druk op de spelverdelers van Spaarndam nam af. Hun aanvallen duurden langer en uiteindelijk kregen we zo minder kans op ons run en gun spelletje. De rust kwam bij 49 - 17. In de 2e helft begonnen we weer furieus en opnieuw werd er veel en snel gescoord. Mick en Omar kregen kans op kans en schoten met scherp. Rebound, pass, score zo simpel kan het zijn. Voorwaarde is natuurlijk dat je de bal verovert en dat deden we dus erg goed. De score in het kwart was 24 - 9 en er was weer zicht op appeltaart zal ik maar zeggen. Helaas voor mij als fan, zover zou het niet komen. In het 4e part was er wederom een kleine terugval en hoe Rick het ook probeerde met 6 punten op rij in de laatste 2 minuten, we bleven steken op 94 - 35. Afijn een simpele en verdiende overwinning. Ook nu wekten we wel de indruk een maatje te groot te zijn voor deze tegenstander. Jawel, ik zeg het weer, we zitten wel te laag ingedeeld deze competitie helft. Wat leerden we deze middag? Dat we, zowel tegen een zone, als een man to man verdediging redelijk geconcentreerd kunnen spelen. Punt van aandacht in de loop, houd het veld breed dan is er meer ruime voor de 1 tegen 1 inside. Dat we erg goed en snel kunnen overschakelen van verdediging naar de aanval. Dat we de mannen van de U18 naadloos kunnen laten instromen binnen ons team. Hoewel zij niet alle ins en outs kennen van onze spelletjes, weten ze de draad goed op te pakken. Dit zegt wel iets over de mogelijkheden van de U18 en U20 nu. De punten dan als toetje: Mick 22, snel sneller snelst en gelukkig geen last meer van de hamstring. Een paar prachtige steals om dan toch uit een bijna onmogelijke positie nog de lay-up erin te frommelen. Omar 20, vliegt net als Mick achter elke bal en lay-up en kreeg daar volop de passes voor. Nando 18, na een paar missers (te snelle schoten) prima herstel en prachtige passes op de sprinters. Jeffrey 11, werken, passen..., afijn wat we gewend zijn. Rick 10 waaronder een turn around en een hookshot. Weinig schoten maar wel bijna allemaal raak. Begrijpt zijn rol steeds beter en effect wordt steeds groter. Daniel 8, moet wennen aan de snelheid van omschakelen, net als Justin overigens, die 5 punten had. Beiden staan in hun team meestal op de baseline te verdedigen en dan is de rol van flyer in de fast break even wennen. Ook moeten ze verdedigend anders spelen dan bij de U18. Komt vanzelf en zijn voor toekomstige wedstrijden een welkome aanvulling. Kortom, de coach had niet veel te mopperen. Wat blijft er zo over van zijn imago? Coach

Maple Leaves - The Challengers

Uit in Heemskerk. De 3e wedstrijd en een lastige op voorhand. Niet om de tegenstander nee in verband met het aantal spelers. Mick geblesseerd, Ricardo afwezig en Bas diende zijn wedstrijd met het U18 team in Hoorn te spelen. Dus bij de start 4 man en dus geen wedstrijd. Gelukkig konden we Micheal Resoort mee krijgen en zijn vader zou hem dan na onze wedstrijd direct afleveren in Hoorn voor zijn potje met de U-18. Dus bedankt Jacques en Michael voor het redden van onze wedstrijd. Mick wilde op voorhand wel maar een hamstring blessure moet je niet verergeren door te snel te starten. Hoewel Mick graag in het veld was gaan staan als 5e man bij de start, leek mij dat geen goede oplossing. Ik schat Mick zo in, dat hij dat bij de 1e rebound al is vergeten, wegsprint en daarna lang is uitgeschakeld. Dus zitten en blijven zitten al kriebelt dat. De verwachtingen bij mij waren dan ook niet hoog gespannen, onterecht zou snel blijken. Na een 1e misser na de jumpbal bij de start, was het snel 0 - 8 en hadden Omar, Michael en Rick gescoord. Dat ging in dit partje snel door tot 2 - 33. Fast-break op fast-break en anders na een misser een 2e (of 3e) kans uit de rebound. Nagenoeg alles viel raak en de tegenstander van wie de meesten 1e jaars U20 waren en 3 zelfs 1e jaars basketballer, kregen ze om de oren. Na het 2e part stond er 9 - 58 op het scorebord. Wat zagen we naast een zeer zwakke tegenstander. Redelijk teamspel, naar behoren verdedigen en leuke teamaanvallen. Micheal had deze wedstrijd 2 driepunters in huis en Nando mocht 2 maal een dunk bijschrijven na fantasie line-ups met Nando en Micheal voor en zelfs Omar en Nando. Verder zagen we een schitterende fast-break via alle 5 spelers en fantasie (behind the back)passes van Omar op Michael en een prachtige wrap around pass van Jeffrey op Omar? Het ging deze middag, zoals tot nu toe alle wedstrijden dit seizoen. Nee een schoonheidsprijs kreeg deze wedstrijd niet. Daarvoor was de tegenstander te zwak. Ook de conditie liet het na, om na 3 kwartjes (12 - 76) nog een beetje gas te geven voor de 100 punten. Nou was dat, wat mij betreft ook niet gewenst, de tegenstander was er niet naar en verdiende dat zeer zeker niet. Wat leerden we van deze wedstrijd? ALLEREERST dat we blijkbaar niet in staat zijn om prioriteit te stellen aan het komen opdagen voor een wedstrijd. Ricardo! Dat we gelukkig altijd een beroep kunnen doen op WELwillende spelers, van een lager team. Hoewel daar enigszins met gemengde gevoelens naar wordt gekeken, krijgt dat tot nu toe steeds een verrassende wending. Want laten we eerlijk zijn 21 punten bij je debuut in een team van U-20 spelers, als 16 jarige is toch een prima resultaat Michael! Ondanks gemopper over de bal Nando, werd er gewoon een simpele overwinning gehaald. Ik hoop van harte, dat er in deze poule ook een paar teams zijn met een beetje meer kracht en basketbal vaardigheden want op deze manier wordt het wel een erg simpel en saai seizoen. Heren de punten: Nando, ondanks gezeur over de gladde bal, 32, Omar 21 met name uit de fast-break, Michael 21, met prima open schoten (2 drietjes) en verder gewoon rennen en de fast-break erin lopen. Rick 8 met veel rebounds en nuttige 2e schoten uit de rebound, gelukkig geen 5 fouten opgelopen deze wedstrijd, Ging er wel voor ;-))? Jeffrey 11, linker handje deed zijn ding en naast mooie passes ook goed bezig in de rebound. Afijn een eindstand van 16 - 93 mag er zijn maar laten we wel wezen, deze tegenstander was gewoon zwak. Moeten we concluderen dat we in een verkeerde competitie zijn ingedeeld? Tot nu toe moet ik volmondig zeggen JA!! Leren we daar iets van? Ik mag het hopen. Wat ik vooral hoop is dat we dit seizoen niet meer blessures oplopen, want met deze kleine groep spelers en het gemakkelijke wegblijven van anderen komen we ons zelf vroeg of laat gewoon tegen. Coach

The Challengers - Flashing Heiloo

De eerste thuiswedstrijd moest direct een toppertje gaan worden, immers Heiloo had ook vorige week een 100 punten wedstrijd gehad en een strijd der titanen stond nu dus op het programma. Omar was net terug van zijn wereldtrip naar Marokko en naast Bas was ook Daniel van de U18 van de partij. Zoals gewoonlijk zouden we de tegenstander vroeg onder druk zetten en fel in de paslijnen stappen voor de interceptie. Mick en Jeffrey als forwards moesten die dan omzetten in snelle scores. De tip was net als vorige week voor ons, Nando tipte naar Ricardo en die passte op Mick, kassa, de eerste 2 punten waren voor ons. Er volgden er snel meer, (na eerst nog wel even 2 punten achter gestaan te hebben, 2 - 4), sprintten we weg naar een 14 - 5 halverwege, naar een eind van het 1e part bij 24 - 9. Ik was wel een beetje verbaasd, ik had meer tegenstand verwacht. In het 2e part speelden we iets minder scherp maar ook de verdediging van Heiloo ging van een man to man naar een kleine zone. Dat vereiste enige gewenning. Na de man to man, waar we een paar fraaie Spurs loop aanvallen konden spelen, moesten we nu weer kijken of we via de high post de vrije mannen op de baseline konden bereiken en dat lukte uiteindelijk ook. Het verbaasd mij elke keer weer hoe gemakkelijk we elkaar vinden en dan niet steeds, maar wel vaak goed aanspelen voor de gemakkelijke scores. Natuurlijk willen we allemaal scoren, maar we geven op dit moment toch vaak voorrang aan het TEAM. Een rust van 38 - 15, een beteuterd Heiloo maar ook een verbaasd U20 team was het toch wel onverwachte resultaat. Na rust werd er af en toe een beetje geïrriteerd door Heiloo, die probeerden ons zo uit het spel te halen en daarbij werden er soms wat lompe methoden gebruikt. Gelukkig hielden de mannen (met name Nando en Rick) de koppen er goed bij en gingen we gewoon verder met de opdracht. Zo werd er ook in het 3e en 4e part een 18 - 6 en een 19 - 2 tussenstand gehaald, waardoor we op de eindstand 75 - 23 uitkwamen. Niet slecht voor een wedstrijd die op voorhand door mij ingeschat werd als een puntje, puntje strijd. We toonden weer, dat met snel samenspel, goed verdedigen en rebounden, er een prima PLOEG staat. Onze fastbreak is een genot om te zien, de spelletjes worden naar behoren uitgevoerd en er is ook voldoende gretigheid bij het verdedigen en rebounden. Er zat, net als vorige week, een tevreden coach op de bank, die dan ook de dag erna nog gewoon kan praten, jawel! Daarbij hebben er nu 3 U18 spelers (Justin, Daniel en Bas) aangetoond ook met deze ploeg goed mee te kunnen spelen en daar zijn wij, maar zeker ook zij enorm mee gebaat. De klassieke "win - win" situatie als we Cruijf mogen geloven. Heren, sterke rebounds na redelijk uitboxen, goede (dus snel en juist geplaatste) outlet passes, prima afronding van de fastbreak, goede drives, goed uitgespeelde set aanvallen, het zat er allemaal in. Maar ook nu zegt het weer iets van de grote krachtsverschillen in deze competitie. Waar het zal eindigen is mij nog niet duidelijk. Mijn wens maar ook die van Ria en Mo is dat we door keihard te blijven trainen, nog meer kracht (fysiek), variatie in de aanval en verdedigingsopzet en techniek, een zeer mooie ploeg kunnen neerzetten voor de toekomst. Er lijken prima mogelijkheden zichtbaar te worden. Complimenten dus voor ieder, mijn vurige wens is dan ook, houd dit zo vol! De punten, Mick 19, Ricardo 9, Jeffrey 8, Nando 16, Omar 6, Rick 9, Bas 6 en Daniel 2, zijn weer aardig verdeeld. De fastbreak van met name, Mick, Omar, Jef en Daniel zorgde voor een kleine 30 punten. Daarbij blijven de rebounds, steals en passes onbenoemd en dat geeft niet aan, hoe goed die vandaag verzorgd waren. Volgende week naar Uitgeest, ogenschijnlijk een gemakkelijke tegenstander, de praktijk moet tonen of dit zo is, ik kan eigenlijk niet wachten tot het zover is. Sjaak

Early Bird - The Challengers

De eerste pot in de nieuwe seizoen, uit in Purmerend. Met een klein team in aantal, want tussen de mannen ben ik tegenwoordig de kleinste. Afijn, Ricardo had de verkeerde tijd in zijn hoofd en was er helaas niet bij. Justin en Daniel kwamen ons versterken bij afwezigheid van Omar (schoolreis naar Marokko) en Bas. De opdracht was simpel. Fastbreak basketbal en pressie op de guards van de tegenstander. Op de base-lijn uitstappen in de pass-lijn en dan gaat het wel lukken. Man to man met 5 man is mij in Purmerend al eerder noodlottig gebleken, dus dat was vandaag geen optie. Een droomstart hadden we. De opdracht werd schitterend uitgevoerd. Bal op bal werd onderschept en de voor mannen Mick en Justin kregen bal na bal en scoorden die ook veelvuldig. Als de fastbreak niet lukte was er steeds goed oogcontact en werd vaak de vrije man gevonden. Na 10 minuten was het al 7 - 29. In het 2e part eigenlijk geen verschil, hoewel er nu minder werd gescoord kreeg de tegenstander er nu geen enkele bal in en de rust bij een stand van 7 - 53 was veelzeggend. Speelden we dan zo goed? Ja en nee. Er was geen tegenstand en we gooiden de ballen er gewoon in. Er was geen druk op onze spelverdelers en iedereen kon gemakkelijk aangepast worden. In de 2e helft meer van hetzelfde. Ook nu weer 24 punten voor ons en maar 4 voor de thuisploeg. Justin en Daniel speelden mee alsof ze gewoon vast in dit team horen. Daniel met zijn lange armen was sterk in de rebound en 2e kansen, Justin toonde een fraaie jumper in huis te hebben en met de ruimte die hij kreeg, prima om te kunnen gaan. In het 4e kwart was het zoeken naar de dunk voor Nando. Onze springer werd voor in de zone gezet en het wachten was op een kans voor een fastbreak, die hij kon afronden met die dunk. Hij kwam er na een paar haastig gespeelde breaks. Een prachtige eenhander en natuurlijk ging daar weer een prima pass aan vooraf. Het was deze middag een zeer eenzijdige wedstrijd, met een ruime overwinning. Nando scoorde btw het 100e punt en hangt dus aan de appeltaart. Komende zaterdag lijkt mij een mooie gelegenheid ;-)) De eindstand 11 - 104 Aan de stand te zien in de competitie lijken de ploegen van Heilo en Monks van gelijke sterkte en dan moeten we maar tonen dat we ook die kunnen weerstaan en verslaan. Het was een lekker potje om het seizoen te beginnen en nu maar hopen dat we die ingeslagen weg kunnen blijven bewandelen. Komende week al volgt de pot tegen Heiloo een die hebber er ook 100 gemaakt tegen HBC dit weekend. We kunnen onze borst dus wel natmaken. Deze wedstrijd was Mick de topscorer met 24, Nando 20, Justin 18, Daniël 16, Rick 16 en Jeffrey 10. Mooi verdeeld de punten en dat was aan het onbaatzuchtige spel wel te zien. Coach (een trotse deze keer)

The Monks - The Challengers

De laatste wedstrijd van het seizoen. Het is weer omgevlogen, een wedstrijd om eigenlijk niets. De 2e plaats konden we eigenlijk niet verliezen dus zonder al te veel spanning startten we de wedstrijd. Dat was goed te zien want na 5 minuten stond het al 3 - 15. Maar daar hield het toen even bij op. Na 10 minuten was het 11- 17 en hadden we al een driepunter, fast-break en goed spel gezien, maar ook 2 op 6 vrije worpen en dat zou ons vanmiddag blijven achtervolgen. De tegenstander was fanatiek en wij speelden eigenlijk gewoon ons spelletje, bij vlagen goed en dan weer gehaast en nonchalant, met veel balverlies tot gevolg. Het resultaat was een verloren 2e part en rust met 23 - 28. Nog lang geen gespeelde wedstrijd dus. In de rust werd er weinig geschoten. Het veld was aan onze kant te nat. En of dat er toe bij heeft gedragen weet ik niet maar er kwam een ander team het veld op. Er werd direct goed gespeeld weinig balverlies en gemakkelijk liepen we uit naar een 22 - 36 voorsprong en daarna stokte het weer. De tegenstander kreeg weer even meer ruimte en er mocht even meer in de rebound en het part eindigde met een 29 - 45 voorsprong. Wat er precies gebeurde weet ik niet maar het was ineens over. De verdediging stokte, schoten vielen niet meer en we stonden ineens als een stel beginners in het veld. Ik begrijp er niks van zegt Jochem Meijer in zijn Adehade conference en ik zou hem prima na hebben kunnen doen. Maar goed ik heb natuurlijk niet die humor en met een gortdroge time-out en tot kalmte manen hoopte ik natuurlijk het tij te keren. Nou laten we vaststellen dat de wedstrijd precies kort genoeg duurde om de mannen uit het vissersdorp niet langszij te laten komen. Het werd uiteindelijk 49 - 54. Ik zeg toch "een verdiende winst". Wel een beetje treurig om te zien is het aantal vrije worpen. 13 van de 39 werden er benut. 1 op 3 en ze hadden niet eens een hack a Shaq of hack a Jordan nodig. Met uitzondering van Bas 3 op 3 en Omar 2 op 4 wisten de andere schutters 1 op de drie of 1 op 4 te raken. Afijn voldoende huiswerk voor de vakantie. Heren, ondanks blessures, ondanks studie perikelen, school etc., is het wat mij betreft toch een aardig seizoen geweest. We gaan nog steeds vooruit, al is de tegenstand met name fysiek op trainen, beperkt en hoewel we niet zo'n seizoen hadden als het vorige, hebben we naar behoren gepresteerd. Blijf nog even trainen, een paar toernooitjes en dan vakantie. Ik maak mij sterk dat er toch niet nog ergens een pleintje is waar je kunt ballen en kunt schaven aan om maar eens een voorbeeld te noemen "je strafworpen". Ik weet niet of ik het ooit gezegd heb, maar ieder van jullie heeft meer talent dan ik ooit heb gehad. Maar de helft van mijn fanatisme, wil om te trainen en de wil om te leren en beter te worden zou jullie allemaal met sprongen vooruit helpen. Oh ja, dat betekent natuurlijk dat je soms moe wordt, dat je misschien in plaats van 4 uur maar 2 uur per dag kunt gamen of iets dergelijks. Maar alleen met die instelling kom je verder. Maar goed ik heb dat ook veel te laat pas beseft. Het is dus een uitdaging, challenge voor de challenger om beter te worden in dit nog altijd verschrikkelijk mooie spelletje. Tot volgend jaar?? We gaan het zien, Coach Oh ja de punten natuurlijk. Nando 10, Ricardo 11, Mick 10, Jeffrey 6, Omar 6, Bas 3 en Rick 8.

De 2 laatste wedstrijden

Na veel vragen over de blog, of beter het uitblijven van de nieuwsberichten ben ik nu maar weer aan het schrijven geslagen. De laatste loodjes is een gezegde en als we naar de laatste trainingen en wedstrijden kijken dan lijkt dat ook wel een beetje het geval. De regelmaat is uit de wedstrijden en ook de training wordt maar mondjesmaat bezocht. Jammer want uiteindelijk zijn we toch wel goed bezig. Maar goed de wedstrijd van 19 maart. Thuis tegen Spaarndam. Op papier een van de mindere tegenstanders en een waar we hoopten op een walk-over. We kwamen van een koude kermis thuis zal ik maar zeggen. Rshaart wilde al een tijd man to man spelen in de wedstrijd en voorzichtig als ik altijd ben, gaf ik deze middag toe. Of er een relatie is tussen onze verdediging en de score van de tegenstander is mij niet helder geworden. Beter zou zijn of er een relatie is tussen ons niet verdedigen ..... . Nee even zonder dollen. De man to man is verre van volmaakt. Man to man betekent, dat je de tegenstander de bal niet laat krijgen, maar ook dat wanneer die wel de bal krijgt je er alles aan doet om hem het leven zuur te maken. Eigen man eerst (klinkt als een foute opmerking van mijn meest verafschuwde politicus) maar help indien nodig. Ball side, help side Heren, deze middag liet zien dat dit nog niet erg is opgenomen in jullie pakket. Maar ondanks de matige verdediging en een kleine voorsprong bij rust 21 - 27, heb ik niet getwijfeld aan jullie kracht en wil om te winnen. Het 3e part liepen we dan ook snel uit en gaven we het op het eind weer even gemakkelijk weg. 41- 34. Pas daarna gingen we los en sloten de wedstrijd af met een eindstand van 68 - 40. De scores: Jeffrey 7, Omar 8, Mick 10, Nando 21, Ricardo 9, Bas 11 en Rick 2. Na weer een vrij weekend mochten we op 9 april uit tegen Blue Stars uit Diemen. Ooit een van de basketbal grootmachten van Nederland. Nu een vereniging net als wij, met een tegenstander die we thuis maar nipt konden verslaan. Dat moest ook deze middag maar gaan gebeuren. Rsjaart was er niet bij, die had belangrijkere zaken te doen. Bas was er wel en dus met 7 man moest het gaan gebeuren. We begonnen matig, onderschepten wel keer op keer de bal, maar scoren was er niet bij. Veel fumble ballen, gegraai om de bal onder controle krijgen leidde niet tot snelle scores. De heren in het grijs waren ook niet op onze hand en dus werd het een lastige middag. Na het 1e part was er dan ook de stand van 13 - 6 te zien op het scorebord. Keken we naar een korfbal wedstrijd? Het 2e part kwam er een andere ploeg in het veld. Met name Rick en Ricardo namen toen het voortouw en scoorden er lustig op los. De rust kwam dan ook met een 30 -31 voorsprong voor ons. Het 3e part leek de wedstrijd al snel beslist en liepen we uit naar een 40 - 48 voorsprong. Mijn opmerking in de time-out om nu door te drukken werd helaas niet opgepakt. We gingen weer even ons te gehaaste spel spelen en met hulp van de mannen in het grijs die wel erg veel over de back rebounds onbestraft lieten, was het aan het eind van het part ineens weer 56 - 53 voor Blue Stars. Nog steeds was er niets aan de hand 3 puntjes moest kunnen. Maar helaas Diemen had voldoende vertrouwen gekregen om het nu niet meer uit handen te geven. Kracht of juist ons gebrek eraan bij het uitboxen van de rebound deed ons de das om. Eind uitslag 67 - 65 Verliezen doet pijn maar aan inzet en beleving heeft het deze middag echt niet ontbroken. Na een matig eerste kwart is er in de overige partjes keihard gewerkt en ondanks pech bij het schieten werd er voor alle ballen gewerkt en gewerkt. Met een beetje meer geluk was de uitslag zeker gekanteld in ons voordeel. De punten: Omar 3, Mick 10, Jeffrey 9, Rick 6, Bas 10, Ricardo 10 en Nando 17 Zondag alweer de laatste wedstrijd van het seizoen. Het is weer omgevlogen en ik hoop dat jullie er net zo van hebben genoten als ik. Monks als laatste pot en eindigen als 2e in deze competitie dat is het hoogst haalbare dit seizoen. Wie weet zit er voor volgend jaar nog een duidelijke stap voorwaarts in. Coach

Harlem Lakers - The Challengers

We moesten dit keer op een dinsdagavond spelen. In plaats van trainen, een wedstrijdje en wat voor een zou blijken! Na een rommelige warming-up, het leek wel of ze bij de Harlem Lakers niet op een wedstrijd rekenden, konden we beginnen. Twee dames in het grijs en een groot team als tegenstander. Vanaf het begin was het duidelijk wie klaar was voor deze wedstrijd. Wij niet dus! Bij elke actie in de verdediging, kwamen we een stap tekort en elke fout in onze positie in de verdediging, leidde tot een raak schot van de Lakers. Driepunters waren daarbij eerder regel dan uitzondering. De man to man aanval van ons stokte en als je ook de rebound niet pakt in de verdediging, is onze sterke fast break ook geen optie. Er ging dan ook niet veel goed. Geen organisatie in de verdediging, constant uit je positie stappen en niet uitboxen, niet in de aanval, bij het spelen van de aanval, geen goede screens zetten of gewoon de bal gooien naar een optie die geen onderdeel is van de aanval. Luisteren naar de coach over hoe naar wie te spelen wordt niet eens gehoord. Afijn gepruts dus. In het vervolg van de wedstrijd, zou blijken wat het verschil is tussen trainen, leren en inzet. Er dus zijn, ondanks alle redenen om niet te komen en hard, heel hard (leren) werken aan je eigen ontwikkeling maar ook aan TEAM!! Een blik op het trainingsvled achter onze ruggen gaf daarvan een mooi beeld. Mick maakte dan ook de opmerking, “ik weet wat we donderdag gaan trainen!”. Ik hoop van harte dat we dat zouden kunnen. Maar goed, het geeft wel weer waar we met zijn allen mee bezig zijn. Ik als coach ben natuurlijk op mijn manier goed bezig, maar om het niveau op te krikken moet er toch wel het een en ander gaan veranderen. Op ons niveau een balletje gooien is een optie, ga dan door zoals nu. Willen we hogerop, dan moet er meer gedaan worden op trainen. Minder lummelen, gewoon keihard werken in de beperkte tijd die we hebben en niet onbelangrijk, luisteren naar tips van de oude knarren, de betweters. Het is aan jullie. Luisteren en proberen 100% te gaan op trainen. Geen tijd verdoen met het schieten van een bal, als er gevraagd wordt te stoppen. Het is aan jullie, jullie moeten dat doen, niet de trainer of coach. Ik ben nooit de coach geweest die alles bestraft met liners of iets dergelijks maar het zou wel helpen bij het bouwen aan een stuk mentale hardheid. Afijn genoeg moralisties geschrijf op de blog, maar dat is voor mij een goed alternatief voor de verder bedroevende wedstrijd van deze avond. Na de verschillende kwarten, 15 – 7, 29 - 16, 30 - 16 en 16 – 8 was de eindstand 90 – 47. De troost niet gedubbeld. Heren thuis was het 42 - 44, 2 punten verschil nu 43! De eerste helft gespeeld met een zone, ruststand 44 – 23, Tweede helft met een man to man 46 – 24. Aantal 3 punters voor Lakers tegen de zone 10. Tegen de man to man maar 4. Rsjaart je hebt hierin gelijk, maar dit houdt natuurlijk direct in dat we ongeveer 10 schoten meer niet verdedigden. Man to man is positie en willen verdedigen. Met rechtop staan en afstand houden werkt een man to man niet. Laat het duidelijk zijn dat we puur op basis van snelheid, kracht,slimheid en vooral de wil om te werken afgetroeft zijn. Werk aan de winkel dus, maar jullie instelling daarbij is cruciaal. Het feit dat de dames in het grijs er een potje van maakten, maakte voor de uitslag geen verschil. Ook met goede scheidsrechters was er geen winst te halen op deze dinsdag. Zaterdag is er weer een kans en laten we dan maar hopen, dat we thuis beter presteren. De punten voor wat het waard is: Omar 8, Mick 9, Nando 6, Jeffrey 2, Rsjaart 2, Ricardo 3, Rick 7 en Bas 8. Coach

The Challengers - Blue Stars

Een latertje afgelopen zaterdag. Maar 2 potjes basketbal in de FBK en gelukkig mochten wij er een van spelen. De tegenstander Blue Stars, was een relatief onbekende ploeg uit Diemen. Een paar jaar geleden speelden we ertegen en gelet op de stand was het een gelijkwaardige tegenstander. De nieuw ingestudeerde spelletjes zouden wellicht gaan helpen bij onze strijd. Als we sec op de grootte van de tegenstanders moesten afgaan, dan stonden we al achter. Er stonden een 3 tal beren in het veld en we konden de borst natmaken. Overigens gaat dat bij een paar van onze mannen tamelijk eenvoudig en vanzelf. De tip was voor ons, Ricardo scoorde direct en daarna vielen we stil. Te gehaast, te onzeker, te ... . Voor we er goed en wel erg in hadden stond het na 10 minuten 3 - 11. Met frisse moed werd het 2e kwart in gegaan. Meer controle, harder verdedigen en ook een beetje meer geluk, leidde tot meer scores. Er werd een paar keer een goede ingestudeerde aanval gespeeld, maar bovenal liepen we er nu een paar fast breaks in. Dat blijft toch ons sterkste wapen. We konden op die manier terugkomen in de wedstrijd. Een "vette" rust stand van 16 - 16 was het gevolg! Een nieuwe start dus. Het goede spel van het 2e part, hielden we niet vast en we vervielen weer in te gehaast en snel. Tegen grote mannen in de bucket kun je niet veel met een drive en helaas voor ons viel er deze avond weinig in van afstand. Als we een ding echt kunnen verbeteren dan is dit het schieten van afstand. En dan heb ik het niet over driepunters maar gewoon midden afstandsschoten. Dit part was Blue Stars weer de sterkere ploeg en bij een stand van 28 - 31 gingen we het laatste part in. Tot de 6e minuut hielden we de spanning erin 35 - 36. Rick mocht weer met 4 fouten naar de kant, nog minder lengte in het veld, maar gelukkig kreeg ook de lange man van Blue Stars zijn 4e. Ik zie geen verband hiermee, maar het feit blijft. Toen was er weer de fast break. Toen viel er weer een schot. Werd er een paar keer (te) snel (naar mijn mening) een drive ingezet en gescoord. Rshaart had een open drive 3 seconden na mijn smeekbede om lange aanvallen te spelen. De klok is dan namelijk in ons voordeel, maar ja bij een score moet je niet zeuren Stroet. Nando met 6, Mick met 4, Rshaart met 2 en Jeff bijna in het eindsignaal met een 3tje bepaalden de eindstand toch nog op 50 - 38. Terugkijkend over de hele wedstrijd, hadden we het in 5 minuten kunnen klaren. Maar goed, "achteraf kijk je en koe in de kont", zeg ik altijd. Waar ligt het aan? Ik houd het maar op een wedstrijd (te) laat op de avond. Eten in de buik, niet hongerig genoeg? Al bezig met de avond invulling? Het spelen op het niet trainingsveld? Of toch gewoon een sterke tegenstander met een goede rebound, fysiek en met een goed schot? Feit blijft dat we de wedstrijd winnen en dat kwam dan toch vooral door het feit dat er gewerkt bleef worden. Ondanks de teleurstelling van missers, gemiste rebounds, snel doorgronden van ons aanvalsspelletje, bleven we er wel voor gaan. Het resultaat mag er zijn. Er is toch zo langzamerhand weer een team aan het ontstaan, dat blijft gaan tot het eind. Komende week geen wedstrijd en ook het weekend erna staan we droog. Tijd om te werken aan schot en aanvalspatronen, aan werklust valt op het ogenblik niet veel meer te wensen als coach. De scores en helaas geeft dat niet voldoende inzicht in de inzet van jullie allemaal: Nando 11, Mick 13, Jeffrey 7, Omar 4, Ricardo 2, Bas, 3 Rsjaart 2, Rick 8.

BV Hoofddorp - The Challengers

We moesten dit weekend tegen onze mede Hoofddorpers. Een wedstrijd die altijd garant staat voor een beetje extra kriebels. Bij onze thuiswedstrijd hadden we redelijk gemakkelijk gewonnen en ook nu waren we van plan dit te doen. Maar goed tussen het "van plan zijn" en de uitvoering ervan hebben we wel eens eerder een probleem gehad. Dus ik ben als coach altijd een beetje voorzichtig. Er was maar een matige trainingsopkomst geweest. De vorige wedstrijd had zijn impact gehad. Die was toch harder aan gekomen dan verwacht. Vandaag dus nieuwe kansen en de mannen hadden iets recht te zetten. Tot de 5e minuut hielden we Hoofddorp van scoren en wij hadden op dat moment 6 punten en al 3 gemiste strafworpen. Er zouden er net als vorige week nog veel volgen. Maar daar was de vergelijking met vorige week ook mee gemaakt. Voor het overige zagen we deze middag een ploeg die niet van plan was om te verliezen. Prima verdedigen en bij tijd en wijle een uitstekende fast-break leidde via een tussen stand van 6 - 15 naar een rust van 20 - 29. Rien a la main, dus. In het 3e en 4e kwart meer van dit en uiteindelijk werd het een prima 43 - 60 overwinning. Wat hebben we gezien? Een paar prachtige aanvallen via de fast break, een aantal uitgespeelde mogelijkheden aan het eind van de speeltijd waarbij 3 maal Ricardo werd gelanceerd voor de 3 punter. De eerste trof doel, maar in alle gevallen bleef het initiatief bij ons. Mick en Omar wisten elkaar prima te vinden in de break. Met 2 tegen 1 heb je een keuze, maar ook om de kans om zeep te helpen. Die break ging keer op keer goed. Jeffrey had nog een schitterende lange pass, uit balans op Mick, die wat mij betreft best in "slow motion' herhaald mocht worden. Rick had zijn schotje weer eens, net als zijn dribbelstart. En ook Rshaart wist de open man te vinden en zelf zijn schotje te pakken. Verder speelden we een aantal maal de nieuwe aanval tegen een man to man en zowaar dit lukte best aardig. Een tevreden coach dus? Nou bijna, we zullen toch echt nog moeten kijken waar we het schotpercentage van de strafworpen kunnen verbeteren. Ook deze wedstrijd kregen we er voldoende en nu werden er 12 van de 26 benut. Nog net geen 50% maar ik denk dat 65% bij ons moet kunnen. Verder zal het uitboxen nog veel beter moeten. We staan nu alleen maar omhoog te kijken en eerst de man opzoeken en dan die achter je houden heeft mijn voorkeur. Afijn dat hoef ik jullie niet uit te leggen. Komende week een thuiswedstrijd en hier moeten we de tafel bemensen. Conny zal het sheet doen, wie komt er naast haar zitten voor het scorebord. Ik ga ervan uit dat een van jullie ouders er wel naast komt zitten. De scores dan als laatste en merk op dat iedereen in deze wedstrijd gescoord heeft. Rick 5, Omar 4, Jeffrey 4, Nando 20, Mick 16, Rshaart 3, Ricardo 8

The Challengers U20 - Harlem lakers

Afgelopen zaterdag speelden we tegen Harlem Lakers, de ploeg die gelijk met ons op kop stond. Net als wij, was er nog niet verloren in de competitie. Maar goed dat moest deze middag, dan maar gaan veranderen. Bij de tegenstander (12 man sterk) een oud clubgenoot van ons, Yaron Buijs en verder veel lengte en snelle kleine guards. Voldoende kwaliteiten om ons een moeilijke middag te geven. Nu is dat achteraf gemakkelijk praten maar de meeste tegenstand kwam van ons zelf in deze wedstrijd. Lay-ups werden er niet in gegooid en toegekende strafworpen werden er met enige regelmaat (wat heet) naast gegooid. Wat te denken van 8 op 30 strafworpen raak. In plaats van punten de scores uit strafworpen. Mick 1 op 9, Jefrey 0 op 4, Ricardo en Nando 1 op 4 en Omar met een 4 op 9) De tegenstander trok zich met gemak aan ons op en de stand van 7 – 5 na het eerste part is veelzeggend te noemen. Irritaties over de eigen prestaties leiden dan tot kritiek op met name de scheidsrechter en ook ikzelf en mijn collega doen daar uiteindelijk (stom genoeg, goed voorbeeld) gewoon aan mee. Wat is er mis met consequent fluiten voor domme overtredingen, te laat instappen, slaan naar de bal, lopen bij de dribbelstart? Eigenlijk gewoon de overtredingen waar je voor hoort te fluiten. Blijkbaar beheersen we de fundamentals niet. Natuurlijk stoort het dat we door alle fluitsignalen nauwelijks in ons spel ritme komen, maar uiteindelijk veroorzaken we dat zelf. Kansen kregen we genoeg want in de 1e 3 kwarten kregen we door alle fouten van de Lakers 25 strafworpen te nemen (steeds agv van snel 4 teamfouten krijgen) waarvan wij er wel 5 wisten te scoren. (20 % is veelzeggend. ) Een ruststand van 11 – 15 ( keken we naar PKC – Blauw-wit? Oh nee er staan geen dames bij ons in het veld dit is wel degelijk basketbal) geeft wel aan dat onze opponent er niet veel meer van bakte. Want alle gezeur ten spijt stond er wel een verdediging. Er werd gewoon prima gestoord en met de ruime zone werd er voldoende pressie gespeeld op de schutters en werd de pass keer op keer ontregeld of onderschept. Maar veel van het werk is tevergeefs als je daarna te gehaast schiet of je te moeilijke schoten neemt, helemaal als er geen rebound is. Na rust speelde Lakers een man to man verdediging. Onze aanval stokte nu helemaal maar door hard werken en goed rebounden van met name Nando en Mick kregen we veel 2e kansen en wisten we dit part zowaar 14 punten te scoren. Het gemis aan een spelletje tegen een man to man, als die goed wordt uitgevoerd liet zich gelden. Uiteindelijk werd de oude 5 out nog een aantal keren van stal gehaald en schoot Ricardo nog een aantal keer raak, waaronder 2 driepunters. Helaas was er de nodige ruis op de communicatie in de laatste 2 minuten. Met 2 punten voorsprong ging Lakers op balbezit spelen en mijn geschreeuw om een fout te maken op de dribbelaar, werd niet begrepen en als er wel een fout werd gemaakt werd er niet voor gefloten, dus we misten zo kansen om gelijk te maken. Kortom 2 punten verlies in een verder zeer matige wedstrijd waar ikzelf zeker geen voorbeeld ben geweest. Maar toch een opmerking van mijn kant en dat is denk ik wel de boodschap die we moeten leren. Zeik niet op een scheidsrechter die er atijd staat als er een beroep op wordt gedaan. Wat ik op de bank allemaal hoor over de scheids, is ronduit beschamend! Geef vooral eerst jezelf de schuld van deze verliespot en houd al helemaal je mond als je het vertikt om je diensten, die we allemaal draaien binnen de club, verzaakt. Mijn definitie van een vereniging of club is een groep mensen die met en voor elkaar werken aan een gemeenschappelijk doel, in ons geval basketballen en daarvoor heb je schrijvers , scoorders, scheidsen en als laatste spelers en een coach nodig. Mijn positie is te elimineren maar de anderen heb je gewoon nodig. Hoe irritant met name spelers en scheids voor elkaar kunnen zijn. Als laatste, de tegenstander had 15 strafworpen en schoot er 6 van in (40 %), in de NBA is dat het percentage waarvoor ze de Hack a (bijv.) Jordan spelen. Maar voor ons was 40 % van de strafworpen deze middag 12 punten geweest en dan hadden we de wedstrijd gewoon met 4 punten verschil gewonnen. Eindstand 42 – 44! Snel vergeten als spel, maar leer er wel van. Met name op gedrag naar die mensen die zorgen dat we ueberhaupt kunnen spelen. Een welgemeend excuus is wel op zijn plaats! Coach

The Challengers - Monks

Na enige mailwisseling was de ploeg uit Monnickendam toch op komen dagen en hoe moet ik bekennen. Gelet op de wedstrijden die zij hadden gespeeld, was de indruk gewekt dat het een makkie zou worden. Hoogmoed komt voor de val is een bekende wijsheid, aan ons de schone taak de val te voorkomen. De start was prima, een aantal breaks op rij en een ruime voorsprong stond al na een paar minuten op het sheet, 16 - 4 na 4 minuten. Een hoogtepuntje Ricardo die vanaf de highpost positie de bal aanneemt en vanuit zijn ooghoek Nando zie inlopen op de baselijn, fraaie pass en bingo, heerlijk. Daarna was het weer gedaan met onze scoringsdrift. Er werd goed verdedigd door de Monks en zij scoorden er lustig op los. Het resultaat was een 17 - 15 stand na 10 minuten. De waarschuwing was gegeven. Omdat Rick vlak voor de wedstrijd zijn grote teen had gestoten en het niet zeker was of hij wel kon spelen was vanmiddag ook Mats van de U-16 van de partij. Zonder zich veel van de grotere tegenstanders aan te trekken maakte hij al in het 2e part zijn minuutjes. Hij scoorde weliswaar niet, maar draaide gewoon lekker mee. Dit part was er sprake van een geconcentreerd Challengers en hoewel de tegenstander een prima schutter in de gelederen had, was dit part weer voor ons. Een beauty van een reverse pivotbeweging met doorstap van Mick in een woud van tegenstanders was een hoogtepuntje in dit part. Maar ook de fast breaks en de rebounds eraan voorafgaand, mochten er wezen. Afijn er werd weer getoond dat er met lef en vertrouwen in elkaar, werd gebald. De rust kwam met 37 - 28 en de wedstrijd was dan ook nog lang niet gespeeld. Het 3e part begon rommelig in de aanval maar omdat we Monks van het scoren afhielden, liepen we ook nu gemakkelijk uit. We hebben nog veel moeite met het spelen tegen een zone, afstandsschoten die niet goed vielen, voorkwamen dat we Monks dubbelden. Maar als we een ding vanmiddag wel weer eens goed deden dan was het het passen naar de vrije man. Dat betekend niet alleen op tijd gooien maar ook op tijd vrijlopen zodat je goed aangepast kan worden. Ik zag deze middag zelfs een "Spursje", ja zo ga ik dat noemen. Een aanval waarbij de pass eerst via alle spelers, over beide kanten van het veld gaat alvorens er een gewoon goed schot wordt genomen, aan de kant waar de verdediging dan niet meer heen loopt. Goed is dan niet alleen omdat de persoon vrij staat, maar ook een hoog percentage schot kan nemen. In balans, van een voor hem comfortabele afstand. Afijn 2 puntjes erbij op het sheet. Rshaart met een mooie wrap-around pas na een baseline cut was ook zo'n mooie combinatie.Nando met een fraaie tip-in boven de ring op een misser van Omar, goed ingelopen en een perfecte timing. Er viel dus veel goeds te zien. Natuurlijk moest ik wel weer "functioneel" boos worden (jawel, het is een gave!) als de tegenstander weer eens over de baseline kon insnijden met de bal. Voeten op de baseline is mijn simpele oplossing, waarbij je geholpen kan worden door je collega op de midden positie omdat de tegenstander dan naar het midden moet. Afijn, na gemiddeld een jaar of 8 basketbal van de mannen denk je dat het gesneden koek is, maar vanmiddag werd er op dat punt weinig koek gesneden. Een leerpuntje zal ik maar zeggen. In het 3e part liepen we weer 3 punten uit en in het 4e was het een kwestie van geconcentreerd uitspelen. Het eind kwam bij 75 - 58. Een degelijke overwinning, die hopelijk een vervolg gaat krijgen in de volgende wedstrijd tegen Harlem Lakers, de mede koploper in deze competitie. De tijd gaat het leren. Heren, ik heb vanmiddag veel leuke dingen gezien maar ik denk het belangrijkste: "ik zag weer een team spelen. Daar zijn jullie op zijn best. Individuele hoogstandjes kunnen mij niet zo erg boeien, maar een teamaanval of knokken in de verdediging en of rebound, daar gaat het om. Daar heb ik deze middag veel van gezien. De punten: Omar 12, Mick 12, Nando 24, Rick 10, Ricardo 10, Rshaart 1 en Jeffrey 6 Komende week geen wedstrijd maar dat betekent nog 4 trainingen om de aanval verder te verbeteren en ook eens te letten op de baseline bij het verdedigen. Coach

Spaarndam - The Challengers

We moesten afgelopen zaterdagavond naar Spaarndam. Na een fraaie tocht langs de dijk met tegenliggers en een beetje hagel bereikten we toch ruim om tijd de kleine hal van Spaarndam. Een halletje waar de coach in een vorig leven menig zwaarbevochten duel speelde en waar dat moet gezegd, de sportiviteit geweldig is toegenomen met het verstrijken van de jaren. Een ploeg die we niet kenden werd met open vizier bestreden. Rick, MIck en Jeffrey scoorden allen 2 x en met de score van Omar stond er na 1 part 3 - 14 op het sheet. Een mooie start van een eenzijdige wedstrijd, naar het zich liet aanzien. Het 2e part toonde een ander beeld, met een voor ons kleine opstelling in het veld, de "sterren" moeten ook rusten, stagneerde de score een beetje. Maar niet omdat we niet sterker waren maar meer omdat we vervielen in te gehaast schieten en de geringe organisatie in de verdediging, als je te snel schiet. Afijn mijn oude mantra, timing is alles. Gebruik de speler die er beter voorstaat. Ondanks alles was het met de rust toch 16 - 26, een comfortabele voorsprong, maar dat kan beter hoorde je mij denken of heb ik dat ook gezegd? De mannen hadden de opmerkingen van mij ter harte genomen en de start in de 2e helft was weer zoals in het 1e part. Snelle scores en ook met gedegen verdedigen werd keer op keer de bal veroverd en speelden we nu wel beter af onder het bord. De fast-breaks wilden even niet vlotten maar met de passing game zat het wel snor tegen dit Spaarndam. Blijkbaar hadden we het beste voor het laatst bewaard. Er werd nu bewezen dat we toch duidelijk een maatje te groot waren voor deze ploeg. Via een drietal afstand schoten van Ricardo een dunk van Nando (die last is nu van hem af) en verdere scores van met name Mick en de Bijstervelden mocht Nando de wedstrijd beslissen met een 3 punter. Omar was zo genereus om hem de bal op tijd aan te spelen en zonder "de bank is open" te roepen, knalde Nando via het bord raak. Eindstand 23 - 66 een dik verdiende overwinning. Ik schat in dat met de concentratie en het samenspel van het laatste part, het met gemak een 90 punten wedstrijd was geworden. Met name in de rebound gaven we veel, te veel weg en verzuimden we de zo gemakkelijk te verkrijgen schoten te benutten. Maar met zo'n potje komt de spelvreugde wel weer snel terug. Mijn devies voor de komende wedstrijd(en)"houd dit vast" en blijf trainen op een aanval tegen de zone. Ik zal het huiswerk sturen naar jullie mailadressen. Neem eens een kwartier om die te bekijken dan kan ik veel gemakkelijker training geven. Neem ook eens de tijd voor een filmpje over mijn favoriete PLOEG de Spurs, het schoolvoorbeeld van een TEAM. De scores: Rick 10, Bas 4, Jeffrey 4, Omar 4, Nando 17, Rshaart 2, Ricardo 12 en Mick 13 Heren komende week thuis tegen Monks, zullen we het nog een keertje overdoen? Coach

The Challengers - BV - Hoofddorp

De eerste wedstrijd van het jaar en ook die in de nieuwe competitie. De oude rivaal BVH zal ik maar zeggen, alhoewel ik als oud BVH speler daar met warme gevoelens op terugkijk. Jammer dat de onderlinge wedstrijden altijd reden zijn voor een hoop gedoe. Maar goed, naar de wedstrijd deze middag. Met 7 man, Bas was door zijn enkel gegaan, moest de klus maar geklaard gaan worden. In het veld 2 tot op het bot gemotiveerde ploegen, die zoals gebruikelijk elkaar graag verslaan. De strijd was weer voorbereid in de klas en dat geeft altijd vanaf de start 2 gedreven teams. De eerste score was voor Hoofddorp en wij volgden direct met een strafworp. We konden door met name strafworpen, langzaam uitlopen op Hoofddorp. Want fouten over en weer vielen er voldoende. De scheidsrechters hielden het kort. Beide ploegen hadden al snel de 4 fouten waarna bij elke volgende fout strafworpen werden genomen. Na 10 minuten stond het 20 – 13 voor ons. Zo doorgaan en uitbouwen was de simpele boodschap van de coach en zo werd er ook in het 2e part een 17 – 13 tussenstand gehaald. Niet door fantastisch basketbal. Maar gewoon door hard werken goed verdedigen en niet te veel ballen weggooien. Opvallend tot dan, 3 blocks van Nando, een beauty van een fastbreak met een assist van Omar op Mick en verder degelijk rebounden. Geen vuiltje aan de lucht, zou je denken bij een ruststand van 37 – 26. De werkelijkheid was anders. Na een snelle score van ons, kregen we de bal er niet meer in. Hoofddorp begon aan een inhaalrace. Met name op Sam, de nummer 6 kregen we geen vat en hij trok in zijn eentje Hoofddorp terug in de wedstrijd. Een part met de veelzeggende cijfers van 7 – 10 was nog geen reden voor paniek, maar helaas zijn rustig blijven als opdracht van de coach en de uitvoering ervan in het veld, 2 volledig verschillende dingen. We kwamen zo snel in foutenlast en Hoofddorp kwam snel naderbij. Door Sam te laten verdedigen door Mick, opdracht, laat hem de bal niet krijgen, konden we de scores van hem stoppen. Maar wij kregen er geen bal in, onze 1 – 2 – 2 aanval tegen de zone leverde hoegenaamd niets op. We kwamen eenvoudig weg niet tot een uitgespeelde aanval, laat staan een schot. Na terugkeer van Rick als high post en een 1 - 3 – 1 aanval kregen we weer een paar kansen en konden we Hoofddorp stoppen. Hoe zeg je dat, een nagelbijter, billenknijper, afijn het eind kwam bij 56 - 52 na een sitdown actie van Hoofddorp die ik niet begreep. Maar goed. Deze wedstrijd moest een heftig slot kennen. De opzettelijke persoonlijke fout op Jeffrey 7 seconden voor tijd, leidde tot 2 maal en zijkant en dat was blijkbaar niet wat beoogd werd door Hoofddorp, maar gaf ons dan weer 4 punten voorsprong en de bal. In die tijd werd er niet meer aangedrongen en bleef het 56 – 52. De eerste pot is binnen. Maar zwaar bevochten dat zeker. Waar moeten we aan werken. Vrijkomen voor een schot tegen de zone. Pick en roll, goede screens etc. Er blijft voldoende om te verbeteren. Inzet daar mankeert het niet aan. De punten: Mick 11, Nando 7, Ricardo 11, Rick 12, Jeffrey 10, Omar 5 Coach