The Challengers U20 - Monks H0-1

Thuis, tegen Monks, een makkie? Alle tekenen wezen in die richting. De tegenstander kwam met 5 man en wij hadden vandaag een selectie van 7 man. Ricardo was er niet maar Justin en Arron van de U18 speelden bij ons mee. Zij en ook Omar hadden al een U-18 wedstrijd in de benen, dus niet helemaal vers zoals we dan zeggen. We startten eigenlijk zoals steeds de afgelopen weken. De tip was voor Nando en de eerste fastbreak was voor ons. Helaas werd dat een misser en de eerste aanval van de Monks was kassa. Een achterstand (de eerste van het seizoen?) was het gevolg. Tot de 6e minuut ging de strijd gelijk op. En werd zichtbaar dat de 5 mannen uit Monnikendam zich niet lieten aftroeven door ons. Vanuit een hechte zoneverdediging trokken zij ten strijde en wij hadden alle moeite om vanuit een set aanval de puntjes te maken. Het afstandschot blijkt dan toch niet ons sterkste punt in wedstrijden. Niet omdat we dat niet kunnen, maar meer omdat we te gehaast de bal richting bord werpen. Neem de tijd en in balans blijf ik roepen maar helaas. Het late puberbrein is natuurlijk niet ontvankelijk voor zoveel wijsheid. Op de eigen wijze wijze of moet ik zeggen eigenwijze wijze wordt te vaak, te snel de keuze gemaakt, voor een schot van afstand. De pass brengt vaak een betere optie, maar dan moet je je geduld bewaren. Afijn, na het inbrengen van de schutters Justin en Arron die ons de vorige keer, dat zij meespeelden ook prima van afstand ondersteunden, liepen we wat uit. Niet omdat zij de bal wel veelvuldig raak schoten, maar omdat de dreiging van buiten, de zone wat opende. Waardoor er ruimte ontstond voor de drive en de pass inside. Na de tussenstanden van 17 - 8 en de rust 33 - 14 kregen we toch weer zicht op de winst. Wat ik hoopte en verwachtte, een conditionele ineenstorting van de mannen uit Monnikendam bleef uit. Zij bleven gaan en met name hun nummer 33 was een plaag. Sterk, snel, balvaardig en slim wist hij veelvuldig te scoren en hij had een schitterend block op een fastbreak van Mick. Dat betekent, dat je dus snel bent! Gelukkig voor ons, was de fastbreak in de 2e helft weer als vanouds en dus ons sterkste wapen en de block van 33 een incident. Mick en Omar zijn dan eigenlijk niet te stoppen en als Omar zelfs de ballen blind over zijn schouder gooit naar Mick die dan netjes weer 2 puntjes laat aantekenen, dan weet je "dat is kat in 't bakkie". "Wedstrijd in de tas" zoals je wel eens hoort van een verslaggever. Die break begint bij een goede rebound en dan moet er toch ook een hoop lof naar Jeffrey, Justin, Rick en Nando die de rebound pakken en de bal snel uitspelen voor de fastbreak pass. Mick en Rick moesten nog even op hun tellen passen voor wat betreft de fouten maar al met al werd het een toch weer ruime overwinning. "75 - 45" We zagen: prima rebounds, pin point passes, in traffic van Justin op Nando, snelle aanvallen, sterke schoten van middenafstand, waar met name Rick een prima serie had vanaf de high-post positie waar hij prima bediend werd door Omar en Arron en wederom een prima inzet van iedereen. Voor Justin en Arron ook weer een goede gelegenheid om tegen een sterke, grote(re) tegenstander op te boksen. Dat staalt en daar leer je veel van. De wedstrijd inzet blijft geweldig om te zien. Helaas en dat blijf ik roepen is de trainingsopkomst (en inzet?) bij ons, U20, te mager. Volgens mij moet dat beter kunnen. Hoeveel heb je over voor je spelletje. Als coach heb ik weinig sanctie mogelijkheden. We hebben immers maar nauwelijks voldoende mensen en kan dus niet straffen met minder speelminuten. Maar ik mag toch verwachten, dat als je graag basketbalt, je ook inzet wilt stoppen in het verbeteren van je vaardigheden? Of is dat nu zo 1980? En als je het niet voor jezelf doet, dan heb je toch een soort van plicht, ten opzichte van je medespelers die wel gaan. Oh ja na zoveel "nag , nag , nag", ik zou het bijna vergeten, maar na een paar magere dunkjes van Nando dit seizoen, was hij vanmiddag in staat tot een echte DUNK. Gelijk opspringend met een verdediger van Monks naast zich, ramde hij de bal over de man door de ring. Een "grote mannen" dunk, klasse, beter dan die laffe afstandsschotjes ;-)). Als dan zelfs de scheidsen zich na afloop verbaasd afvragen, hoe die dat deed dat hij dat kon en opmerkingen maken dat we meer dan aardig ballen, dan geeft het toch aan dat we lekker op weg zijn. Of is het commentaar van Joshua en Jamahl zo iets al de WC-eend reclame, "Wij van WC-eend bevelen WC-eend aan". Ik als trouwe kijker, zure commentator en trotse coach (in een totaalpakketje) weet gelukkig beter. Mannen volgende week geen wedstrijd en dan op naar Heerhugowaard. Nog 3 te gaan tot de Kerst en houden we de ongeslagen status vast? De scores: Omar 8, Mick 21, Nando 19, Jeffrey 8, Rick 11, Justin 4 en ook Arron 4

Onze Gezellen - The Challengers U20

Met maar 5 man werd er afgereisd naar Haarlem Noord. Na een late start in Hoofddorp en een nog latere aankomst in de hal was er welgeteld nog 4 minuten voor de warming up. Dramatisch wat mij betreft, maar wellicht ook wel goed zodat er niet veel energie wegvloeide bij het warm lopen. De start was er een om van te schrikken. De tegenstander 12 man sterk met lange soepele gasten, maar wel een stuk jonger boezemde ontzag. En de eerste 5 minuten van de wedstrijd ging het mooi gelijk op. Iets dat wij niet gewend zijn. Haast en koude handen hielden ons van het gebruikelijke spelletje. Een paar typische hak fouten zorgen voor de 1e time-out van mij. Ik was er niet gerust op. Na de time-out kantelde de wedstrijd werd er even meer tijd genomen voor de aanval en werd er beter (positioneel) verdedigd en van een 8 - 8 gelijkspel liepen we snel uit naar een comfortabele 8 - 15. In het 2e part meer van hetzelfde. De rebounds werden gepakt. De fast break begon te lopen en de loopaanval werd goed uitgespeeld. Een part met 4 tegen 29 was het gevolg, net als een rustige coach bij rust. 12 - 44 mocht er weer zijn. In deze competitie zijn we met de 2e jaars ploeg een beetje de Nestor en de jonge tegenstanders krijgen dan net geen vat op ons. Volgend jaar ga je niet meer zo gemakkelijk van deze jongens winnen. Ze hebben veel jonge lange gasten die ook redelijk balvaardig zijn. Wat ze nog missen is geduld en ze passen te dicht langs de verdediger. Dat laatste vinden wij natuurlijk erg fijn. Mick en Omar konden zo weer hun puntjes bij elkaar sprokkelen. Opvallend was vandaag de scorende rol van Jeffrey. Meestal meer aan het passen en rebounden trok hij nu vaak de bucket in voor een drive. Zijn linkerhandje deed het goed. Omar was helemaal lekker op dreef en gooide ze op een bepaald moment met zijn rug naar het bord over zijn schouder nog raak. We konden de wedstrijd niet met 5 man uitspelen. Rick liep toch nog vrij knullig in het laatste part tegen zijn 5e fout op. Met een 2 - 2 zone moesten we de laatste 2 minuten spelen. Afijn het werd uiteindelijk toch weer meer van hetzelfde. 37 - 99 was de eindstand. De 100 punten werden net niet gehaald. Jammer, maar ook wel een beetje terecht. Deze tegenstander verdiende geen 100 punten tegen. Daarvoor werkten ze veel te hard. Overigens denk ik dat Nando er ook geen zin in had, om weer taart te moeten (laten) bakken ;-)) De scores waren mooi verdeeld al kwam Rick er dit keer een beetje bekaaid vanaf. Nando 24, Jeffrey 20, Mick 20 Rick 8 en Omar met 27 de topscoorder. Heren, komende week de thuiswedstrijd tegen de Monks. Ik reken weer een beetje op hetzelfde. Wel hoop ik dan ook wel een wissel te hebben, want weer met 4 eindigen ging nu goed, maar is geen garantie voor herhaaldelijk succes. coach

The Challengers - Harlem Lakers

Deze zaterdag weer een tegenstander van formaat, dacht ik. Ricardo had afgemeld, Bas de vaste sub kon niet en Justin, Aaron en Daniel op de bank van de U18 completeerden het team. De start was rommelig. We speelden weer eens met het gas erop en dat leidde tot een aantal onnodige missers. Over de inzet niets dan lof, er werd voor elke bal gesprint, gevochten afijn er werd gewerkt en gewerkt. Dat zie ik graag, maar dat weten jullie wel. Eigenlijk werd ook deze tegenstander vanaf de start overrompeld. Een 16 - 4 stand, na 10 minuten gaf wel aan dat er enig kracht verschil was. De mannen van de U18 pasten naadloos in en Aaron opende met een driepunter, zijn scores bij de U20. Ook de door ons gespeelde loop-aanval was voor de mannen geen probleem. Screens zetten en de baseline opzoeken als "Looper" liep alsof het dagelijks gespeeld wordt. Dit geeft wel aan hoe simpel en effectief dit spelletje kan zijn. Nu is het wel zo, dat de tegenstander ook weinig helpside defence speelde en dan krijg je met deze aanval ruimte voor een schot of een pass op de vrijstaande medespeler. Voor de Spurs kenners er viel zelfs nog een zg "Hammerplay" te zien met een schitterende pass over de baseline van links naar rechts op de vrijstaande Justin die cool afdrukte, mijn Spurshart klopte van blijdschap. Het 2e part, meer van hetzelfde, ook hier een partje van 18 - 9, maar ook wel een indicatie dat de verdediging van ons minder scherp was. Nu is dat wel logisch, want in dit part was Nando bijna knock out gegaan door een rebound van Jeffrey. Pure pech, maar genoeg voor even een verdiende rust. Voor de NBA volgers, naar mijn idee was er geen reden voor een z.g. concussion protocol maar, even rusten na een knal is een must. Het liep dus als gezegd soepel, een rust van 34 - 18 was gewoontjes te noemen. Het 3e en 4e part was daarom weer een formaliteit. Maar wel werd even goed duidelijk dat er in de U18 echt wel spelers zijn die met ons kunnen meespelen en zelfs iets extra's brengen. Een beter afstandsschot en met name Aaron liet zien deze middag tegen een hoog percentage raak te mikken. Hij, Justin en Daniel waren dan ook al warm gespeeld in de eigen U18 maar toch. Klasse heren. Maar dat geldt natuurlijk voor de hele ploeg, steal op steal, loop aanval op loopaanval. Een schitterende tip-in tijdens zijn val door Nando en gewoon een hele duidelijke 79 - 42 overwinning. Het wordt gewoonte, zal ik maar zeggen. Maar ik moet constateren, dat er soms te gemakkelijk wordt gedacht over de wedstrijden. De trainingsopkomst is veel te laag. De conditie lijkt goed, maar als gevolg van onze speelwijze leidt de vermoeidheid ook tot veel balverlies. Dat laatste stapje om een goede pass te geven of door juist uitstappen de bal te vangen, wordt geregeld vergeten of we zijn er domweg te moe voor. Veel en hard trainen voorkomt dit. Wellicht kan de U20 hier leren van de U-18. Ik houd geen opkomst cijfers voor de training bij, maar wij komen met zijn allen, nog niet aan de 50%. Daar zijn redenen voor (school, stage etc.) maar geeft ook te denken. Als we een stap willen maken naar een gezamenlijk rayon-team volgend jaar, dan moet je ook de instelling hebben om te trainen en laat je alleen een training lopen als het niet anders kan. Heren het sheet was slecht te lezen en ik hoop dat ik een en ander goed ontcijferd heb. De punten: Nando 19, ondanks een stroeve start en knal voor zijn hoofd, Jeffrey 6, Omar 5, Mick, zoef zoef 18, Rick 8, Justin 2, Daniel 6 en Aaron 15 Zaterdag de uitwedstrijd tegen Onze Gezellen in Haarlem. Wederom een ploeg uit de top, dus meer van hetzelfde als het aan mij ligt. Coach