De zeperd tegen BV Hoofddorp

Net als de U18 moesten we vandaag aantreden in de SKWA. Onze plaatsgenoten waren de gastheer zal ik maar zeggen. Na een minuut stilte voor het overlijden van de oprichter van de rolstoeltak bij Hoofddorp mochten we beginnen. De start was florissant maar daar zou het dan ook verder bij blijven. Kommer en kwel was het deze middag. Mats, Justin en Michael van de U18 kwamen onze bank versterken, want onze eigen 5 man kampten met de naweeën van blessures (Rick, Jeffrey) en het leek mij verstandig om daar op in te spelen. In de team app was daar nogal laatdunkend over gedaan en dat stoorde mij mateloos. Hoofddorp was immers een makkie, waarom zoveel wissels en dat varkentje zou wel even gewassen worden. NIET DUS!!!! Hoofddorp speelde de hele wedstrijd een sterke zone verdediging en wij schoten deze middag echt geen pepernoot raak. Extra schottraining lijkt mij geen overbodige luxe. In de verdedigingsrebound, werden we keer op keer afgetroefd door een ploeg die iets had recht te zetten! Dat hierbij regelmatig fouten van Hoofddorp niet werden gefloten (over de back rebounds) of de no charge zone even werd opgerekt bij een drive, het zij zo. Wij liepen gewoon te k.tten. Als dan ook een aantal mensen denkt bij elke aanval de stand wel even gelijk te trekken, leidt dat natuurlijk tot haastige schoten, geen rebounds en meer en meer zeuren en zeiken op elkaar en ook op de scheidsrechters. En gek he, die fluiten dan helemaal niet meer in je voordeel! Afijn, het was deze middag een groot drama. Daar konden ook de mannen van de U18 niets aan veranderen. Heren, ik ben behoorlijk teleurgesteld in het weinige creatieve vernuft wat we deze middag aan de dag legden. Geen snelheid van handelen in de passing, niet zien dat de eigen mensen vrij lopen, als ze dat al eens deden. Goede late voorbereiding gehad? Gemakzucht? Vechtlust was er niet, of je moet domme reaching in fouten, verdedigen noemen! Uitboxen in de rebound? Wat is dat? Waar is de ploeg die elke tegenstander opvreet. In slaap gesukkeld door als die gemakkelijke winstwedstrijden? Ik hoopte dat de verloren wedstrijd tegen Early Bird genoeg waarschuwing was gebleken. Een "eye opener", dat je met halve inzet niet gaat winnen! Helaas was dat niet zo. We vergooiden zo, deze middag, de kansen op een mogelijk kampioenschap en dat is denk ik jammer. Wat had het niet mooi geweest om de laatste wedstrijd thuis om de 1e plaats te spelen. We gaan het niet weten. Ik kon met coachen ook het verschil niet maken en heb de mannen van de U18 spaarzaam gebruikt en dat vind ik achteraf jammer. Als je namelijk jezelf wilt inzetten voor een ander team, dan zou je ook moeten spelen. Omdat het redelijk fysiek was, heeft met name Michael een houten kont gekregen van het zitten. Maar het zij zo. Onze collectieve off-day (ikzelf hoor daar ook bij) leidde tot een meer dan verdiende overwinning voor de ploeg die het hardste wilde werken, BV HOOFDDORP! Lees het blog van de U18 ook maar eens na. Als wij ergens nog vele en grote stappen moeten maken, is het op het gebied van inzet, de wil om te knokken! Dat was volledig afwezig deze middag. En een excuus zoeken bij de fluiters, hoe irritant soms, past niet, die maken geen 40 punten verschil in een wedstrijd. Dat doen we zelf. Na een thuis overwinning van 68 - 19, laten we ons nu te kijk zetten met een nederlaag van 45 - 39. Na een start in mineur voor iemand die iets wilde zijn voor zijn vereniging, eindigden wij in mineur, door wat mij betreft, onnodig te verliezen. Daar wil ik helemaal Hoofddorp niet mee diskwalificeren, maar ik weet hoe jullie kunnen spelen en dan dit! Heren, we willen hogerop spelen, toch? Ik heb zo mijn twijfels. Dat betekent gewoon elke training, je uit de naad werken! Willen leren! Willen verbeteren! Niet altijd zeuren waarom je iets moet, accepteren en eventueel vragen om verduidelijking als je iets niet begrijpt. Zoek geen excuus om niet te trainen. Natuurlijk school is belangrijk maar durf eens goed te kijken naar je tijdsinvulling. Hoeveel tijd stop je in het beantwoorden van apps en hoe relevant zijn die? Hoeveel tijd maak je vrij voor ontspan momenten en past daar met een beetje goede wil geen uurtje ontspannen door inspannen in? Durf jezelf uit te dagen! Mohammad, Ria of ik moeten dat niet hoeven doen. Je inwendige drive, maakt uiteindelijk welke basketballer je gaat worden of wat je kunt bereiken. Maar, ik roep dat niet voor het eerst. Een, in mijn ogen, echte basketballer is een teamspeler en - genoot. Die steunt zijn medespeler en loopt net een stapje harder, als die in de problemen komt, spoort hem aan. Na afloop kun je dan wel even constructief praten over mogelijke fouten van hem. Maar in de wedstrijd is dat "not done". Einde preek! Volgende week Akrides thuis, een wedstrijd om des keizers baard, zeggen ze dan. Hopelijk een revanche voor deze collectieve off-day. Coach