The Monks - The Challengers

De laatste wedstrijd van het seizoen. Het is weer omgevlogen, een wedstrijd om eigenlijk niets. De 2e plaats konden we eigenlijk niet verliezen dus zonder al te veel spanning startten we de wedstrijd. Dat was goed te zien want na 5 minuten stond het al 3 - 15. Maar daar hield het toen even bij op. Na 10 minuten was het 11- 17 en hadden we al een driepunter, fast-break en goed spel gezien, maar ook 2 op 6 vrije worpen en dat zou ons vanmiddag blijven achtervolgen. De tegenstander was fanatiek en wij speelden eigenlijk gewoon ons spelletje, bij vlagen goed en dan weer gehaast en nonchalant, met veel balverlies tot gevolg. Het resultaat was een verloren 2e part en rust met 23 - 28. Nog lang geen gespeelde wedstrijd dus. In de rust werd er weinig geschoten. Het veld was aan onze kant te nat. En of dat er toe bij heeft gedragen weet ik niet maar er kwam een ander team het veld op. Er werd direct goed gespeeld weinig balverlies en gemakkelijk liepen we uit naar een 22 - 36 voorsprong en daarna stokte het weer. De tegenstander kreeg weer even meer ruimte en er mocht even meer in de rebound en het part eindigde met een 29 - 45 voorsprong. Wat er precies gebeurde weet ik niet maar het was ineens over. De verdediging stokte, schoten vielen niet meer en we stonden ineens als een stel beginners in het veld. Ik begrijp er niks van zegt Jochem Meijer in zijn Adehade conference en ik zou hem prima na hebben kunnen doen. Maar goed ik heb natuurlijk niet die humor en met een gortdroge time-out en tot kalmte manen hoopte ik natuurlijk het tij te keren. Nou laten we vaststellen dat de wedstrijd precies kort genoeg duurde om de mannen uit het vissersdorp niet langszij te laten komen. Het werd uiteindelijk 49 - 54. Ik zeg toch "een verdiende winst". Wel een beetje treurig om te zien is het aantal vrije worpen. 13 van de 39 werden er benut. 1 op 3 en ze hadden niet eens een hack a Shaq of hack a Jordan nodig. Met uitzondering van Bas 3 op 3 en Omar 2 op 4 wisten de andere schutters 1 op de drie of 1 op 4 te raken. Afijn voldoende huiswerk voor de vakantie. Heren, ondanks blessures, ondanks studie perikelen, school etc., is het wat mij betreft toch een aardig seizoen geweest. We gaan nog steeds vooruit, al is de tegenstand met name fysiek op trainen, beperkt en hoewel we niet zo'n seizoen hadden als het vorige, hebben we naar behoren gepresteerd. Blijf nog even trainen, een paar toernooitjes en dan vakantie. Ik maak mij sterk dat er toch niet nog ergens een pleintje is waar je kunt ballen en kunt schaven aan om maar eens een voorbeeld te noemen "je strafworpen". Ik weet niet of ik het ooit gezegd heb, maar ieder van jullie heeft meer talent dan ik ooit heb gehad. Maar de helft van mijn fanatisme, wil om te trainen en de wil om te leren en beter te worden zou jullie allemaal met sprongen vooruit helpen. Oh ja, dat betekent natuurlijk dat je soms moe wordt, dat je misschien in plaats van 4 uur maar 2 uur per dag kunt gamen of iets dergelijks. Maar alleen met die instelling kom je verder. Maar goed ik heb dat ook veel te laat pas beseft. Het is dus een uitdaging, challenge voor de challenger om beter te worden in dit nog altijd verschrikkelijk mooie spelletje. Tot volgend jaar?? We gaan het zien, Coach Oh ja de punten natuurlijk. Nando 10, Ricardo 11, Mick 10, Jeffrey 6, Omar 6, Bas 3 en Rick 8.

De 2 laatste wedstrijden

Na veel vragen over de blog, of beter het uitblijven van de nieuwsberichten ben ik nu maar weer aan het schrijven geslagen. De laatste loodjes is een gezegde en als we naar de laatste trainingen en wedstrijden kijken dan lijkt dat ook wel een beetje het geval. De regelmaat is uit de wedstrijden en ook de training wordt maar mondjesmaat bezocht. Jammer want uiteindelijk zijn we toch wel goed bezig. Maar goed de wedstrijd van 19 maart. Thuis tegen Spaarndam. Op papier een van de mindere tegenstanders en een waar we hoopten op een walk-over. We kwamen van een koude kermis thuis zal ik maar zeggen. Rshaart wilde al een tijd man to man spelen in de wedstrijd en voorzichtig als ik altijd ben, gaf ik deze middag toe. Of er een relatie is tussen onze verdediging en de score van de tegenstander is mij niet helder geworden. Beter zou zijn of er een relatie is tussen ons niet verdedigen ..... . Nee even zonder dollen. De man to man is verre van volmaakt. Man to man betekent, dat je de tegenstander de bal niet laat krijgen, maar ook dat wanneer die wel de bal krijgt je er alles aan doet om hem het leven zuur te maken. Eigen man eerst (klinkt als een foute opmerking van mijn meest verafschuwde politicus) maar help indien nodig. Ball side, help side Heren, deze middag liet zien dat dit nog niet erg is opgenomen in jullie pakket. Maar ondanks de matige verdediging en een kleine voorsprong bij rust 21 - 27, heb ik niet getwijfeld aan jullie kracht en wil om te winnen. Het 3e part liepen we dan ook snel uit en gaven we het op het eind weer even gemakkelijk weg. 41- 34. Pas daarna gingen we los en sloten de wedstrijd af met een eindstand van 68 - 40. De scores: Jeffrey 7, Omar 8, Mick 10, Nando 21, Ricardo 9, Bas 11 en Rick 2. Na weer een vrij weekend mochten we op 9 april uit tegen Blue Stars uit Diemen. Ooit een van de basketbal grootmachten van Nederland. Nu een vereniging net als wij, met een tegenstander die we thuis maar nipt konden verslaan. Dat moest ook deze middag maar gaan gebeuren. Rsjaart was er niet bij, die had belangrijkere zaken te doen. Bas was er wel en dus met 7 man moest het gaan gebeuren. We begonnen matig, onderschepten wel keer op keer de bal, maar scoren was er niet bij. Veel fumble ballen, gegraai om de bal onder controle krijgen leidde niet tot snelle scores. De heren in het grijs waren ook niet op onze hand en dus werd het een lastige middag. Na het 1e part was er dan ook de stand van 13 - 6 te zien op het scorebord. Keken we naar een korfbal wedstrijd? Het 2e part kwam er een andere ploeg in het veld. Met name Rick en Ricardo namen toen het voortouw en scoorden er lustig op los. De rust kwam dan ook met een 30 -31 voorsprong voor ons. Het 3e part leek de wedstrijd al snel beslist en liepen we uit naar een 40 - 48 voorsprong. Mijn opmerking in de time-out om nu door te drukken werd helaas niet opgepakt. We gingen weer even ons te gehaaste spel spelen en met hulp van de mannen in het grijs die wel erg veel over de back rebounds onbestraft lieten, was het aan het eind van het part ineens weer 56 - 53 voor Blue Stars. Nog steeds was er niets aan de hand 3 puntjes moest kunnen. Maar helaas Diemen had voldoende vertrouwen gekregen om het nu niet meer uit handen te geven. Kracht of juist ons gebrek eraan bij het uitboxen van de rebound deed ons de das om. Eind uitslag 67 - 65 Verliezen doet pijn maar aan inzet en beleving heeft het deze middag echt niet ontbroken. Na een matig eerste kwart is er in de overige partjes keihard gewerkt en ondanks pech bij het schieten werd er voor alle ballen gewerkt en gewerkt. Met een beetje meer geluk was de uitslag zeker gekanteld in ons voordeel. De punten: Omar 3, Mick 10, Jeffrey 9, Rick 6, Bas 10, Ricardo 10 en Nando 17 Zondag alweer de laatste wedstrijd van het seizoen. Het is weer omgevlogen en ik hoop dat jullie er net zo van hebben genoten als ik. Monks als laatste pot en eindigen als 2e in deze competitie dat is het hoogst haalbare dit seizoen. Wie weet zit er voor volgend jaar nog een duidelijke stap voorwaarts in. Coach