The Challengers - Monks

Na enige mailwisseling was de ploeg uit Monnickendam toch op komen dagen en hoe moet ik bekennen. Gelet op de wedstrijden die zij hadden gespeeld, was de indruk gewekt dat het een makkie zou worden. Hoogmoed komt voor de val is een bekende wijsheid, aan ons de schone taak de val te voorkomen. De start was prima, een aantal breaks op rij en een ruime voorsprong stond al na een paar minuten op het sheet, 16 - 4 na 4 minuten. Een hoogtepuntje Ricardo die vanaf de highpost positie de bal aanneemt en vanuit zijn ooghoek Nando zie inlopen op de baselijn, fraaie pass en bingo, heerlijk. Daarna was het weer gedaan met onze scoringsdrift. Er werd goed verdedigd door de Monks en zij scoorden er lustig op los. Het resultaat was een 17 - 15 stand na 10 minuten. De waarschuwing was gegeven. Omdat Rick vlak voor de wedstrijd zijn grote teen had gestoten en het niet zeker was of hij wel kon spelen was vanmiddag ook Mats van de U-16 van de partij. Zonder zich veel van de grotere tegenstanders aan te trekken maakte hij al in het 2e part zijn minuutjes. Hij scoorde weliswaar niet, maar draaide gewoon lekker mee. Dit part was er sprake van een geconcentreerd Challengers en hoewel de tegenstander een prima schutter in de gelederen had, was dit part weer voor ons. Een beauty van een reverse pivotbeweging met doorstap van Mick in een woud van tegenstanders was een hoogtepuntje in dit part. Maar ook de fast breaks en de rebounds eraan voorafgaand, mochten er wezen. Afijn er werd weer getoond dat er met lef en vertrouwen in elkaar, werd gebald. De rust kwam met 37 - 28 en de wedstrijd was dan ook nog lang niet gespeeld. Het 3e part begon rommelig in de aanval maar omdat we Monks van het scoren afhielden, liepen we ook nu gemakkelijk uit. We hebben nog veel moeite met het spelen tegen een zone, afstandsschoten die niet goed vielen, voorkwamen dat we Monks dubbelden. Maar als we een ding vanmiddag wel weer eens goed deden dan was het het passen naar de vrije man. Dat betekend niet alleen op tijd gooien maar ook op tijd vrijlopen zodat je goed aangepast kan worden. Ik zag deze middag zelfs een "Spursje", ja zo ga ik dat noemen. Een aanval waarbij de pass eerst via alle spelers, over beide kanten van het veld gaat alvorens er een gewoon goed schot wordt genomen, aan de kant waar de verdediging dan niet meer heen loopt. Goed is dan niet alleen omdat de persoon vrij staat, maar ook een hoog percentage schot kan nemen. In balans, van een voor hem comfortabele afstand. Afijn 2 puntjes erbij op het sheet. Rshaart met een mooie wrap-around pas na een baseline cut was ook zo'n mooie combinatie.Nando met een fraaie tip-in boven de ring op een misser van Omar, goed ingelopen en een perfecte timing. Er viel dus veel goeds te zien. Natuurlijk moest ik wel weer "functioneel" boos worden (jawel, het is een gave!) als de tegenstander weer eens over de baseline kon insnijden met de bal. Voeten op de baseline is mijn simpele oplossing, waarbij je geholpen kan worden door je collega op de midden positie omdat de tegenstander dan naar het midden moet. Afijn, na gemiddeld een jaar of 8 basketbal van de mannen denk je dat het gesneden koek is, maar vanmiddag werd er op dat punt weinig koek gesneden. Een leerpuntje zal ik maar zeggen. In het 3e part liepen we weer 3 punten uit en in het 4e was het een kwestie van geconcentreerd uitspelen. Het eind kwam bij 75 - 58. Een degelijke overwinning, die hopelijk een vervolg gaat krijgen in de volgende wedstrijd tegen Harlem Lakers, de mede koploper in deze competitie. De tijd gaat het leren. Heren, ik heb vanmiddag veel leuke dingen gezien maar ik denk het belangrijkste: "ik zag weer een team spelen. Daar zijn jullie op zijn best. Individuele hoogstandjes kunnen mij niet zo erg boeien, maar een teamaanval of knokken in de verdediging en of rebound, daar gaat het om. Daar heb ik deze middag veel van gezien. De punten: Omar 12, Mick 12, Nando 24, Rick 10, Ricardo 10, Rshaart 1 en Jeffrey 6 Komende week geen wedstrijd maar dat betekent nog 4 trainingen om de aanval verder te verbeteren en ook eens te letten op de baseline bij het verdedigen. Coach

Spaarndam - The Challengers

We moesten afgelopen zaterdagavond naar Spaarndam. Na een fraaie tocht langs de dijk met tegenliggers en een beetje hagel bereikten we toch ruim om tijd de kleine hal van Spaarndam. Een halletje waar de coach in een vorig leven menig zwaarbevochten duel speelde en waar dat moet gezegd, de sportiviteit geweldig is toegenomen met het verstrijken van de jaren. Een ploeg die we niet kenden werd met open vizier bestreden. Rick, MIck en Jeffrey scoorden allen 2 x en met de score van Omar stond er na 1 part 3 - 14 op het sheet. Een mooie start van een eenzijdige wedstrijd, naar het zich liet aanzien. Het 2e part toonde een ander beeld, met een voor ons kleine opstelling in het veld, de "sterren" moeten ook rusten, stagneerde de score een beetje. Maar niet omdat we niet sterker waren maar meer omdat we vervielen in te gehaast schieten en de geringe organisatie in de verdediging, als je te snel schiet. Afijn mijn oude mantra, timing is alles. Gebruik de speler die er beter voorstaat. Ondanks alles was het met de rust toch 16 - 26, een comfortabele voorsprong, maar dat kan beter hoorde je mij denken of heb ik dat ook gezegd? De mannen hadden de opmerkingen van mij ter harte genomen en de start in de 2e helft was weer zoals in het 1e part. Snelle scores en ook met gedegen verdedigen werd keer op keer de bal veroverd en speelden we nu wel beter af onder het bord. De fast-breaks wilden even niet vlotten maar met de passing game zat het wel snor tegen dit Spaarndam. Blijkbaar hadden we het beste voor het laatst bewaard. Er werd nu bewezen dat we toch duidelijk een maatje te groot waren voor deze ploeg. Via een drietal afstand schoten van Ricardo een dunk van Nando (die last is nu van hem af) en verdere scores van met name Mick en de Bijstervelden mocht Nando de wedstrijd beslissen met een 3 punter. Omar was zo genereus om hem de bal op tijd aan te spelen en zonder "de bank is open" te roepen, knalde Nando via het bord raak. Eindstand 23 - 66 een dik verdiende overwinning. Ik schat in dat met de concentratie en het samenspel van het laatste part, het met gemak een 90 punten wedstrijd was geworden. Met name in de rebound gaven we veel, te veel weg en verzuimden we de zo gemakkelijk te verkrijgen schoten te benutten. Maar met zo'n potje komt de spelvreugde wel weer snel terug. Mijn devies voor de komende wedstrijd(en)"houd dit vast" en blijf trainen op een aanval tegen de zone. Ik zal het huiswerk sturen naar jullie mailadressen. Neem eens een kwartier om die te bekijken dan kan ik veel gemakkelijker training geven. Neem ook eens de tijd voor een filmpje over mijn favoriete PLOEG de Spurs, het schoolvoorbeeld van een TEAM. De scores: Rick 10, Bas 4, Jeffrey 4, Omar 4, Nando 17, Rshaart 2, Ricardo 12 en Mick 13 Heren komende week thuis tegen Monks, zullen we het nog een keertje overdoen? Coach

The Challengers - BV - Hoofddorp

De eerste wedstrijd van het jaar en ook die in de nieuwe competitie. De oude rivaal BVH zal ik maar zeggen, alhoewel ik als oud BVH speler daar met warme gevoelens op terugkijk. Jammer dat de onderlinge wedstrijden altijd reden zijn voor een hoop gedoe. Maar goed, naar de wedstrijd deze middag. Met 7 man, Bas was door zijn enkel gegaan, moest de klus maar geklaard gaan worden. In het veld 2 tot op het bot gemotiveerde ploegen, die zoals gebruikelijk elkaar graag verslaan. De strijd was weer voorbereid in de klas en dat geeft altijd vanaf de start 2 gedreven teams. De eerste score was voor Hoofddorp en wij volgden direct met een strafworp. We konden door met name strafworpen, langzaam uitlopen op Hoofddorp. Want fouten over en weer vielen er voldoende. De scheidsrechters hielden het kort. Beide ploegen hadden al snel de 4 fouten waarna bij elke volgende fout strafworpen werden genomen. Na 10 minuten stond het 20 – 13 voor ons. Zo doorgaan en uitbouwen was de simpele boodschap van de coach en zo werd er ook in het 2e part een 17 – 13 tussenstand gehaald. Niet door fantastisch basketbal. Maar gewoon door hard werken goed verdedigen en niet te veel ballen weggooien. Opvallend tot dan, 3 blocks van Nando, een beauty van een fastbreak met een assist van Omar op Mick en verder degelijk rebounden. Geen vuiltje aan de lucht, zou je denken bij een ruststand van 37 – 26. De werkelijkheid was anders. Na een snelle score van ons, kregen we de bal er niet meer in. Hoofddorp begon aan een inhaalrace. Met name op Sam, de nummer 6 kregen we geen vat en hij trok in zijn eentje Hoofddorp terug in de wedstrijd. Een part met de veelzeggende cijfers van 7 – 10 was nog geen reden voor paniek, maar helaas zijn rustig blijven als opdracht van de coach en de uitvoering ervan in het veld, 2 volledig verschillende dingen. We kwamen zo snel in foutenlast en Hoofddorp kwam snel naderbij. Door Sam te laten verdedigen door Mick, opdracht, laat hem de bal niet krijgen, konden we de scores van hem stoppen. Maar wij kregen er geen bal in, onze 1 – 2 – 2 aanval tegen de zone leverde hoegenaamd niets op. We kwamen eenvoudig weg niet tot een uitgespeelde aanval, laat staan een schot. Na terugkeer van Rick als high post en een 1 - 3 – 1 aanval kregen we weer een paar kansen en konden we Hoofddorp stoppen. Hoe zeg je dat, een nagelbijter, billenknijper, afijn het eind kwam bij 56 - 52 na een sitdown actie van Hoofddorp die ik niet begreep. Maar goed. Deze wedstrijd moest een heftig slot kennen. De opzettelijke persoonlijke fout op Jeffrey 7 seconden voor tijd, leidde tot 2 maal en zijkant en dat was blijkbaar niet wat beoogd werd door Hoofddorp, maar gaf ons dan weer 4 punten voorsprong en de bal. In die tijd werd er niet meer aangedrongen en bleef het 56 – 52. De eerste pot is binnen. Maar zwaar bevochten dat zeker. Waar moeten we aan werken. Vrijkomen voor een schot tegen de zone. Pick en roll, goede screens etc. Er blijft voldoende om te verbeteren. Inzet daar mankeert het niet aan. De punten: Mick 11, Nando 7, Ricardo 11, Rick 12, Jeffrey 10, Omar 5 Coach